ଯୀଶୁ କହନ୍ତି, “ମୁଁ ଆପଣା ମଣ୍ଡଳୀ ତୋଳିବି, ଆଉ ନରକର ବଳ ତାହାକୁ ପରାଜୟ କରିପାରିବ ନାହିଁ।” ତେବେ ସେହି ମଣ୍ଡଳୀ କ’ଣ ଅଟେ? ଯୀଶୁ କେଉଁ ବିଷୟରେ କହୁଅଛନ୍ତି?
ମୋତେ ସାରାଂଶରେ କିଛି କହିବାକୁ ଦିଅ। ଆମ୍ଭେମାନେ ଯେତେବେଳେ ନୂତନ ନିୟମ ଆରମ୍ଭରୁ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଧ୍ୟୟନ କରୁ; ଧର୍ମୋପଦେଶ ଶୁଣୁ , ଆମ୍ଭେମାନେ ଅତି ଶୀଘ୍ର ଜ୍ଞାତ ହେଉଯେ ମଣ୍ଡଳୀ ଏକ ଅଟ୍ଟାଳିକାକୁ ବୁଝାଏ ନାହିଁ । ଆମ୍ଭେମାନେ “ମଣ୍ଡଳୀକୁ ଯିବା” ସମ୍ବନ୍ଧରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିଥାଉ ଏହା ମୁଁ ଜାଣେ ପୁଣି ଆମ୍ଭେମାନେ ଏହି ଭୌତିକ ଗଠନକୁ ଇଙ୍ଗିତ କରୁଥିବା ବିଷୟରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁଅଛୁ।
ମାତ୍ର, ମଣ୍ଡଳୀ ଏକ ଅଟ୍ଟାଳିକାକୁ ବୁଝାଏ ନାହିଁ। ଅଥବା ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ରରେ ତାହା କୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ଉଲ୍ଲେଖ ହୋଇ ନାହିଁ। ମଣ୍ଡଳୀ ଏକ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ନୁହେଁ। ଅବା ମଣ୍ଡଳୀ କୌଣସି ମାନବୀୟ ସଙ୍ଗଠିତ ସଂସ୍ଥା ନୁହେଁ।
ମଣ୍ଡଳୀ ପ୍ରକୃତ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କର ଏକ ସମାହାର ଅଟେ। ତାହା ମୋର ସେବାକାର୍ଯ୍ୟର ସଂଜ୍ଞା ଅଟେ ଯେହେତୁ ମୁଁ ଏହି ସଂଜ୍ଞାକୁ ଯତ୍ନ ସହକାରେ ବହୁତ କମ ବ୍ୟବହାର କରେ। ମଣ୍ଡଳୀ ପ୍ରକୃତ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କର (ସତ୍ୟ ଉପାସକ ମାନଙ୍କର) ସମାହାର ଅଟେ। ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ଓ ମୁଁ ଏକାନ୍ତରେ, ଆମ୍ଭେମାନେ ନିଜେ ଅଲଗା ହେଇଯାଉ, ସେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ “ମଣ୍ଡଳୀ” ନହୁଁ। ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକତ୍ର ସମବେତ ହେଉ, ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକତ୍ରିତ ହେଉ, ସେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ “ମଣ୍ଡଳୀ” ଅଟୁ ପୁଣି ଏହା ପ୍ରକୃତ ବିଶ୍ଵାସୀମାନଙ୍କ ସଭା ଅଟେ। ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜଣ ଯିଏ ଏହି ଅଟ୍ଟାଳିକାର ଦ୍ୱାର ନିକଟକୁ ଆସନ୍ତି ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କର ଜଣେ ଶିଷ୍ୟ ନୁହନ୍ତି। ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜଣ ଯିଏ ଏହି ଦୃଶ୍ୟମାନ ମଣ୍ଡଳୀର ଏକ ଅଂଶ ଭାବେ ଦେଖାଯାଆନ୍ତି ସେମାନେ ଅଦୃଶ୍ୟ ମଣ୍ଡଳୀର ଅଂଶ ନୁହଁନ୍ତି, ମଣ୍ଡଳୀ, ଯାହା ଲୋକମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଗଠିତ ଯାହାଙ୍କ ହୃଦୟ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଜଣାଶୁଣା ଅଟେ। ଅଗଷ୍ଟିନ୍ କହନ୍ତି “ଅନେକ ମେଷମାନେ ମଣ୍ଡଳୀ ବାହାରେ ଓ ଅନେକ ଗଧିଆମାନେ ମଣ୍ଡଳୀ ଭିତରେ ଅଛନ୍ତି।”
ମଣ୍ଡଳୀ ଏକ ଅଟ୍ଟାଳିକାକୁ ବୁଝାଏ ନାହିଁ । ଏହା ଏକ ମାନବୀୟ ଗଠନ ପ୍ରଣାଳୀ କିମ୍ବା ସଙ୍ଗଠିତ ସଂସ୍ଥା ନୁହେଁ। ଏହା ପ୍ରକୃତ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କର ସଭା ଅଟେ।
ସେପ୍ରକାର ଏକ ସାଧାରଣ ସମୀକ୍ଷାର ସହିତ, ମୁଁ ଯାହା କରିବାକୁ ଚାହେଁ ତାହା ମଣ୍ଡଳୀର ଚାରୋଟି ପ୍ରମୁଖ ରୁପକସବୁରେ ଦୃଷ୍ଟିପାତ କରିବି ଯାହା ନୂତନ ନିୟମରେ ସର୍ବତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଛି। ସେଠାରେ ବହୁତ ସଂଖ୍ୟାରେ ଉପଲବ୍ଧ ଅଛି, ପ୍ରକୃତରେ… ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ କନ୍ୟା … ଓ ଅନ୍ୟସବୁ ଯାହା ପ୍ରକୃତରେ ଉତ୍ତମ ଅଟନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଚାରୋଟି ଉପଲବ୍ଧ ରୁପକ ଯାହା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ତୁଳନାରେ ଅଧିକ ବାରମ୍ବାର ଘଟେ ଆଉ ମୁଁ ସେସବୁକୁ ଦେଖିବାକୁ ଚାହେଁ। ଏହା କରିବାରେ ମୋର ଦୁଇଟି ଲକ୍ଷ୍ୟ ଅଛି। ମୁଁ କେଉଁ ଆଡକୁ ଯାଉଅଛି ତାହା ମୁଁ ତୁମକୁ ଜାଣିବାକୁ ଚାହେଁ।
ଲକ୍ଷ୍ୟ # ୧ ହେଉଛି ଯେ ମୁଁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ବାଇବଲ ଅନୁଯାୟୀ ମଣ୍ଡଳୀକୁ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରିବାକୁ ଚାହେଁ ପୁଣି ମୁଁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ମାନବୀୟ ପରମ୍ପରା ଅନୁଯାୟୀ ମଣ୍ଡଳୀକୁ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରିବାକୁ ଚାହେଁ ନାହିଁ। ମାନବୀୟ ପରମ୍ପରା ଅବିଶ୍ୱାସନୀୟ ଭାବରେ ବଳିଷ୍ଠ ଅଟେ ପୁଣି ସମ୍ଭବତଃ ଏହା ଆମ୍ଭେମାନେ ବୁଝିବା ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ଗଭୀର ସ୍ତରରେ ଆମ ଚିନ୍ତାଧାରାକୁ ବ୍ୟାପ୍ତ କରେ । ମୁଁ, ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ମଣ୍ଡଳୀ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରୁ ସେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏହାକୁ ବାଇବଲ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଚିନ୍ତା କରୁ ବୋଲି ନିଶ୍ଚିତ କରିବାକୁ ଚାହେଁ।
ମୋତେ ତୁମ୍ଭକୁ ଦୁଇଟି ଉଦାହରଣ ସହିତ ବିରକ୍ତ କରିବାକୁ ଦିଅ: ଏହି ଅଟ୍ଟାଳିକା ଏକ ପବିତ୍ରସ୍ଥାନ ଅଟେ କି? [ହମମ୍… ଉତ୍ତର ଦିଅ ନାହିଁ।] ଠିକ୍ ଅଛି, ପୁରାତନ ନିୟମରେ ଉପଲବ୍ଧ ଅଟେ। ସେଠାରେ ଏକ ମନ୍ଦିର ଅଛି ଯେଉଁଠାରେ ପରମେଶ୍ଵର ବାସ କରୁଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ନୂତନ ନିୟମ ମଣ୍ଡଳୀରେ [ପୁଣି ତୁମେ ମୋତେ ଏହା ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ କରିବାର ଉପଦେଶ ଶୁଣିବାକୁ ଯାଉଅଛ] ଏହି ଅଟ୍ଟାଳିକା ଏକ ପବିତ୍ରସ୍ଥାନ ନୁହେଁ। ତୁମ୍ଭେମାନେ ପବିତ୍ରସ୍ଥାନ ଓ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକତ୍ର ପବିତ୍ର ସ୍ଥାନ ଅଟୁ। ଏହା ଆମ୍ଭେମାନେ ଏହିପ୍ରକାରେ ଅଟ୍ଟାଳିକା ବିଷୟରେ ଭାବନା ତାହା ପ୍ରଭାବିତ କରେ।
ମୋତେ ତୁମକୁ ଆଉ ଏକ ଉଦାହରଣ ଦେବାକୁ ଦିଅ; ଉତ୍ତର ଦିଅ ନାହିଁ। ଆମ୍ଭେମାନେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ପରେ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ କାହିଁକି ବାପ୍ତିସ୍ମ ଦେଉନାହୁଁ? ଧର୍ମ ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଏହା ଏକମାତ୍ର ଆଦର୍ଶ ଅଟେ। ପରିବର୍ତ୍ତନକୁ ଅନୁସରଣ କରି ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବାପ୍ତିସ୍ମ ଦେବା ଅପେକ୍ଷା ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଆଦର୍ଶ ନାହିଁ। ଫିଲିପ୍ପ ଇଥିଓପିଆର ନପୁଂସକଙ୍କୁ ପ୍ରଚାର କରନ୍ତେ ସେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ହେଲେ। ଆରେ, ଏଠାରେ ତ ଜଳ ଅଛି! ରଥକୁ ଅଟକାଅ! ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ପରମ୍ପରାର ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ଅଟୁ; ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅନେକ ବାପ୍ଟିଷ୍ଟ ପରମ୍ପରା, ପୁଣି ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟବଶତଃ ବାପ୍ଟିଷ୍ଟ ପରମ୍ପରା ମଧ୍ୟରୁ ଅଧିକ ହେଉଛି ଯେ ବାପ୍ତିସ୍ମ ଏକ ମାନବୀୟ ସଙ୍ଗଠିତ ସଂସ୍ଥାରେ ଯୋଗଦେବା ନିମନ୍ତେ ଏକ ରୀତିନୀତି ରୂପେ ଦେଖାଯାଏ। ଏହା ବାଇବଲ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ବିହୀନ ଏକ ମନୋଭାବ ଅଟେ! ମାନବୀୟ ପରମ୍ପରାସବୁ, ଶାସ୍ତ୍ରରେ କୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ବିଦ୍ୟମାନ ନାହିଁ!
ତୁମ୍ଭେ ସମସ୍ତେ ବର୍ତ୍ତମାନ ବିରକ୍ତ ଅଟ କି? ମାନବୀୟ ପରମ୍ପରା ବହୁତ ଗଭୀରକୁ ଯାଏ ପୁଣି ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ କରିବାକୁ ଚାହେଁ, ମୁଁ ଭ୍ରାନ୍ତ ହୋଇପାରେ ପୁଣି ତୁମେ ଠିକ୍ ହୋଇପାର, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ କରିବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ମଣ୍ଡଳୀ ବିଷୟରେ ଯାହା କିଛି ଭାବୁ ତାହା ବାଇବଲ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ହେଉ ଆଉ ମାନଵୀୟ ପରମ୍ପରାଗତ ନହେଉ ।
କିନ୍ତୁ ମୋର ଦ୍ୱିତୀୟ ଲକ୍ଷ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଅଛି ଏବଂ ମୁଁ ଚାହେଁ ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହା ଉପଭୋଗ କରୁ; ମୁଁ ଚାହେଁ ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ମଣ୍ଡଳୀ କ’ଣ ସେହି ବିଷୟରେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଦର୍ଶନକୁ ଉପଭୋଗ କରିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପୁଣି ଆମ୍ଭେମାନେ ମଣ୍ଡଳୀ କ’ଣ ଅଟେ ଯେପରି ତାହା ଦେଖିପାରୁ, ତେବେ ଆମକୁ ଏହା ମଣ୍ଡଳୀ ପରି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ପ୍ରେରଣା ଦେବ। ମଣ୍ଡଳୀର ଦର୍ଶନ, ଆମ୍ଭେମାନେ କ’ଣ ହେବା ଉଚିତ ସେଥି ନିମନ୍ତେ ପ୍ରେରଣା ଅଟେ।
୧. ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ମଣ୍ଡଳୀର ମସ୍ତକସ୍ୱରୂପ ଅଟନ୍ତି
ଚାରୋଟି ରୁପକସମୁହରୁ ପ୍ରଥମଟି ହେଉଛି ଯେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ମଣ୍ଡଳୀର “ମସ୍ତକସ୍ୱରୂପ” ଅଟନ୍ତି। କଲସୀୟ ୧:୧୮ ଯୀଶୁ ହେଉଛନ୍ତି “ଶରୀରର ମସ୍ତକସ୍ୱରୂପ ଯାହା ମଣ୍ଡଳୀ ଅଟେ”। ଯୀଶୁ ମସ୍ତକ ଅଟନ୍ତି ଓ ଗ୍ରୀବାଠାରୁ ତଳକୁ, ଆମ୍ଭେମାନେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଶରୀରସ୍ୱରୂପ ଅଟୁ।
ଏହା ଉପରେ ବଳିଷ୍ଠ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶ ମଧ୍ୟରୁ ଏଫିସୀୟ ୧ ପର୍ବ ଅନ୍ୟତମ ଅଟେ। ଏଫିସୀୟ ୧:୨୦ ପଦର ଆରମ୍ଭରେ ଏହା କହେ ଯେ ଈଶ୍ଵର “ସେହି ଶକ୍ତି ଯେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କଠାରେ ସାଧନ କରି ତାହାଙ୍କୁ ମୃତମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଉଠାଇ ସମସ୍ତ ଆଧିପତ୍ୟ, କର୍ତ୍ତାପଣ, ଶକ୍ତି, ପ୍ରଭୁତ୍ୱ ପୁଣି, ଇହକାଳ ଓ ମଧ୍ୟ ପରକାଳରେ ଯେତେ ନାମ ଖ୍ୟାତ, ସେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଉପରେ ତାହାଙ୍କୁ ଉନ୍ନତ କରାଇ ସ୍ୱର୍ଗରେ ଆପଣା ଦକ୍ଷିଣ ପାର୍ଶ୍ୱରେ ଉପବେଶନ କରାଇଲେ।” ଅନ୍ୟ ଅର୍ଥରେ, ଯୀଶୁ କ୍ଷମତାରେ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟନ୍ତି। ତାହାଙ୍କ ଉପରେ କୌଣସି କ୍ଷମତା ନାହିଁ! ତାହାଙ୍କ ଅଧୀନରେ ସମସ୍ତ କର୍ତ୍ତୃପକ୍ଷ ବିଦ୍ୟମାନ। ସେ "ସମସ୍ତ ବିଷୟ ତାହାଙ୍କ ପାଦ ତଳେ ରଖନ୍ତି"। ଈଶ୍ୱର ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଯୀଶୁଙ୍କ ପାଦ ତଳେ ବଶୀଭୂତ କରି ରଖିଲେ ଆଉ “ଯୀଶୁଙ୍କୁ ସର୍ବ ବିଷୟର ମସ୍ତକ ସ୍ୱରୂପେ ମଣ୍ଡଳୀକୁ ଦାନ ଦେଲେ ଯାହା ତାହାଙ୍କ ଶରୀର ସ୍ୱରୂପ ଅଟେ।”
ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଉପରେ ଅଧିକାରୀ ଅଟନ୍ତି। ସର୍ବଶେଷରେ, ଏହା ତାହାଙ୍କ ମଣ୍ଡଳୀ ଅଟେ। ଏହା କେତେକ ଧର୍ମୀୟ ସଂସ୍ଥା ନୁହେଁ ଯେଉଁଠାରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ସମସ୍ତେ ମତଦାନ କରିବାକୁ ଯାଇଥାଉ। ଏହା ଏକ ଗଣତନ୍ତ୍ର ନୁହେଁ ପୁଣି ମଣ୍ଡଳୀ ଗଠନ କରିବା ବିଷୟରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଯାହା ଭାବିନେବା ଉଚିତ ସେଥିରେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିର ବିକଳ୍ପ ନାହିଁ। ମୁଁ ଏକ ସେକେଣ୍ଡରେ ଯୋଗ୍ୟତା ହାସଲ କରିବାକୁ ଯାଉଅଛି, ମାତ୍ର ମୁଁ ଏହାକୁ ଦୃଢ଼ ଭାବରେ କହିବାକୁ ଚାହେଁ। ମଣ୍ଡଳୀ ଗଠନ କରିବା ବିଷୟରେ ମଣ୍ଡଳୀ ଯାହା ଭାବିବା ଉଚିତ୍ ସେଥିରେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ବିକଳ୍ପ ଆମ ପାଖରେ ନାହିଁ, କାରଣ ଯୀଶୁ ପ୍ରଭୁ ଅଟନ୍ତି। ଯୀଶୁ ମସ୍ତକସ୍ୱରୂପ ପୁଣି ମଣ୍ଡଳୀ କିପରି ହେବା ଉଚିତ ସେ ବିଷୟରେ ସେ ଯାହା ଭାବନ୍ତି ତାହା କାର୍ଯ୍ୟରେ ପରିଣତ କରିବାକୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଆହ୍ୱାନ କରିଅଛନ୍ତି।
ମୁଁ, ଏକ ମଣ୍ଡଳୀରେ ଯିଏ ଦର୍ଶନ ବହନ କରନ୍ତି ସେ ବିଷୟରେ ଅନେକ ଆଲୋଚନା ଶୁଣିଥିଲି। କେବଳ ଗୋଟିଏ ଦର୍ଶନ ଉପଲବ୍ଧ ଅଛି ଯିଏ ଏକ ମଣ୍ଡଳୀରେ ଦର୍ଶନ ବହନ କରନ୍ତି ଆଉ ଏହା ମୁଁ ନୁହେଁ! [ମୁଁ ଆମେନ୍ ଶୁଣିଲି। ଯଦି ତୁମେ ଚାହଁ ଏହା କହିପାର।] ଏହା ପ୍ରାଚୀନମାନେ ନୁହଁନ୍ତି, ମାତ୍ର ଗଭୀରତମ ଦେଶରେ, ଅଧିକତର ଗଭୀର ସ୍ତରରେ, ମଣ୍ଡଳୀ ନିମନ୍ତେ ଦର୍ଶନ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ବାକ୍ୟରେ ଯେପରି ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଅଛି ସେପରି ମଣ୍ଡଳୀ ନିମନ୍ତେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଅଟେ! ପୁଣି ଯେହେତୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହାଙ୍କ ଅଧୀନରେ ଅଛୁ, ତେଣୁ ଲକ୍ଷ୍ୟର କେନ୍ଦ୍ର, ସୁସମାଚାରର କେନ୍ଦ୍ର ଖୋଜିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଆମର ଦାୟିତ୍ୱ ଅଟେ, ପୁଣି କହିବା ଯେ “ଏହା ମଣ୍ଡଳୀ ନିମନ୍ତେ ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଅଟେ, ଅତଏବ ଏହା ମଣ୍ଡଳୀ ନିମନ୍ତେ ଆମର ଦର୍ଶନ ଅଟେ।” ସେ ପ୍ରଭୁ ଅଟନ୍ତି। ସେ ମସ୍ତକସ୍ୱରୂପ ଓ ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହାଙ୍କ ଅଧୀନରେ ବାସକରୁ।
ଏହା ସହଜରେ ଭୁଲି ଯାଇଥାଉ, ଏହା ନୁହେଁ କି? ଯେ ଦାୟିତ୍ୱରେ ଅଛନ୍ତି ତାହାଙ୍କୁ ଭୁଲିଯିବା କେଡେ ଭୟାବହ ଅଟେ।
ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟବଶତଃ, ଆମ୍ଭେମାନେ ସମସ୍ତେ କାହାଣୀ ବିଷୟରେ ସବୁ ଜାଣୁ, କିମ୍ବା ଆମ୍ଭେମାନେ ବୋଧହୁଏ ବାସ୍ତବରେ ସେଗୁଡ଼ିକ ସହିତ ଜଡିତ ହୋଇଯାଇଅଛୁ। ପାଳକମାନଙ୍କ କାହାଣୀସବୁ ଯେଉଁମାନେ ଭୁଲିଯାଇଛନ୍ତି ସେମାନେ ଦାୟିତ୍ୱରେ ନାହାଁନ୍ତି; ସେମାନେ ଭୁଲିଯାଆନ୍ତି ଯେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ସେମାନଙ୍କ ମଣ୍ଡଳୀର ମସ୍ତକସ୍ୱରୂପ ପୁଣି ବୋଧହୁଏ ସେମାନଙ୍କର ଆରମ୍ଭ ଉତ୍ତମ, କିନ୍ତୁ ତା’ପରେ ସେମାନେ ଅନୁଗ୍ରହ, ଯୌନ ଅନୁଗ୍ରହ ଓ ଆର୍ଥିକ ଅନୁଗ୍ରହ ପାଇବା ନିମନ୍ତେ ଧର୍ମ ପ୍ରବଚନ ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ଆଗେଇ ଯାଆନ୍ତି। ପ୍ରାୟ ୨ ମାସ ପୂର୍ବେ ମୁଁ କେବଳ କୌତୁହଳଜନକ ପ୍ରଶ୍ନସବୁର ଏକ ସମାଲୋଚନା ପାଇବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲି ସେଥିମଧ୍ୟରୁ ପ୍ରଥମଟି ହେଲା, “ତୁମେ ସେହି ପାଳକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣଙ୍କ ପରି ହେବାକୁ ଯାଉନାହଁ, ଯେଉଁମାନେ ଭୁଲିଯାଇଥାନ୍ତି ମଣ୍ଡଳୀ ଏକ ସେବାକାର୍ଯ୍ୟ ଓ ସମସ୍ତ କିଛି ସେହି ଅଟ୍ଟାଳିକାରେ ବ୍ୟୟ କରାଯାଏ, “ଆପଣ ଅଟନ୍ତି କି ?” ପୁଣି ମୁଁ କହିଲି “ଆଚ୍ଛା, ମୁଁ ସେଠାରେ ସମୟ ବିତାଇବାକୁ ଓ ଦେଖିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରେ । ମୁଁ ସେଠାରେ ଆରାମ କରୁଥିବା ଦେଖେ, କିନ୍ତୁ ‘ନା, ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଅନୁଗ୍ରହରେ ମୁଁ କରିବି ନାହିଁ।” ଅବଶ୍ୟ ଯେଉଁ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ପାପରେ ପଡ଼ି ପାରିବା ନାହିଁ ବୋଲି ଆମ୍ଭେମାନେ ଭାବୁ, ଶୟତାନର ପାଦ ଆଙ୍ଗୁଠି ଧରିଅଛି, ଠିକ୍ ଅଛି? ତେଣୁ ମୁଁ କହିପାରେ ନାହିଁ “ନା ମୁଁ କଦାପି ସେପ୍ରକାର ପାଳକ ହେବି ନାହିଁ, କାରଣ ତା’ଉପରେ ଶୟତାନ ଜିତିଅଛି।” କିନ୍ତୁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଅନୁଗ୍ରହ ଦ୍ୱାରା ତାହା କେବେ ହେବନାହିଁ। ଏହା ଏକ କୌତହଳଜନକ ପ୍ରଶ୍ନ ଥିଲା।
ମାତ୍ର ତା’ର ପ୍ରାୟ ଦିନକ ପରେ, ଲୋକମାନେ ତାହାଙ୍କୁ କହିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲେ “ସେହି ପ୍ରକାର ପାଳକ ହୋଇ ନ ଥିବାରୁ ଧନ୍ୟବାଦ, ଯିଏ ମଣ୍ଡଳୀ ଗୃହରେ ଗ୍ରାସିତ ହୋଇ ସେବାକାର୍ଯ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଅଛି ବୋଲି ଭୁଲିଯାଆନ୍ତି।” ଏହା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପରେ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ। ପୁଣି ମୁଁ ଭାବି ଦେଖିଲି, "କ’ଣ ଚାଲୁଅଛି?" ପରିଶେଷରେ ମୁଁ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କଲି ଯେ ଅଧିକାଂଶ ତୁମ୍ଭେମାନେ ଫ୍ରାନସାଇନ୍ ରିଭରର ନୂତନ ଉପନ୍ୟାସ, ‘ଶୋଫର୍ ବ୍ଲେ’ ପଢୁଅଛ। ଜଣେ ଯୁବା ପାଳକଙ୍କ ବିଷୟରେ ଏକ କୌତୁହଳଜନକ ଉପନ୍ୟାସ ଯିଏ ଉତ୍ତମ ଭାବରେ ଆରମ୍ଭ କରି ତାହା ଖରାପ ଭାବରେ ସମାପ୍ତ କଲେ ଯେହେତୁ ତାଙ୍କର ପ୍ରଭୁ କିଏ ଥିଲେ ତାହା ସେ ଭୁଲିଯାଇଥିଲେ।
ଆମ୍ଭେମାନେ ସମସ୍ତେ ପାଳକମାନଙ୍କ କାହାଣୀସବୁ ଜାଣୁ, ଯେଉଁମାନେ ଉତ୍ତମ ଭାବରେ ଆରମ୍ଭ କରି ମନ୍ଦ ଭାବରେ ପରିଶେଷ କରନ୍ତି। ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟବଶତଃ, ଆମ୍ଭେମାନେ ସମସ୍ତେ ସମ୍ପାଦକ ଓ ଗୃହରକ୍ଷକମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ କାହାଣୀସବୁ ଶୁଣିଅଛୁ। ସେମାନେ ଭୁଲିଯାଇଥା’ନ୍ତି ଯେ ଏହା ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ମଣ୍ଡଳୀ ଅଟେ ପୁଣି ସେମାନେ ପ୍ରାଚୀନଗଣ ଓ ପାଳକ କିମ୍ବା ଯେ କେହି ହେଉନା କାହିଁକି ସେମାନଙ୍କଠାରେ ମଣ୍ଡଳୀକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବା ବିଷୟରେ ଯୁଦ୍ଧ ଜାରି ରହିଛି । ତୁମେ ଏହିପରି କାହାଣୀସବୁ ଶୁଣିଥିବ। ମୁଁ ଗୋଟିଏ ମଣ୍ଡଳୀରେ ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଲି ଯେ ସମ୍ପାଦକ ଏହା “ତାହାଙ୍କ ମଣ୍ଡଳୀ ” ବୋଲି ସ୍ଥିର କଲେ ଆଉ ସେ ବାସ୍ତବରେ ଜଣେ ପାଳକଙ୍କୁ ନଗରରୁ ବାହାର କରିଦେଇଥିଲେ।
ଏହି ମଣ୍ଡଳୀ କାହାର ସେମାନେ ଭୁଲିଯାଇଥାନ୍ତି।
ଆମ୍ଭେମାନେ ସମସ୍ତେ ବୋଧହୁଏ ଲୋକମାନଙ୍କର ଉଦାହରଣସବୁ ଜାଣୁ, ଯେଉଁମାନେ ମଣ୍ଡଳୀରେ ଦୀର୍ଘାୟୁ, ମଣ୍ଡଳୀରେ ସେମାନଙ୍କର ଦାନ ଦେବାରେ ବିଶ୍ଵସ୍ତ, ମଣ୍ଡଳୀ ବାହାରେ ସେମାନଙ୍କ ସାମାଜିକ ସ୍ଥିତି ଅଛି, ଯାହା ବି ହେଉ ନା କାହିଁକି, ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସ୍ଥାପନ କରିବା ବିଷୟ ଯେଉଁମାନେ ଭାବିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ସେମାନେ ମଣ୍ଡଳୀର ମସ୍ତକସ୍ୱରୂପ ଅଟନ୍ତି। ପୁଣି ଏହା କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ଅଟେ ଯାହା ସେମାନେ ଭାବନ୍ତି ତାହା କରିବାକୁ ଆବଶ୍ୟକ ମନେ କରନ୍ତି।
ମୁଁ ଯେତେ ଉପଦେଶସବୁ ଶୁଣିଅଛି ସେସବୁଠାରୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଗୋଟିଏ ଉପଦେଶ ହେଲା “ଦୁର୍ଗନ୍ଧମୟ ଟଙ୍କା”। ମୁଁ ଭାବୁଛି ମୁଁ ପ୍ରାୟ ଏକ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଏହା ବିଷୟରେ କହିଥିଲି। ଏହା କିଛି ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଘଟିଥିଲା। ଏକ ମଣ୍ଡଳୀରେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ, ଧନଶାଳୀ, ଜଣେ ବଦାନ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ ଓ ଦେଉଥିଲେ ଓ ଦେଉଥିଲେ ପୁଣି ପରିଶେଷରେ ସ୍ଥିର କଲେ ଯେ ସେ ତାଙ୍କର ଦାନର କର ବିୟୋଗ ଠାରୁ ଅଧିକ କିଛି ସେ ଚାହୁଁଥିଲେ। ସେ ସ୍ଥିର କଲେ ଯେ ଏହା ତାଙ୍କର ମଣ୍ଡଳୀ ଥିଲା ପୁଣି ଯଦି ସେ ଏହାକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଯାଉଅଛନ୍ତି ତେବେ ଏହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଭଲ, ଭଲ ହେବ ଯାହା ସେ କରିବାକୁ ଚାହିଁଥିଲେ ପୁଣି ସେ ଭ୍ରାନ୍ତ ପାଳକଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯାଇ ମୌଳିକ ନିୟମ ପ୍ରଣୟନ କଲେ। ସେ ଏହି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ପାଳକଙ୍କ ପ୍ରତି କରିବାର ନ ଥିଲା, କାରଣ ପରବର୍ତ୍ତୀ ରବିବାରରେ ସେ ଏହି “ଦୁର୍ଗନ୍ଧମୟ ଟଙ୍କା” ଉପଦେଶ ଉପରେ ପ୍ରଚାର କରିଥିଲେ ଆଉ ସେ କହିଥିଲେ “ଯଦି ତୁମେ ଭାବୁଛ ଯେ ଟଙ୍କା ଦେବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଅଧିକାର ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ, ଯେକୌଣସି ପ୍ରକାରେ ଏହି ମଣ୍ଡଳୀ ତୁମ ମଣ୍ଡଳୀରେ ପରିଣତ ହୁଏ, ତୁମର ଟଙ୍କା ଦୁର୍ଗନ୍ଧ କରିପକାଏ ଓ ତୁମର ଦୁର୍ଗନ୍ଧମୟ ଟଙ୍କା ନୈବେଦ୍ୟକୁ ଦୁର୍ଗନ୍ଧ କରୁଅଛି ପୁଣି ଆମ୍ଭେମାନେ କୌଣସି ଦୁର୍ଗନ୍ଧମୟ ଟଙ୍କା ଚାହୁଁନାହୁଁ ! ତେଣୁ ଦେବା ବନ୍ଦ କର!” ଏହା ଏକ ଉତ୍ତମ ଉପଦେଶ ଥିଲା, ଏହା ନ ଥିଲା କି?
ଆମ୍ଭେମାନେ ଏତେ ସହଜରେ ଭୁଲିଯାଉ, ଯେ ଏହା ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ମଣ୍ଡଳୀ ଅଟେ। ସେ ସମସ୍ତ ବିଷୟର ଅଧିକାରୀ ଅଟନ୍ତି। ସେ ପ୍ରଭୁ ଅଟନ୍ତି ଓ ଆମ୍ଭେମାନେ ସମସ୍ତେ ତାହାଙ୍କ ଅଧୀନରେ ସେବା କରୁ। ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି, ତୁମେ ଜଣେ ପ୍ରାଚୀନ ହୁଅ କିମ୍ବା ଅଧିନସ୍ଥ କର୍ମଚାରୀ ହୁଅ, କିମ୍ବା ଜଣେ ସାଧାରଣ ବ୍ୟକ୍ତି ହୁଅ; ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ବାକ୍ୟରେ ଯେପରି ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଅଛି ସେପରି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ କର୍ତ୍ତୃତ୍ୱକୁ ସମର୍ପଣ କରିବାକୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କମଧ୍ୟରୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜଣକୁ ଆହ୍ୱାନ କରାଯାଇଅଛି। ଏହା ମଣ୍ଡଳୀ ନେତୃତ୍ୱକୁ କିଛି ମାତ୍ରାରେ କଷ୍ଟକର ସ୍ଥିତିରେ ରଖିଥାଏ, କାରଣ ନେତୃତ୍ୱର ଏକ ଅଂଶ ରୂପେ ଆମକୁ ନେତୃତ୍ୱ ନେବାକୁ କୁହାଯାଏ ପୁଣି ଆମ୍ଭେମାନେ ନେତୃତ୍ୱ ନେବାକୁ ଭୟ କରିପାରିବା ନାହିଁ; ତାହା ଆମର ଆହ୍ୱାନ ଅଟେ ଓ ତାହା ଆମର ଦାନସମୂହ ଅଟେ ଏବଂ ତଥାପି, ଆମ୍ଭେମାନେ ଶକ୍ତିର ପ୍ରଲୋଭନ ଏବଂ ଆମ୍ଭ ହସ୍ତରେ ସୁସମାଚାରର ସମ୍ଭାବ୍ୟ ଦୁର୍ନୀତିକୁ ଅତିଶୟ ଭୟ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ। ତେଣୁ ନେତୃତ୍ୱ ନେବାରେ, ନେତୃତ୍ୱ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ମଣ୍ଡଳୀ ନିମନ୍ତେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଆଉ ମଣ୍ଡଳୀ ଉପରେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ କର୍ତ୍ତୃତ୍ୱକୁ ଆତ୍ମ ସମର୍ପଣ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ।
ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ମଣ୍ଡଳୀର ମସ୍ତକସ୍ୱରୂପ
୨. ଆମ୍ଭେମାନେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଶରୀର ସ୍ୱରୂପ
ଦ୍ଵିତୀୟ ରୂପକ ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ "ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଶରୀର ସ୍ୱରୂପ" ଅଟୁ। ଏହା ଏକ ରୂପକ ଯାହା ବିଶେଷ ଭାବରେ ୧ କରିନ୍ଥୀୟ ୧୨ ପର୍ବରେ ବିକଶିତ ହୋଇଅଛି, ଏହା ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ସ୍ଥାନ ପାଇଥାଏ । ଏହା ଏକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ରୂପକ ଅଟେ।
ମାନବୀୟ ଶରୀରର ବିଭିନ୍ନ ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି। ଆମର ଶରୀରସବୁ ଚାଲିବା, କଥାବାର୍ତ୍ତା, କିମ୍ବା ଦେଖିବା ଆଉ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଅନେକ ବିଷୟସବୁ ଆବଶ୍ୟକ କରିଥାଏ। ପୁଣି ଆମ ଶରୀରର ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଆବଶ୍ୟକତା ହେତୁ, ଏହାର ଆବଶ୍ୟକତା ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଅଙ୍ଗ ଅଛି ତେଣୁ ଆମର ପାଦ ଅଛି ସେଇଥିପାଇଁ ଆମ୍ଭେମାନେ ଚାଲିପାରୁ… ଏକ ମୁଖ ଅଛି ତେଣୁ ଆମ୍ଭେମାନେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିପାରୁ… ଚକ୍ଷୁ ଅଛି ଯଦ୍ୱାରା ଆମ୍ଭେମାନେ ଦେଖିପାରୁ।
ସେହି ଅଙ୍ଗପ୍ରତ୍ୟଙ୍ଗ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଶରୀରରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରକୃତରେ ସମାନ ଅଟେ; ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଶରୀରର ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ପ୍ରୟୋଜନସବୁ ଅଛି କାରଣ ଏହା ଲୋକମାନଙ୍କ ସହିତ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ତେଣୁ, ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ପ୍ରୟୋଜନ ହେତୁ ଏହାର ଅନେକ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଅଙ୍ଗପ୍ରତ୍ୟଙ୍ଗ ଅଛି, ତାହା ତୁମେ ଏବଂ ମୁଁ ଅଟୁ, ଏବଂ ଅନେକ ଭିନ୍ନ ଆବଶ୍ୟକତା ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ଏହାର ଅନେକ ବିବିଧ ଅଙ୍ଗପ୍ରତ୍ୟଙ୍ଗ ଅଛି।
ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ୧ କରିନ୍ଥୀୟ ୧୨:୭ ପଦରେ ପାଉଲ ଲେଖନ୍ତି "କିନ୍ତୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜଣଙ୍କୁ ଆତ୍ମାଙ୍କ ଗୁଣପ୍ରକାଶକ ଦାନ ସାଧାରଣ ହିତ ନିମନ୍ତେ ପ୍ରଦତ୍ତ ହୁଏ।
ଆମ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜଣଙ୍କୁ ଆତ୍ମାଙ୍କ ଗୁଣପ୍ରକାଶକ ଦାନ, ଏକ ଅନୁଗ୍ରହ, ଅଯୋଗ୍ୟ ଦାନ ପ୍ରଦତ୍ତ ହୋଇଅଛି, ଯେପରି ଆମ୍ଭେମାନେ ସେହି ଦାନସବୁକୁ ଆମ ନିଜର ହିତ ନିମନ୍ତେ ବ୍ୟବହାର ନକରି ବରଂ ସର୍ବ ସାଧାରଣ ହିତ ନିମନ୍ତେ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଶରୀରର ହିତ ନିମନ୍ତେ ବ୍ୟବହାର କରୁ। ତା’ପରେ ପାଉଲ ଜାରି ରଖି କହନ୍ତି ସେହି ଦାନସବୁ କ’ଣ ଅଟେ।
ଏକ ଭାବ ଅଛି ଯେଉଁଥିରେ ଆମେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଯୋଗ୍ୟ କିମ୍ବା ଅଯୋଗ୍ୟ ହେଉ ପରସ୍ପରକୁ ଦୟାରେ ବ୍ୟବହାର କରିବା ନିମନ୍ତେ ଆହୁତ; ଏପରି ଏକ ଭାବ ଅଛି ଯେଉଁଥିରେ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ଜୀବନରେ ସବିଶେଷ ତଥ୍ୟ ଅଛି ପୁଣି ଆମ ଜୀବନର ସବିଶେଷ ତଥ୍ୟରେ ଆମକୁ ଉପସ୍ଥିତ ହେବାକୁ ପଡିବ। ଏକ ଭାବ ଅଛି ଯେଉଁଥିରେ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଯେକୌଣସି ସାମର୍ଥ୍ୟରେ ସେବା କରିବାକୁ ଆହ୍ୱାନ ହୋଇଅଛି। ତେଣୁ, ଗୋଟିଏ ଅର୍ଥରେ, ସାଧାରଣ ଭାବରେ ଏହି ସବୁ ବିଶେଷ ଗୁଣସବୁ ଆମ ଜୀବନର ହେବା ଆବଶ୍ୟକ, କିନ୍ତୁ, ତୁମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେକଙ୍କୁ ଈଶ୍ୱର ଏକ ଅଲୌକିକ, ଏକ ଚମକପ୍ରଦ ଦୟାକରିବାର ଦାନ ଦେଇଅଛନ୍ତି ଯେପରିକି ଅନେକ ସମୟରେ ସାଧାରଣ ଲୋକ ପରିତ୍ୟାଗ କରିଅଛନ୍ତି, ତଥାପି ତୁମେ ଦୟା, ଅନୁଗ୍ରହ ଓ ପ୍ରେମ ସମ୍ପ୍ରସାରିତ କରିପାରିବ।
ତୁମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେକଙ୍କୁ ପ୍ରଶାସନର ଦାନ ଦିଆଯାଇଅଛି। ତୁମେ ପ୍ରକୃତରେ ସବିଶେଷ ତଥ୍ୟସବୁ ସହିତ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ପସନ୍ଦ କର। ଯଦି କୌଣସି ଅଲୌକିକ ଦାନ କେବେ ଦିଆଯାଇଅଛି, ଏହା ହୋଇଯାଏ, କାରଣ ମୁଁ ଜାଣେ ନାହିଁ କିପରି କୌଣସି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ସବିଶେଷ ତଥ୍ୟସବୁ ପସନ୍ଦ କରିପାରେ। ସେସବୁ ମୋର ଅସ୍ତିତ୍ୱର ଦୁର୍ଯୋଗ ଅଟେ।
ତୁମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେକଙ୍କୁ ସେବା କରିବାର ରହସ୍ୟମୟ କ୍ଷମତା ଦିଆଯାଇଅଛି; ଆବଶ୍ୟକତା ଦେଖିବାକୁ; ଉପଲବ୍ଧି କ୍ଷମ ହେବାକୁ ଓ ତା’ପରେ କିପରି ଅନୁଗମନ କରିବାକୁ ହେବ ଜାଣିବାକୁ କ୍ଷମତା ଦିଆଯାଇଅଛି।
ଆମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେକଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷାଦାନର ଦାନ ଦିଆଯାଇଅଛି, ଆଉ ଯେତେବେଳେ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ଠାରେ ଥିବା ଭରସା ବୁଝାଇବାକୁ ଆମେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସକ୍ଷମ କରିବା ଉଚିତ, କେତେକ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ବିଶେଷ ଭାବରେ ମଣ୍ଡଳୀର ଲକ୍ଷକୁ କେନ୍ଦ୍ରକରି ଗତି କରିବାକୁ ଓ କହିବାକୁ ଦାନ କରାଯାଇ ଥାଏ “ଏହା ସୁସମାଚାର ଅଟେ!” “ଆମ୍ଭେମାନେ ଯାହା ଅଟୁ ସେହି ବିଷୟ ପ୍ରତି ଏହା ପ୍ରାଥମିକ ଅଟେ।”
ତାହା ସବୁ ହିଁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଶରୀର ଅଟେ। ଆମର ଏହି ଦାନସବୁ ଅଛି ଆଉ ସେଗୁଡିକ “ସର୍ବ ସାଧାରଣ ହିତ” ନିମନ୍ତେ ବ୍ୟବହାର କରାଯିବା ଉଚିତ।
ଅତ୍ୟନ୍ତ ଖରାପ ବିଷୟ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ଯାହା ମାନବୀୟ ଶରୀରରେ ଘଟି ପାରେ ତାହା ହେଉଛି ଯେତେବେଳେ ଏହାର ଅଂଶବିଶେଷ କାର୍ଯ୍ୟ ବନ୍ଦ କରିବାକୁ ନିଷ୍ପତି ନିଏ। ଯଦି ତୁମର ବୃକକ ଏକ ବିରତି ନେବାକୁ ସ୍ଥିର କରେ, ତେବେ ତୁମେ ସାରା ଜୀବନ କେଉଁଠାରେ ବିତାଇବ? ଡାୟଲିସିସ୍ ଉପରେ ଯଦି ତୁମର ପାଚନଗ୍ରନ୍ଥୀ କାର୍ଯ୍ୟ ବନ୍ଦ କରିବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନିଏ, ତେବେ ତୁମକୁ ଇନସୁଲିନ୍ ଇଞ୍ଜେକ୍ସନ୍ ନେବାକୁ ପଡିବ।
ଆଉ ଯେତେବେଳେ ମାନଵୀୟ ଶରୀରର ଗୋଟିଏ ଅଙ୍ଗ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ବନ୍ଦ କରେ ଏହା ଶରୀରର ଅନ୍ୟ ଅଂଶ ଉପରେ ଭାର ଲଦିଦିଏ ଯାହା ଶରୀର କେବେ ବହନ କରିବାକୁ ପରିକଳ୍ପନା କରି ନ ଥାଏ !
ମୁଁ ଶୁକ୍ରବାର ରାତିରେ ବାହାରକୁ ଯାଇ ଟାଇଲରଙ୍କ ସହ ବାସ୍କେଟବଲ ଖେଳିବାରେ ଭୁଲ୍ କରିଥିଲି ଓ ମୁଁ ଗୋଟିଏ ଅକ୍ଷବିନ୍ଦୁ ସ୍ଥାପନ କଲି- ପୁଣି ତାହା ଏକମାତ୍ର ଅକ୍ଷବିନ୍ଦୁ ଥିଲା ଯାହା ମୁଁ ରାତି ସାରା ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲି କାରଣ ମୋର ଆଣ୍ଠୁ ଚାପ ଯୋଗୁଁ ନଇଁପଡୁଥିଲା। ମୋର ବାମ ଆଣ୍ଠୁ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇଛି। ଏହା ମୋ ଉପରେ କାମ କରିବା ଛାଡିଦେଲା। ମୁଁ ବହୁତ ବାସ୍କେଟବଲ୍ ଖେଳିଲି; ଦୁଃଖ ଅନୁଭବ କରେ ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ କ’ଣ ହେଲା? ମୋର ଏହି ଅଂଶ କାମ କରିବା ବନ୍ଦ କରିଦେଲା, ତେଣୁ ମୋର ଡାହାଣ ଆଣ୍ଠୁକୁ ଭାର ଉଠାଇବାକୁ ପଡିବ। ଏହା କରିପାରିବ ନାହିଁ! ଏହା ବର୍ତ୍ତମାନ ମଧ୍ୟ ପୀଡ଼ାଦାୟକ ଅଟେ। ମୋର ପାଦର ଗଣ୍ଠି ପୀଡ଼ାଦାୟକ ଅଟେ। ମୋର ତଳ ପିଠି ପୀଡ଼ାଦାୟକ ଅଟେ। ମୋର ମୁଣ୍ଡ ପୀଡ଼ାଦାୟକ ଅଟେ ଏବଂ ମୋର ଅହଂତ୍ୱ ଗଭୀର ଆଘାତ ପାଇଅଛି। କିନ୍ତୁ ମୋ ଶରୀରର କିଛି ଅଂଶ କାମ ବନ୍ଦ କରିଦେଲା ଏବଂ ମୋ ଶରୀରର ଅନ୍ୟ ଅଂଶ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭୋଗୁଛି କାରଣ ଏହା ଓଜନ ବହନ କରିବା ପାଇଁ ପରିକଳ୍ପନା କରାଯାଇ ନ ଥିଲା। ମୋର ଦୁଇଟି ଆଣ୍ଠୁ ରହିବା ପାଇଁ ପରିକଳ୍ପନା କରାଯାଇଥିଲା। ଏହିପରି ଭାବରେ ଈଶ୍ୱର ମୋ ଶରୀରକୁ ଏକତ୍ର କଲେ ଏବଂ ସେହି ଆଣ୍ଠୁ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ବିନା ମୋ ଶରୀର କାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରିବ ନାହିଁ। ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଶରୀରରେ ମଧ୍ୟ ବାସ୍ତବରେ ସେହି ସମାନ ଅବସ୍ଥା ହୁଏ।
ଆମ୍ଭେମାନେ ୮୦/୨୦ ନିୟମ ବିଷୟରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁ ଯେଉଁଠାରେ ୨୦ % ଲୋକ ୮୦ % କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି। ତାହା କଦାପି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ପ୍ରଣାଳୀ ନୁହେଁ ଯାହା ମଣ୍ଡଳୀକୁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ପରିକଳ୍ପନା କରାଯାଇଥିଲା। ଏହା ଏକ ଭୟଙ୍କର ପନ୍ଥା ଅଟେ! ଏହା ଶରୀରର ଅଙ୍ଗପ୍ରତ୍ୟଙ୍ଗ ଉପରେ ଅକଥିତ ଓଜନ ଓ ଚାପ ପକାଇଥାଏ ଯେପରି ସେହି ଅଂଶ କେବେବି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ପରିକଳ୍ପନା କରିନଥିଲା ତାହା ହେଉଛି ଲୋକମାନଙ୍କୁ ନିଜ ଗୁଣଦାନ କ୍ଷେତ୍ରରୁ ବାହାର କରାଯାଏ, କିମ୍ବା ସେମାନଙ୍କ ଆହ୍ୱାନରୁ, କିମ୍ବା ଈଶ୍ୱର ଯେଉଁ ନିମନ୍ତେ ସେମାନଙ୍କୁ ଆହ୍ୱାନ କରିଅଛନ୍ତି ଏବଂ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ଏଠାକୁ ଆଣିଅଛନ୍ତି। ଏଠାରେ ତୁମକୁ ଏହା କରିବାକୁ ପଡିବ କାରଣ ଯଦି ତୁମେ ଏହା ନ କର ତେବେ ତାହା ସମାପ୍ତ ହେବାକୁ ଯାଉ ନାହିଁ। ବେଳେବେଳେ ମୁଁ ଭାବେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏହାକୁ କେବଳ ଭିତର ପଟୁ ବିସ୍ଫୋରଣ ହେବାକୁ ଦେବା ଉଚିତ ନୁହେଁ।
ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଅନେକ ଉତ୍ସାହର ଦାନ ପାଇଅଛନ୍ତି। ତୁମର ଏହି ରହସ୍ୟମୟ ସାମର୍ଥ୍ୟ ଅଛି ଯାହା ମୋ ପାଖରେ ନାହିଁ, ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଦେଖି କହିବାକୁ ପୁଣି “ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ଆଘାତ ଦେଉଅଛି। ମୁଁ ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯିବା, ତାଙ୍କୁ ଜାଣିବା, ତାଙ୍କୁ ଉତ୍ସାହିତ କରିବା, ଯଦି ସେମାନେ ବିଶ୍ଵାସୀ ନୁହଁନ୍ତି ତେବେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ସହ ବାଣ୍ଟିବା ଆବଶ୍ୟକ।” କିନ୍ତୁ ତା’ପରେ, ଯେବେ ତୁମେ ତାହା କର ନାହିଁ, ତେବେ ଏହା ମଣ୍ଡଳୀର ଅନ୍ୟ ଅଂଶରେ ଭାର ଲଦି ଦିଏ; ମଣ୍ଡଳୀର ଦାନବିହୀନ ଅଂଶ ଏବଂ କେବଳ ଦାନବିହୀନ ଅଂଶ ସେମାନଙ୍କର ଭାର ନୁହେଁ ମାତ୍ର ତୁମର ଭାର ମଧ୍ୟ ବହନ କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଥାଏ ।
ଏଠାରେ ଅନେକ ଲୋକ ସେବା କରିବାକୁ ଦାନ ପାଇଅଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଯଦି ତୁମେ ଶେଷ ସୀମାରେ ବସ, ଯଦି ତୁମେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ମନା କର, ତେବେ ତୁମେ ଶରୀରର ସର୍ବ ସାଧାରଣ ହିତ ନିମନ୍ତେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁନାହଁ।
ସଂଖ୍ୟାଗତ ବିଷୟ ଯେ ୪୦% ସୁସମାଚାର ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନମାନେ ସେମାନଙ୍କ ମଣ୍ଡଳୀକୁ କିମ୍ବା ଅନ୍ୟ କୌଣସି କାରଣ ନିମନ୍ତେ ଗୋଟିଏ ପଇସା ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ [ମୁଁ ଭାବୁନାହିଁ ଯେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ସମସ୍ତ ଟଙ୍କା ଏଠାକୁ ଆସିବାକୁ ପଡିବ।] କିନ୍ତୁ ୪୦% ସୁସମାଚାର ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନମାନେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଗୋଟିଏ ପଇସା ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ! ଏବଂ ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରିବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଜାଣେ ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ନୁହେଁ। ମୁଁ ତୁମର ଦେଉଥିବାର କୌଣସି ଅଭିଲିଖିତ ଜାଣେ ନାହିଁ; ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଜାଣିପାରେ ନାହିଁ ପୁଣି ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଜାଣିବାକୁ ଚାହେଁ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ସାଧାରଣ ଗତିସବୁ ଜାଣେ ଓ ଯେତେବେଳେ ସେହି ୪୦% ଏହାର ଭାର ବହନ କରେ ନାହିଁ, ସେତେବେଳେ କ'ଣ ଘଟେ, ଏହା ତୁମର ଭାର ବହନ କରିବାକୁ ୬୦% ଉପରେ ଏକ ଚମକପ୍ରଦ ପରିମାଣର ଓଜନ ରଖେ। ସର୍ବୋତ୍ତମ ବିଷୟ ଯାହା ଏହି ମଣ୍ଡଳୀରେ ଶରୀର ଜୀବନର ଦୃଷ୍ଟିରେ ଘଟି ପାରେ ତାହା ହେଉଛି ଯେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଶରୀରର ସମସ୍ତ ଅଙ୍ଗ ପ୍ରତ୍ୟଙ୍ଗ କହିବେ “ମୋତେ ଦାନ ଦିଆଯାଇଅଛି, ମୋତେ ଡକାଯାଇଅଛି, ମୋତେ ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦିଆଯାଇଛି [ଯାହା ତୁମର ପ୍ରେରଣାଦାୟକ ବତମକୁ ଠେଲିଦିଏ] ଆମର “ସର୍ବ ସାଧାରଣ ହିତ” ନିମନ୍ତେ ଈଶ୍ୱର ମୋତେ ଯାହା ଦେଇଅଛନ୍ତି। ମୋର ଉନ୍ନତି ପାଇଁ ନୁହେଁ ମାତ୍ର ମଣ୍ଡଳୀର ହିତ ନିମନ୍ତେ।
ତୁମେ ଦେଖ, ମୁଁ ଏଥିରୁ ଯାହା ପାଏ ତାହା ମଣ୍ଡଳୀ ନୁହେଁ। କିପରି ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ଏବିଷୟରେ ନୁହେଁ । ଏହା “ଆଚ୍ଛା, ମୋ ପାଇଁ ଏଥିରେ କ’ଣ ଅଛି?” ବିଷୟରେ ନୁହେଁ। ମଣ୍ଡଳୀ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକକୁ ଆରେକ ନିମନ୍ତେ କ’ଣ କରିପାରୁ ସେହି ବିଷୟ ଅଟେ।
ଯଦି ମୁଁ ଏକ ଜଣାଶୁଣା କଥାକୁ ଭିନ୍ନ ଶବ୍ଦ ବିନ୍ୟାସରେ କହିପାରିବି, ତେବେ ମୁଁ କହିବି “ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଶରୀର ତୁମ ପାଇଁ କ’ଣ କରିପାରିବ ବୋଲି ପଚାର ନାହିଁ। ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଶରୀର ପାଇଁ ତୁମେ କ’ଣ କରିପାର ବୋଲି ପଚାର।” ପୁଣି ମୁଁ ଜାଣେ ଯେ ଏପରି ଏକ କଥା ଅଛି ଯେଉଁଠାରେ ଯଦି ତୁମର ପିଲାମାନେ ଅଛନ୍ତି, ତେବେ ତୁମେ ନିଶ୍ଚିତ କରିବାକୁ ଚାହଁ ଯେ ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରେମ ଓ ଯତ୍ନ ନେବାକୁ ଯାଉଅଛ। ମୁଁ ଭାବୁଛି ଏହା ଠିକ୍ ଅଛି, ତାହା ଏହାର ସମସ୍ତ ଅଂଶ ଅଟେ। ଆମକୁ ସେହି ନିଷ୍ପତ୍ତି କରିବାକୁ ପଡିବ। ଏବଂ ତଥାପି, ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଶରୀର ଭିତରେ ଜୀବନର ଆଧାର ସଦୃଶ ମୁଖ୍ୟ ବିଷୟ ହେଉଛି ମୋର ବାମ ଆଣ୍ଠୁ କହିବା ନୁହେଁ “ମୋ ପାଇଁ ଏଥିରେ କ’ଣ ଅଛି?” ଏହା ହେଉଛି “ମୁଁ କିପରି ଯାହା ମୋତେ ଦାନ କରାଯାଇଅଛି ତାହା ବ୍ୟବହାର କରିପାରିବି ଓ ତାହା କରିବାକୁ ଆହ୍ୱାନ କରାଯାଇଅଛି ଯଦ୍ୱାରା ଶରୀର ଏକ ସୁସ୍ଥ ଓ ସ୍ୱାଭାବିକ ଉପାୟରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରିବ; ଏକ ଉପାୟ ଯେଉଁଥିରେ ଏହା ହେବାକୁ ଈଶ୍ୱର ଅଭିଳାଷିତ ଅଟେ।” ଆଉ କ’ଣ ଘଟେ ତାହା ହେଉଛି ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ସମସ୍ତେ ତାହା କରିଥାଉ, ସେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକ ସ୍ଵରରମେଳ ହୋଇଥାଉ ପୁଣି ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜଣ ସ୍ଵରରମେଳରେ ଉପକରଣ ହୋଇଥାଉ ଓ ଆମ୍ଭେମାନେ ସନ୍ତୁଳନରେ ଖେଳିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥାଉ ପୁଣି ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ସମସ୍ତେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଶରୀରର ସର୍ବ ସାଧାରଣ ହିତ ନିମନ୍ତେ ଏକତ୍ର କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ସେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ସୁସଙ୍ଗତ ଭାବରେ ଖେଳିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥାଉ। ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଶରୀରର ରୂପକରେ ତାହା ହିଁ ସବୁ ବିଷୟ ଅଟେ।
୩. ମଣ୍ଡଳୀ ଏକ ପରିବାର ଅଟେ
ତୃତୀୟ ରୂପକ ଅଛି ଯାହା ବିଶେଷ ଭାବରେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଆଉ ତାହା ହେଉଛି ମଣ୍ଡଳୀ ଏକ ପରିବାର। ମୁଁ ଏଠାରେ ଏକ ଯୋଗ୍ୟତା ସମ୍ମୁଖରେ ରଖିବାକୁ ଚାହେଁ କାରଣ ମୁଁ କିଛି ଲୋକଙ୍କୁ ଜାଣେ ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକ ପରିବାର ହେବାର ଧାରଣା ଯାହା ତୁମେ ଚାହୁଁଛ ତାହାଠାରୁ ଦୂରତମ ବିଷୟ କାରଣ ତୁମକୁ ଉଚ୍ଚମାତ୍ରାରେ ବେକାର, ଉଚ୍ଚମାତ୍ରାରେ ଅପମାନଜନକ ପୃଷ୍ଠଭୂମିରୁ ବଢ଼ାଗଲା। ମୁଁ ପରିସଂଖ୍ୟାନ ଜାଣେ ଓ ପରିସଂଖ୍ୟାନ ଭାବରେ ମଣ୍ଡଳୀ, ନିଜେ ସୁସମାଚାର ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ମଣ୍ଡଳୀ, ଅବଶିଷ୍ଟ ବିଶ୍ଵ ମଣ୍ଡଳୀ ଠାରୁ ଭିନ୍ନ ନୁହେଁ। ଯଦି ତୁମେ ତାହା ବିଶ୍ୱାସ କରନାହଁ, ତେବେ କେଣ୍ଟ ହ୍ୟୁଜଙ୍କ “ସେଟ୍ ଏପାର୍ଟ” ନାମକ ପୁସ୍ତକ ନିଅ। ଏଥିରେ ବର୍ଣ୍ଣା ଗ୍ରୁପ୍ ଠାରୁ ସମସ୍ତ ଗବେଷଣା ସଂଖ୍ୟାଗୁଡିକ ଅଛି। ମୁଁ ବୁଝେ ଯେ ପରିସଂଖ୍ୟାନ ଅନୁଯାୟୀ ପୁରୁଷମାନଙ୍କର ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାଗ ହେଉଛି କାମପ୍ରକ୍ରିୟାର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଚିତ୍ରଣ ପ୍ରତି ଆସକ୍ତ। ମୁଁ ଜାଣେ ଯେ ତୁମ୍ଭ ମହିଳାମାନଙ୍କ ଓ ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ସଂଖ୍ୟା ତୁମର ପିତା ଓ ମାତା, ତୁମର ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀ ଆଉ ତୁମର ମାମୁଁ ଓ ମାଉସୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଯୌନ ଅପବ୍ୟବହାରର ଅଧୀନ ହୋଇଅଛନ୍ତି। ମୁଁ ଅନଭିଜ୍ଞ ହେବାକୁ ଯାଉ ନାହିଁ। ଆମ୍ଭେମାନେ ଅନଭିଜ୍ଞ ହେବାକୁ ଯାଉନାହୁଁ ଆଉ କହୁ “କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ଶୟତାନର ଏହି ଶରୀର ଉପରେ ପ୍ରଭାବ ପଡି ନାହିଁ”। ତାହା ବୋକାମୀ ହେବ!
ତୁମେ ଏହା ଶୁଣିବା ଆବଶ୍ୟକ, ପୁଣି ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ଭାବରେ ଏହା ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ତୁମେ ହୁଏତ ସକ୍ଷମ ହୋଇ ନ ପାର, କିନ୍ତୁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଆହ୍ୱାନ ହେଉଛି ଯେ ବିଶ୍ୱାସ ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଏହା ଗ୍ରହଣ କର, ଆଉ ତାହା ହେଉଛି ଯେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପରିବାରରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ପିତା ଅଛନ୍ତି। ତାହାଙ୍କ ସନ୍ତାନସନ୍ତତିମାନେ ଗୋଳିଆମିଶା, ମାତ୍ର ଈଶ୍ୱର ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ପିତା, ସେ ପ୍ରେମ କରନ୍ତି, ସେ ଠିକ ଭାବରେ ଅନୁଶାସନ କରନ୍ତି, ସେ କେବେ ବି ତୁମ ନିମନ୍ତେ ବ୍ୟସ୍ଥ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ, ସେ କେବେ ବି ସର୍ବଦା ତୁମକୁ ଭୁଲ ସ୍ଥାନରେ ସ୍ପର୍ଶ କରନ୍ତି ନାହିଁ। ଯଦି ତୁମ ମନରେ ତୁମେ ଏହା କରିପାର ନାହିଁ, ପ୍ରାର୍ଥନା କର ଯେ ତୁମ ହୃଦୟରେ ଈଶ୍ୱର ଏହା କରିବେ ଯଦ୍ୱାରା ତୁମେ ବିଶ୍ୱାସ କରିବ ଯେ ଈଶ୍ୱର ହିଁ ଆମ୍ଭର ପିତା ଅଟନ୍ତି। ଏହା କହି ଅଗ୍ରସର ହୁଅନ୍ତୁ। ପରିପୂର୍ଣ ପିତା ସହିତ ମଣ୍ଡଳୀ ଏକ ପରିବାର ଅଟେ।
ଈଶ୍ୱର ସମାନ କଥା କହିବାକୁ ଅନ୍ୟ ପ୍ରକାର ସମ୍ପର୍କସବୁରେ ଅଛନ୍ତି। ଈଶ୍ୱର ସମ୍ପର୍କସବୁରେ ଅଛନ୍ତି। ଈଶ୍ୱର ବିଷୟସବୁ ନିମନ୍ତେ ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ କରି ନାହାନ୍ତି। ସେ ଏହାକୁ ଯେକୌଣସି ପ୍ରକାରେ ଜାଳି ଦଗ୍ଧ କରିପାରିବେ। ସେ ବାସ୍ତବରେ ତୁମ ଓ ମୋ ପ୍ରତି ସେହି ଅଧିକ ପାରସ୍ପରିକ ସମ୍ପର୍କକୁ ଖାତିର କରନ୍ତି ନାହିଁ। ସେ ଜଗତ ନିମନ୍ତେ ମୃତ୍ୟୁ ଭୋଗ କଲେ! ସେ ଲୋକମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ମୃତ୍ୟୁ ଭୋଗ କଲେ! ଆଉ ଲୋକମାନଙ୍କ ସମ୍ପର୍କ ସହିତ ମଧ୍ୟ ଆମର ପ୍ରାଧାନ୍ୟତା ସକଳ ହେବା ଉଚିତ୍। ଈଶ୍ୱର ଭୂଲମ୍ବ ସମ୍ପର୍କ ସବୁରେ ଅଛନ୍ତି। ସେ ତୁମ ସହିତ ଏକ ସମ୍ପର୍କ ସ୍ଥାପନ କରିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି ଆଉ ସେଥିପାଇଁ ସେ ଆମର ପିତା ପୁଣି ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ତାହାଙ୍କ ସନ୍ତାନ କିମ୍ବା ତାହାଙ୍କ ସନ୍ତତି ବୋଲି ସମ୍ବୋଧନ କରନ୍ତି! ସେଥିପାଇଁ ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ବୋଲି ଡାକନ୍ତି… ୧ମ ଯୋହନ ୩:୧… ‘‘ଦେଖ, ପିତା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କି ପ୍ରକାର ପ୍ରେମ ଦାନ କରିଅଛନ୍ତି ଯେ, ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ବୋଲି ଖ୍ୟାତ ହେବୁ, ଆଉ ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହାହିଁ ଅଟୁ।” ଈଶ୍ୱର ଏହି ଭୂଲମ୍ବ ସଂପର୍କ ସବୁରେ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁଠାରେ ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ପିତା ହେବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି ଆଉ ଆମ୍ଭେମାନେ ତାଙ୍କ ସନ୍ତାନ ଓ ତାଙ୍କ ସନ୍ତତି ହୋଇପାରିବା। କିନ୍ତୁ ଈଶ୍ୱର ଭୂସମାନ୍ତର ସମ୍ପର୍କ ସବୁରେ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି। ପୁଣି ସେଥିପାଇଁ ତୁମେ ଓ ମୁଁ ଭଉଣୀ ଓ ଭାଇ ବୋଲି ଖ୍ୟାତ ଅଟୁ। ଏହା ଏକ ଧର୍ମୀୟ ସଂଗଠିତ ସଂସ୍ଥା ନୁହେଁ।
ଯଦି ତୁମେ ସଂଗଠିତ ସଂସ୍ଥା ଚାହଁ ତେବେ ଦେଶ ସମିତିରେ ଯୋଗ ଦିଅ। ଅତି କମରେ ସେଠାରେ ତୁମେ ଗଲ୍ଫ ଖେଳ ଖେଳିପାରିବ। ଏହା ଏକ ମାନବୀଯ ସଂଗଠିତ ସଂସ୍ଥା ନୁହେଁ; ଏହା ଏକ ଧର୍ମିୟ ସଂଗଠିତ ସଂସ୍ଥା ନୁହେଁ। ଏହା ଏକ ପରିବାର ଅଟେ! ପୁଣି ତୁମେ ଓ ମୁଁ ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀ ଆଉ ତେଣୁ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଜାଣି ନ ଥିବା କେହି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ମୁଁ ବାହାରେ ଦେଖେ ସେତେବେଳେ ମୁଁ କହେ “ମୋ ପରିବାରରେ କେହି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଅଛନ୍ତି। ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ସହିତ ଅନନ୍ତକାଳ ବିତାଇବାକୁ ଯାଉଅଛି। ମୁଁ ତାହାଙ୍କୁ ଜାଣିବା ଆବଶ୍ୟକ କରେ। ହନି, ତୁମେ ମାଟିର ବଡ଼ ପାତ୍ରରେ କିଛି ରଖିଲ କି?” ଏହା ଲୋକମାନଙ୍କ ଆଡକୁ ଦେଖୁଅଛି ଓ ଭୂପୃଷ୍ଠ ଉପରେ ସାମଗ୍ରୀକୁ ଛାଡି ଲୋକମାନଙ୍କ ଚକ୍ଷୁରେ ଗଭୀର ଭାବରେ ଦୃଷ୍ଟିପାତ କରୁଅଛି ପୁଣି ଆଘାତ ଓ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦେଖି ଏବିଷୟରେ ଯତ୍ନ ନେଉଅଛି! ତୁମେ ଦେଖ, ଏହା ହିଁ ଯାହା ଗୋଟିଏ ପରିବାର କରେ। ଯଦି ତୁମେ ଏହା ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କିଛି ଚାହଁ, ତେବେ ବାସ୍କେଟବଲ୍ କିମ୍ବା ଆଉ ଅନ୍ୟ କିଛି ଖେଳିବାକୁ ଯାଅ, କିନ୍ତୁ ତାହା ହିଁ ଏହା ନୁହେଁ। ଈଶ୍ୱର ଭୂଲମ୍ବ ଓ ଭୂସମାନ୍ତର ଭାବରେ ସବୁସମ୍ପର୍କରେ ବିଦ୍ୟମାନ।
ଯଦି ମୁଁ ଏହାକୁ ଭିନ୍ନ ଭାବରେ କହିପାରେ ତେବେ ମୁଁ କହିବି “ଈଶ୍ୱର ସମ୍ପ୍ରଦାୟରେ ଅଛନ୍ତି।” ହଁ, ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକ ସମୟରେ ଜଣକ ପରେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ମୁକ୍ତାରେ ଭୂଷିତ ଦ୍ୱାର ଦେଇ ଚାଲୁ। ସେଠାରେ କୌଣସି ଗୋଷ୍ଠୀଗତ ଯୋଜନା ନାହିଁ। ସେଠାରେ କୌଣସି ପରିବାର ଗଣ୍ଠିଲି ନାହିଁ; ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକ ସମୟରେ ଏକାଥରେ ଯାଉ, କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟ ପାର୍ଶ୍ୱରେ କ’ଣ ଅଛି? ପରିବାର! ଗୋଷ୍ଠୀ। ଏକ ନୂତନ ପିତା ଏବଂ ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ। ଈଶ୍ୱର ଗୋଷ୍ଠୀମଧ୍ୟରେ ଅଛନ୍ତି।
ସେଠାରେ ଅନେକ ପଦଗୁଡିକ ଅଛି ଯାହା ଏହି ବିଷୟରେ କହେ କିନ୍ତୁ ସେହି ପଦଗୁଡିକ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ଯାହା ଏବେ ମୋତେ ଆଘାତ କରେ ତାହା ଏବ୍ରୀ ୧୦:୨୪ ପଦ ଅଟେ ଯେଉଁଠାରେ ଲେଖକ କହନ୍ତି: “ପୁଣି, ପ୍ରେମ ଓ ସତକ୍ରିୟାରେ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇବା ନିମନ୍ତେ ପରସ୍ପର ବିଷୟରେ ମନୋଯୋଗ କରୁ।”
ତାହା ଏକ ମହତ୍ତ ପଦ ଅଟେ! ପୁଣି, ପ୍ରେମ ଓ ସତକ୍ରିୟାରେ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇବା ନିମନ୍ତେ ପରସ୍ପର ବିଷୟରେ ମନୋଯୋଗ କରୁ। ତୁମେ ନିଜେ ତାହା କରିପାରିବ ନାହିଁ। ଯଦି ତୁମର ମଣ୍ଡଳୀ ବିଷୟରେ ଧାରଣା ବାହାରକୁ ଯାଉଅଛି ଓ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସୃଷ୍ଟି ଆଡକୁ ଦୃଷ୍ଟିପାତ କରୁଅଛି ତେବେ ଏବ୍ରୀ ୧୦:୨୪ ପଦକୁ ପାଳନ କରିବା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ଅସମ୍ଭବ ଅଟେ ପୁଣି ତାହା ହିଁ ଏହିସବୁ ଅଟେ। ଯଦି ତୁମେ ଓ ମୁଁ ଆମର ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନଙ୍କଠାରୁ ଅଲଗା ରହିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁ ତେବେ ତୁମେ ଏହାର ଓ ଅନ୍ୟ ହଜାର ହଜାର ପଦଗୁଡ଼ିକର ଆଜ୍ଞା ପାଳନ କରିପାରିବ ନାହିଁ। ଏହା କେବଳ ନିରର୍ଥକ ଅଟେ। ଏହା ହିଁ ଅବାଧ୍ୟତା ଅଟେ।
ଆମ୍ଭେମାନେ, ଗୋଷ୍ଠୀ, ପ୍ରେମ ଓ ଯଥାର୍ଥ ବିଷୟରେ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇବା ନିମନ୍ତେ ପରସ୍ପର ବିଷୟରେ ମନୋଯୋଗ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ! ସତକାର୍ଯ୍ୟସବୁ ଈଶ୍ୱର ପୂର୍ବରୁ ଆୟୋଜନ କରିଅଛନ୍ତି ଯାହା ତୁମେ ଓ ମୁଁ କରି ପାରିବା (ଏଫିସୀୟ ୨: ୧୦) କାରଣ ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ରଚନା, ଯେସମସ୍ତ ସତକାର୍ଯ୍ୟ ଆମ୍ଭେମାନେ କରିବୁ ବୋଲି ଈଶ୍ୱର ପୂର୍ବରୁ ଆୟୋଜନ କରିଥିଲେ, ଆଚରଣରେ ସେହିସବୁ ସାଧନ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଯୀଶୁଙ୍କଠାରେ ସୃଷ୍ଟ। ଏଫିସୀୟ ୩ : ୧୦
ତାହା କିପରି ଦେଖାଯାଏ? ଏହା ଏକ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଅଂଶ ହେବାକୁ କିପରି ଦେଖାଯାଏ ଯାହା ପ୍ରେମ ଓ ସତକ୍ରିୟାରେ ପରସ୍ପର ରହିବା ନିମନ୍ତେ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇଥାଏ?
ମୁଁ ଅନ୍ୟ ରୂପକ ଶୁଣିଥିଲି ଆଉ ଏହା ବିଶେଷ ଭାବରେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଥିଲା। ଗୋଟିଏ ଦଳ ରୂପେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବରେ ଉଭୟ ମୋଠାରେ ଓ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ଠାରେ ଦୁଇଟି ଶକ୍ତିର ଦଳ ଅଛି ଯାହା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ଭିତରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଏ। ତେଣୁ ମୋତେ ଯାହା କହିବାକୁ ପଡିବ ତାହା ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଓ ସଙ୍ଘବଦ୍ଧ ଭାବରେ ଲାଗୁ ହୁଏ। ଆମ୍ଭମାନଙ୍କଠାରେ ଦୁଇଟି ଦଳ ବା ଦୁଇଟି ପ୍ରସିଦ୍ଧ ବ୍ୟକ୍ତି କାର୍ଯ୍ୟରତ। ପ୍ରସିଦ୍ଧ ବ୍ୟକ୍ତି # ୧ ପାପ ଓ ଶରୀରର ଶକ୍ତି ଅଟେ ପୁଣି ସେହି ପ୍ରସିଦ୍ଧ ବ୍ୟକ୍ତି ଆମକୁ ପାଦର ଗଣ୍ଠିରେ ଧରି ଆମକୁ ତଳକୁ ଟାଣି ନେଇ ଆମକୁ ବିନାଶ କରିବାକୁ ଚାହେଁ ଆଉ ସେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ, ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅସଭ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତି ଅଟେ। କେହି ଜଣେ ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଲେ ଯେ ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ତାହାକୁ ଖାଇବାକୁ ଦେବ ନାହିଁ ସେ ଆହୁରି ଖରାପ ହୋଇଯାଏ। ଏହା ଏକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ପଶୁତୁଲ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତି ଅଟେ, ନୁହେଁ କି? ପାପର ଶକ୍ତି ଓ ଶରୀରର ଶକ୍ତି ଆଉ ଏହାର ଏକମାତ୍ର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ହେଉଛି ବିନାଶ କରିବା।
କିନ୍ତୁ ଆମ ଜୀବନରେ ଏକ ଦ୍ୱିତୀୟ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ବ୍ୟକ୍ତି ଅଛି ପୁଣି ତାହା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଆତ୍ମାର ପ୍ରସିଦ୍ଧ ବ୍ୟକ୍ତି ଯାହା ଆମର ପୁର୍ନଜାତ ହୃଦୟରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରେ। ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମ୍ଭେମାନେ ଜାଣୁ, ଈଶ୍ଵରତାତ୍ତ୍ଵିକ ଭାବରେ, ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ସବୁଠାରୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଶକ୍ତି ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସେ ହାରି ପାରିବେ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ଏହା ପବିତ୍ରୀକରଣ କରିବାକୁ ଆସନ୍ତି ... ସେତେବେଳେ ଏହା ପବିତ୍ରତାରେ ଅଭିବୃଦ୍ଧି କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଆସନ୍ତି … ଯେତେବେଳେ ଈଶ୍ୱର ଏପରି ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି ଯେ ଏହି ଦୁଇ ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଯୁଦ୍ଧକରିବା, ଚାପୁଡ଼ା ମାରିବା, ଚୋବେଇବା ଓ ଟଣାଓଟରା କରିବାରେ ଲାଗି ରହନ୍ତି ଆଉ ପ୍ରଶ୍ନ ହେଉଛି… କେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଜିତେ?
ତୁମେ ଏହାର ଉତ୍ତର ଜାଣ କି? ଉଚ୍ଚ ବିଦ୍ୟାଳୟର ଛାତ୍ରମାନେ- କେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଜିତେ? ଖାଇବାକୁ ଦେଇଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି! ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ଜିତେ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ତୁମେ ଖାଇବାକୁ ଦିଅ! ତେବେ ଆମ୍ଭେମାନେ କିପରି ଏକ ବାଇବଲ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ହେବା ଆଉ ଆମ୍ଭେମାନେ କିପରି ପ୍ରେମ ଓ ସତକ୍ରିୟା କରିବା ନିମନ୍ତେ ପରସ୍ପରକୁ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇବା? ଆମ୍ଭେମାନେ ଉତ୍ତମ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖାଇବାକୁ ଦେବା। ଆମ୍ଭେମାନେ ପବିତ୍ରତା ପ୍ରତି ଆକର୍ଷିତ ହେବାକୁ ପରସ୍ପରକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରୁ।
ସର୍ପଗୁଡିକ ବିଷୟରେ ରେଣ୍ଡି ଆଲକର୍ନଙ୍କ ପୁସ୍ତକରେ ଏକ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶ ଅଛି। ଏହା ଏକ ଚମକପ୍ରଦ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶ ପୁଣି ସେ କହୁଅଛନ୍ତି “ମୁଁ ଚାହେଁ ନାହିଁ ତୁମେ ସର୍ପଗୁଡିକ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କର। ପରବର୍ତ୍ତୀ ୫ ମିନିଟ୍ ନିମନ୍ତେ ସର୍ପଗୁଡିକ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ... ତୁମେ ସେହି ଲମ୍ବା, ମଚ ମଚ ଶବ୍ଦ, ଛଟପଟ ପ୍ରକାରର ବିଷୟ ଜାଣ। ବର୍ତ୍ତମାନ ସେଗୁଡିକ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ! ସେଗୁଡିକ ବାଦାମୀ ବା ଦାଗଯୁକ୍ତ ଅଟେ। ସର୍ପଗୁଡିକ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ!” ପୁଣି ତା’ପରେ ସେ କହନ୍ତି: “ତୁମେ ସର୍ପଗୁଡିକ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିଅଛ କି?”
ସେ କହନ୍ତି “କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କର ପୁଣି ତାଙ୍କର ଗୌରବ, ମହିମା, ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ, ଭିତିଜନକ, ଅନୁଗ୍ରହ ଓ ଦୟା ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କର; ତାହାଙ୍କ ଚରିତ୍ରର ବିଶେଷତ୍ଵ ପୁଣି ସେ ଏହାକୁ କିପରି ବିବେଚନା କରିଅଛନ୍ତି ଯେ ତାହାଙ୍କ ଦୟା ଓ ତାହାଙ୍କ ଅନୁଗ୍ରହରେ ସେ ଆପଣାକୁ ପାପୀମାନଙ୍କ ନିକଟକୁ ବିସ୍ତାର କରନ୍ତି ଆଉ ଆମ୍ଭେମାନେ ପାପୀ ଥିବା ସମୟରେ ସୁଦ୍ଧା ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମୃତ୍ୟୁ ଭୋଗ କଲେ ପୁଣି ସେ ଆମକୁ ପ୍ରେମ କଲେ, ସେ ଆମକୁ ନିଜ ଆଡକୁ ଆକର୍ଷଣ କଲେ ଆଉ ସେ ଆମକୁ ନୂତନ କଲେ ! ଆଉ ଗତ ୩୦ ସେକେଣ୍ଡରେ କେହି ଜଣେ ସର୍ପ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିଅଛି କି?”
ଠିକ୍ ଅଛି, ଅବଶ୍ୟ ନୁହେଁ। ଏହା କହିବା ଗୋଟିଏ କଥା “ମୁଁ ଅସୁନ୍ଦର ବ୍ୟକ୍ତି; ଖରାପ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖୁଆଇବି ନାହିଁ।” ପୁଣି ତାହା ଉତ୍ତମ ଅଟେ! ଆମକୁ ପ୍ରହରୀ ବାଡ଼ସବୁ ଦରକାର, ଆମ୍ଭେମାନେ ଦରକାର କରୁ ନାହୁଁ କି? କିନ୍ତୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେଜଣ, ଦୀର୍ଘକାଳୀନ, “ନା! ନା! ନା! ନା! ନା! ନା! ନା!” ବାଇବଲ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ପବିତ୍ରତାର ପଦ୍ଧତି ପ୍ରତି କେବେ ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର କରିଅଛୁ କି। “ବର୍ତ୍ତମାନ ସର୍ପଗୁଡ଼ିକ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ! ସର୍ପଗୁଡ଼ିକ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ!” ତାହା କାହା ନିମନ୍ତେ କାର୍ଯ୍ୟ କରେ କି? ଏହା ମୋ ନିମନ୍ତେ କାର୍ଯ୍ୟ କରେ ନାହିଁ!
ତୁମ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଉପବାସରେ ରଖିବାକୁ ପଡ଼ିବ- ଖରାପ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ, କିନ୍ତୁ ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ ଭଲ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖୁଆଇବାକୁ ପଡିବ। ତୁମକୁ ପବିତ୍ରଆତ୍ମାକୁ ଖୁଆଇବାକୁ ପଡ଼ିବ। ତୁମର ଚକ୍ଷୁସବୁ; ଓ ତୁମର ମନ ଏବଂ ତୁମର ମୁଖ ଆଗରେ ତୁମକୁ ସ୍ଥାପିତ କରିବାକୁ ପଡିବ ଯାହା ସତକ୍ରିୟା କରିବାକୁ ପରସ୍ପର ବିଷୟରେ ସଶକ୍ତ କରିବାକୁ, ପବିତ୍ରତା ପ୍ରତି ଆମର ଅଭିବୃଦ୍ଧିରେ, ଯୁଦ୍ଧରେ ଜୟ କରିବାକୁ ପବିତ୍ରଆତ୍ମା ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇ ଥାନ୍ତି।
ରୋମୀୟ ୮ ପର୍ବରେ ଏକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ପଦ ଅଛି ଯାହା ରୂପକ ବିନା ଏହି କଥା ବର୍ଣ୍ଣନା କରେ। ତେଣୁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ମୋ ପରି ଲୋକେ ଯେଉଁମାନେ ବାଇବଲ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଅନୁଯାୟୀ ଭାବନ୍ତି ଏହା ରୂପକ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହୋଇପାରେ। ରୋମୀୟ ୮: ୫ ପଦ ଆରମ୍ଭରୁ:
“କାରଣ ଯେଉଁମାନେ ଶାରୀରିକମନା, ସେମାନେ ଶାରୀରିକ ବିଷୟରେ ମନୋଯୋଗ କରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଯେଉଁମାନେ ଆତ୍ମିକମନା, ସେମାନେ ଆତ୍ମିକ ବିଷୟରେ ମନୋଯୋଗ କରନ୍ତି। କାରଣ ଶାରୀରିକ ଭାବ ମୃତ୍ୟୁଜନକ, କିନ୍ତୁ ଆତ୍ମିକ ଭାବ ଜୀବନ ଓ ଶାନ୍ତିଦାୟକ।”
ତୁମ୍ଭେ ଦେଖ, ରୋମୀୟ ୮ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଉଚ୍ଚ ସ୍ୱର କରି କହେ ଯଦି ଆମ୍ଭେମାନେ ସତକ୍ରିୟା ଓ ପ୍ରେମ କରିବାକୁ ପରସ୍ପରକୁ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇବା, ତେବେ ଆମ୍ଭକୁ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ ହେବ ଓ ତାହାଙ୍କୁ ପଚାରି କହିବାକୁ ପଡିବ “ତୁମର ମନ କାହା ଉପରେ ଆସକ୍ତ?” ମୋର ମନ କାହା ଉପରେ ଆସକ୍ତ? କାରଣ ଯଦି ତୁମର ଚକ୍ଷୁ ଓ ମୋର ଚକ୍ଷୁ ଏହି ଜଗତର ବିଷୟ ଉପରେ ଆସକ୍ତ, ଗୁପ୍ତ ଯୌନ ଦର୍ଶନ ପ୍ରବୃତ୍ତି ଓ ହିଂସା ଆଉ ବସ୍ତୁବାଦ ଉପରେ ଆସକ୍ତ, ତେବେ ଯାହା ଏକ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଧାରଣ କରେ କିନ୍ତୁ କଦାପି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୁଏ ନାହିଁ ଏବଂ ତୁମେ ଯେତିକି ପାଇବ ସେତେ କମ୍ ପାଇବ। ସେହି ସବୁ ଉପରେ ତୁମର ମନ ଆସକ୍ତ କି? ଯଦି ଏହା ହୋଇଛି, ତେବେ ତୁମେ ଖରାପ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖୁଆଉଅଛ! ପୁଣି, କି ଆକସ୍ମିକ ଆଘାତ! ଖରାପ ବ୍ୟକ୍ତି ଅଧିକ ବଳିଷ୍ଠ ଓ ବଳିଷ୍ଠ ହେଉଅଛି ଏବଂ ଈଶ୍ୱର ଯାହା କରିବାକୁ ଆମକୁ ଆହ୍ୱାନ କରିଅଛନ୍ତି ତାହା କରିବାକୁ କଠିନ ଓ କଠିନ ହେଉଅଛି ପୁଣି ଆମ୍ଭେମାନେ ବୁଝିପାରୁ ନାହୁଁ! ଏବଂ ମୁଁ ଭାବିଲି “ଯୀଶୁଙ୍କଠାରେ ହିଁ ଅଧିକ ବିଜୟ” ହୋଇଅଛି!
ଏବଂ ତଥାପି, ଆମ୍ଭେମାନେ ଆମର ମନ ଓ ମୁଖକୁ ଏହି ଜଗତର ବିଷୟସକଳ ସହିତ ଭରି ଦେଉଛୁ ପୁଣି ଆମ୍ଭେମାନେ ଜଗତର ସକଳ ବିଷୟ ଉପରେ ଆମର ମନ ସ୍ଥିର କରୁଅଛୁ ଓ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟ ଜୀବନଯାପନ କରିବାକୁ କାହିଁକି ଅତି କଠିନ ହୋଇଥାଏ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଉ।
କିମ୍ବା ତୁମେ କ'ଣ ଉତ୍ତମ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖୁଆଉଅଛ ପୁଣି ତୁମର ମନ କ'ଣ ଆତ୍ମାଙ୍କ ବିଷୟସକଳ ଉପରେ ଆସକ୍ତ କି? ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଯୀଶୁଙ୍କ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ଓ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଗୌରବ ଓ ତାହାଙ୍କ ପରିତ୍ରାଣର ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଓ ତାହାଙ୍କ ଦୟା ଓ ଅନୁଗ୍ରହର ବିସ୍ମୟ ସକାଶେ ତୁମର ଅନ୍ତଃକରଣ ଓ ମନ ଓ ମୋହର ମନ କ'ଣ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବିଷୟ ପ୍ରତି ସ୍ଥାନ ନାହିଁ? କାରଣ ତୁମେ ଦେଖ, ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହା କରୁ ସେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଉତ୍ତମ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖୁଆଉଅଛୁ। ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଆମର ମନକୁ ଆତ୍ମିକ ବିଷୟସକଳ ଉପରେ ରଖୁଅଛୁ ସେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଗୌରବରେ ଗ୍ରାସିତ ହେଉଅଛୁ ଓ ଅନ୍ୟ ସାମଗ୍ରୀଗୁଡିକ ଆମ ଠାରୁ ଚାଲି ଯାଏ।
ମୁଁ ସ୍ମରଣ କରେ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ପରିଶେଷରେ ଏକ ନିଷ୍ପତି କଲି ସେତେବେଳେ ସରଳ ଭାବରେ ମୁଁ ମୋର ମନକୁ ସେହି ଅପ୍ରୀତିକର ପଦାର୍ଥ ସହିତ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବାକୁ ଯାଉଥିଲି କାରଣ ଏହା ମୋତେ କଦାପି ଛାଡୁ ନ ଥିଲା। "ମୋର ବାସ୍ତବରେ ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ଖରାପ ସ୍ମରଣ ଓ ବାସ୍ତବରେ ଉତ୍ତମ ଦୀର୍ଘକାଳୀନ ସ୍ମରଣ ବିଷୟ ଅଛି ଯେତେବେଳେ ଏହା "ଖରାପ ବିଷୟ" ଥିଲା ଓ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ୧୫ କିମ୍ବା ୧୬ ବର୍ଷରେ ହୋଇଥିଲି ପୁଣି ସେହି ବିଷୟଗୁଡିକ ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ସ୍ମରଣ କରେ କାରଣ ସେତେବେଳେ ମୋର ମନ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସକଳ ବିଷୟ ଉପରେ ଆସକ୍ତ ହୋଇନଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଶାରୀରିକ ବିଷୟସକଳ ଉପରେ ଆସକ୍ତ ହୋଇଥିଲି।
ତୁମେ ଆତ୍ମାଙ୍କ ବିଷୟସକଳ ଉପରେ ମନ ନିବେଶ କରୁଥିବା ପରି ମନ କିପରି ଦେଖାଯାଏ ଜାଣ କି? ଉତ୍ତମ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖାଇବାକୁ ଦେବା କିଭଳି ଦେଖାଯାଏ ତାହା ତୁମେ ଜାଣ କି? ଫିଲିପ୍ପୀୟ ୪:୮ ପଦ, ମୁଁ ଫିଲିପ୍ପୀୟ ୪:୮ ପଦରେ ଥିବା ପରୀକ୍ଷା ବିଷୟରେ ଅନେକଥର କହିଛି। କିପରି ତୁମେ ଉତ୍ତମ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖୁଆଇବ ତାହା ଏଠାରେ ଅଛି।
ଏଠାରେ ଆତ୍ମାଙ୍କର ସକଳ ବିଷୟ ଉପରେ ତୁମେ କିପରି ତୁମ୍ଭର ମନକୁ ସ୍ଥିର କରିପାରିବ ତାହା ଅଛି।
ଅବଶେଷରେ ହେ ଭ୍ରାତୃବୃନ୍ଦ, ଯାହା ଯାହା ସତ୍ୟ, ଆଦରଣୀୟ, ଯଥାର୍ଥ, ବିଶୁଦ୍ଧ, ପ୍ରିୟ, ସୁଖ୍ୟାତିଯୁକ୍ତ, [ଆଉ କୌଣସି] ଯେକୌଣସି ସଦଗୁଣ ଓ ପ୍ରଶଂସାର ବିଷୟ ଥାଏ, [ ଆଉ କୌଣସି ] ସେହି ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଚିନ୍ତା କର।"
ତୁମେ ଓ ମୁଁ ଫିଲିପ୍ପୀୟ ୪:୮ ପଦକୁ ନେଇ ବହଳିଆ ଖାତାରେ ଏହା ରଖି ଆମର ଦୂରଦର୍ଶନ ଉପରେ ଏହାକୁ ଲଗାଇ ପାରିବା କି?
ତୁମେ ଓ ମୁଁ ଫିଲିପ୍ପୀୟ ୪:୮ ପଦକୁ ନେଇ ବହଳିଆ ଖାତାରେ ଏହା ଲେଖି, ଆମର କ୍ୟାଲେଣ୍ଡରରେ ଲଗାଇ, ଆମ୍ଭେମାନେ କିପରି ଆମର ସମୟ ଅତିବାହିତ କରିବା ତାହା ଦେଖି ପାରିବା କି?
ତୁମେ ଓ ମୁଁ ଏହାକୁ ଏକ ବହଳିଆ ଖାତାରେ ଲେଖି ପାରିବା କି ପୁଣି ତୁମର ପର୍ସରେ ଏହା ଲଗାଇ କିପରି ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଧନ ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ପାରୁ। ଏହା ଆମର ନୁହେଁ, ଠିକ୍? ପୂର୍ବରୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏହା ଆଚ୍ଛାଦନ କରିସାରିଅଛୁ। ଏପରିକି ତୁମେ ନିଜେ ନିଜର ନୁହଁ; ତୁମର ଶରୀର ତୁମ ନିଜର ନୁହେଁ, ତୁମେ ଏକ ମୂଲ୍ୟ, ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ମେଷଶାବକଙ୍କ ବହୁମୂଲ୍ୟ ରକ୍ତରେ କିଣାଯାଇଅଛ। ମୁଁ ନିଜେ ନିଜର ନୁହେଁ। ତୁମେ ନିଜେ ନିଜର ନୁହଁ। ଯଦି ତୁମେ ନର୍କକୁ ଯିବାକୁ ଚାହଁ ନାହିଁ, ତେବେ ଆମର କିଛି କହିବାର ନାହିଁ। ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହାଙ୍କର ପୁଣି ସେ କହନ୍ତି “ଉତ୍ତମ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖାଇବାକୁ ଦିଅ”। ସେ କହନ୍ତି “ଯଦି ତୁମେ ମୋ ସହିତ ସ୍ୱର୍ଗରେ ରହିବାକୁ ଚାହଁ, ଯଦି ତୁମେ ସେହି ପ୍ରକାର ଜୀବନ ପାଇବାକୁ ଚାହଁ, ଯେଉଁ ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ତୁମେ ନିର୍ମିତ ହୋଇଅଛ, ତେବେ ଆତ୍ମାଙ୍କ ବିଷୟ ଉପରେ ତୁମର ମନ ନିବେଶ କର।”
ତୁମେ ଓ ମୁଁ ଫିଲିପ୍ପୀୟ ୪: ୮ ପଦର ପରୀକ୍ଷାରେ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ପାରିବା କି? ତୁମର ମନ କେଉଁଠାରେ ଆସକ୍ତ ଅଟେ?
ତୁମେ ଦେଖ, ଏହି ସବୁ ଏକ ପ୍ରକାରର ଉଦାହରଣସ୍ୱରୂପ ମାତ୍ର ଯେଉଁଠାରେ ତୁମେ ଓ ମୁଁ ସତକ୍ରିୟାରେ ପରସ୍ପରକୁ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇ ପାରିବା। ଏହା କଠିନ କାର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ, ଏହା ନୁହେଁ କି? ଶିଷ୍ୟତ୍ୱ କରିବା କଠିନ କାର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ, ଏହା ଏକ ହଜିଲା କଳା, କାରଣ ଏହା କରିବାକୁ ଏତେ କଠିନ ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ବୁଲିପଡ଼ିବାକୁ ଯତ୍ନ କରିଥାଉ ଓ କହିଥାଉ "ତୁମେ କ'ଣ ଜାଣ? ମୁଁ ତାହା ସହିତ କାରବାର କରିବାକୁ ଚାହେଁ ନାହିଁ।” ତେଣୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ଆମର ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନଙ୍କ ଆଡକୁ ମୁଣ୍ଡ ବୁଲାଇଥାଉ ପୁଣି ଆମ୍ଭେମାନେ କହିଥାଉ "ବାସ୍ତବରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ସମାନ ପରିବାରରେ ନାହୁଁ। ତୁମ ପ୍ରତି କ'ଣ ଘଟେ ତହିଁରେ ମୁଁ ଧ୍ୟାନ ଦିଏ ନାହିଁ। ଯଦି ତୁମେ ଯିବାକୁ ଆବଶ୍ୟକ କର ତେବେ ନର୍କକୁ ଯାଅ, ମୁଁ ଖାତିର କରେ ନାହିଁ।”
ମଣ୍ଡଳୀ ଏକ ପରିବାର ଅଟେ। ଏହା ଏକ ଧର୍ମୀୟ ସଙ୍ଗଠିତ ସଂସ୍ଥା ନୁହେଁ। ଆମ୍ଭେମାନେ ସ୍ଵର୍ଗରେ, ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ ପୁଣି ଆମ୍ଭେମାନେ ଆମର ପିତା, ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ପିତାଙ୍କ ନିକଟରେ ଉତ୍ତରଦାୟୀ ଅଟୁ। ଏହି ସ୍ଥାନ ପୁଣି ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ଥାନ ନିମନ୍ତେ ତାହା ହିଁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଯାହା ନିଜେ ଏହା ମଣ୍ଡଳୀ ବୋଲି ଆଖ୍ୟା ଦିଅନ୍ତି।
୪. ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଅଟୁ
କିନ୍ତୁ ସେଠାରେ ଚତୁର୍ଥ ରୂପକ ଅଛି ଏବଂ ତାହା ହେଉଛି ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଅଟୁ। ଅନ୍ୟ ଅର୍ଥରେ, ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପରିବାରର ଏକ ବାସ ଗୃହ ଅଛି ପୁଣି ସେହି ଗୃହ ଏକ ମନ୍ଦିର ଅଟେ। ପୁଣି ପୁନର୍ବାର, ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବରେ, ଆଉ ମିଳିତ ଭାବରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଅଟୁ।
୧ମ କରିନ୍ଥୀୟ ୩:୧୬ "ତୁମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିର, ଆଉ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଆତ୍ମା ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ଅନ୍ତରରେ ବାସ କରନ୍ତି।"
ମୋହର ଶରୀର ପବିତ୍ରଆତ୍ମାଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଅଟେ। ମୁଁ ଏହାକୁ ଏକ ବେଶ୍ୟାବୃତ୍ତିରେ ସଂଯୁକ୍ତ କରିବି ନାହିଁ। ମୁଁ ତାହା କରିବି ନାହିଁ ଯାହା ଏହାକୁ ନଷ୍ଟ କରେ। ତାହା ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ରର ଶିକ୍ଷା ଅଟେ।
କିନ୍ତୁ, ଆମ୍ଭେମାନେ ମଧ୍ୟ, ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ପ୍ରକୃତ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କ ମଣ୍ଡଳୀ ଭାବେ ସମବେତ ହେଉ, ସେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ମଧ୍ୟ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିର ହେଉ। ପୁଣି ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିର ହେବାରେ ତୁମ୍ଭେମାନେ କେଉଁ ଧାରଣାସମୂହ ସମ୍ବଳିତ କର?
ମୁଁ ସେହି ଧର୍ମ ଶାସ୍ତ୍ର ନିର୍ଦେଶ କରୁଥିବା ଦୁଇଟି କଥା ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିପାରେ। ତାହା ଏହା ଯେ ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ଥାଉ ସେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହାଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ ବିଦ୍ୟମାନ ରହୁ। ଆଉ ଯେତେବେଳେ ତୁମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସହିତ ମୁହାଁମୁହିଁ ଛିଡା ହୁଅ, ସେତେବେଳେ କଣ ଘଟିଥାଏ? ତୁମ୍ଭେ ପ୍ରଣାମ କରିଥାଅ ଓ ଉପାସନା କର।
ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିର ସ୍ଵରୂପେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ ଉପାସନା କରୁ!
ହଁ! ସେ ମୋ ଅନ୍ତଃକରଣରେ ଅଛନ୍ତି! କିନ୍ତୁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତି ଏଠାରେ ଅଛି ଯେହେତୁ ଏକ ମଣ୍ଡଳୀ ଭାବରେ, ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଭାବରେ, ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକତ୍ରିତ ହୋଇଅଛୁ, ଆଉ ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ଉପାସନା କରୁ। ତୁମ୍ଭେମାନେ ଜାଣ କି ତାହା କିପରି ଦେଖାଯାଏ।
ଏକ ସ୍ଥାନ ଅଛି ଯେଉଁଠାରେ ସ୍ତୋତ୍ର ଓ ସଙ୍ଗୀତସବୁ ଉପରେ କୌଣସି ଆନୁଷ୍ଠାନିକ ଆଲୋଚନା ନାହିଁ। ମୁଁ ଜାଣେ ନାହିଁ ତୁମ୍ଭେମାନେ ସେହି ବିଷୟରେ ସଚେତନ ଅଟ କି ନାହିଁ। ତାରଯୁକ୍ତ ବାଦ୍ୟଯନ୍ତ୍ର ଓ ଢୋଲକ ଉପରେ କୌଣସି ଆନୁଷ୍ଠାନିକ ଆଲୋଚନା ନାହିଁ ଓ କ’ଣ ନୁହେଁ। ଏହାକୁ ସ୍ୱର୍ଗ ବୋଲି କୁହାଯାଏ।
ମାତ୍ର, ତୁମେ କ'ଣ ଜାଣ? ଆମ୍ଭେମାନେ ଆଗରୁ ଜାଣି ସାରିଅଛୁ ତାହା କିପରି ହେବ। ଯଦି ତୁମ୍ଭେ ଜାଣିବାକୁ ଚାହଁ ବାସ୍ତବ, ପୂର୍ଣ୍ଣ, ଅସଂଯତ, ଉତ୍ତେଜିତ, ଆନନ୍ଦଦାୟକ ଉପାସନା କ’ଣ ତେବେ ଯାହାସବୁ ତୁମକୁ କରିବାକୁ ପଡିବ ତାହା ହେଉଛି ପ୍ରକାଶିତ ପୁସ୍ତକର ୫ ପର୍ବରେ କାହାଣୀର ଶେଷକୁ ଦେଖିବା ଓ ଏହା ହିଁ ଯାହା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ଉପାସନା ପରି ଦେଖାଯାଏ। ପୁଣି ମୁଁ ଏହାକୁ ଯୋହନଙ୍କଠାରୁ କୌଣସି ଉତ୍ତମ ବୋଲି କହି ପାରିବି ନାହିଁ ତେଣୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ଏହା ପଢିବାକୁ ଯାଉଅଛି। ପ୍ରକାଶିତ ୫: ୬ ପଦରୁ ଆରମ୍ଭ:
“ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଦେଖିଲି, ସିଂହାସନ, ଚାରି ପ୍ରାଣୀ ଓ ପ୍ରାଚୀନମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟସ୍ଥଳରେ ଏକ ମେଷଶାବକ [ସେ ଯୀଶୁ ଅଟନ୍ତି] ଠିଆ ହୋଇଅଛନ୍ତି, ସେ ହତ ହେଲାପରି ଦେଖାଯାଉଥିଲେ, ତାହାଙ୍କର ସପ୍ତ ଶୃଙ୍ଗ ଓ ସପ୍ତ ଚକ୍ଷୁ; ସେହିସମସ୍ତ ଚକ୍ଷୁ ସମୁଦାୟ ପୃଥିବୀରେ ପ୍ରେରିତ ଈଶ୍ଵରଙ୍କର ସପ୍ତ ଆତ୍ମା। ସେ ଆସି ସିଂହାସନୋପବିଷ୍ଟ [ପିତା ଈଶ୍ୱର] ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ଦକ୍ଷିଣ ହସ୍ତରୁ ସେହି ପୁସ୍ତକ ନେଲେ। ସେ ପୁସ୍ତକ ନିଅନ୍ତେ ସେହି ଚାରି ପ୍ରାଣୀ ଓ ଚବିଶ ପ୍ରାଚୀନ ମେଷଶାବକଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଉବୁଡ଼ ହୋଇପଡ଼ିଲେ; ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ହସ୍ତରେ ବୀଣା ଓ ସାଧୁମାନଙ୍କ ପ୍ରାର୍ଥନାସ୍ୱରୂପ ଧୂପରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପାତ୍ର ଥିଲା [ଆମର ପ୍ରାର୍ଥନା ଚାଲୁଥିବା ସମୟରେ ସ୍ୱର୍ଗରେ ଉପାସନା ସେବାରେ ଧୂପପରି ବିଦ୍ୟମାନ ହୁଏ।] ସେମାନେ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ଗୀତ ଗାନ କରି କହିଲେ, “ତୁମ୍ଭେ ସେହି ପୁସ୍ତକ ନେବାକୁ ଓ ସେଥିର ମୁଦ୍ରାସବୁ ଭାଙ୍ଗିବାକୁ ଯୋଗ୍ୟ ଅଟ, କାରଣ ତୁମ୍ଭେ ହତ ହୋଇଥିଲ, ପୁଣି ଆପଣା ରକ୍ତ ଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତ ଗୋଷ୍ଠୀ, ଭାଷାବାଦୀ, ବଂଶ ଓ ଜାତି ମଧ୍ୟରୁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ କ୍ରୟ କରିଅଛ, ପୁଣି ସେମାନଙ୍କୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉଦେଶ୍ୟରେ ରାଜକୁଳ ଓ ଯାଜକ କରିଅଛ; ଆଉ ସେମାନେ ପୃଥିବୀ ଉପରେ ରାଜତ୍ୱ କରିବେ। [ସେମାନେ କ'ଣ କରୁଛନ୍ତି ତୁମେ ଦେଖୁଅଛ କି? ମେଷଶାବକ କିଏ ଓ ମେଷଶାବକ କ'ଣ କରିଅଛନ୍ତି ତାହା ସେମାନେ ଘୋଷଣା କରୁଅଛନ୍ତି। ତାହା ଉପାସନା ଅଟେ! ତାହା ପ୍ରଶଂସା ଅଟେ।] ତତ୍ପରେ ମୁଁ ଦୃଷ୍ଟିପାତ କଲି, ପୁଣି ସିଂହାସନ, ପ୍ରାଣୀ ଓ ପ୍ରାଚୀନମାନଙ୍କ ଚତୁର୍ଦିଗରେ ଅନେକ ଅନେକ ଦୂତଙ୍କର ସ୍ୱର ଶୁଣିଲି, ସେମାନଙ୍କର ସଂଖ୍ୟା ସହସ୍ର ସହସ୍ର ଓ ଅୟୁତ ଅୟୁତ। ସେମାନେ ଉଚ୍ଚ ସ୍ୱରରେ କହୁଥିଲେ “ପରାକ୍ରମ, ଧନ, ଜ୍ଞାନ, ଶକ୍ତି, ସମ୍ଭ୍ରମ, ଗୌରବ ଓ ପ୍ରଶଂସା ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ହତ ହୋଇଥିବା ମେଷଶାବକ ହିଁ ଯୋଗ୍ୟ ଅଟନ୍ତି।” ଆଉ ମୁଁ ସ୍ୱର୍ଗ, ମର୍ତ୍ତ୍ୟ, ପାତାଳ ଓ ସମୁଦ୍ରରେ ଥିବା ସମସ୍ତ ସୃଷ୍ଟ ପ୍ରାଣୀ, ହଁ, ତନ୍ମଧ୍ୟସ୍ଥିତ ସମସ୍ତ ଏହା କହୁଥିବା ଶୁଣିଲି, ପ୍ରଶଂସା, ସମ୍ଭ୍ରମ, ଗୌରବ ଓ କର୍ତ୍ତାପଣ ଯୁଗେ ଯୁଗେ ସିଂହାସନୋପବିଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ଓ ମେଷଶାବଙ୍କର। ସେଥିରେ ଚାରିପ୍ରାଣୀ କହିଲେ, “ଆମେନ୍” ପୁଣି, ପ୍ରାଚୀନମାନେ ଉବୁଡ଼ ହୋଇ ପ୍ରଣାମ କଲେ।”
ତାହା ହିଁ ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ ଉପାସନା।
ମୁଁ ଏହି ଚିରନ୍ତନ ଉପାସନା ସେବା କିପରି କିଛି ନୁହେଁ ଏ ବିଷୟରେ ଏକ ପ୍ରକୃତରେ ଉତ୍ତମ ଉପଦେଶ ଶୁଣିଅଛି ଯାହା ଆମ୍ଭେମାନେ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଗଲେ ତାହା ଘଟିବାକୁ ଯାଉଅଛି, କିନ୍ତୁ ଏହା ବର୍ତ୍ତମାନ ଚାଲୁଅଛି! ପୁଣି ଏହାର ଅର୍ଥ ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ଏବଂ ମୁଁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଉପାସନା କରିବାକୁ ଏକତ୍ର ହେଉ, ସମସ୍ତ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ୱର୍ଗରେ ଚାଲିଥିବା ଉପାସନା ସେବାରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା ଅଟେ। ଏହା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ପ୍ରାର୍ଥନାସବୁ ଧୂପରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ ପୁଣି ମେଷଶାବକ କିଏ ଓ ମେଷଶାବକ କଣ କରିଅଛନ୍ତି ତାହା ଘୋଷଣା କରି ପ୍ରବେଶ କରିବା। ମୁଁ ଏତେ ଅଧିକ ଜାଣେ ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ପ୍ରଶ୍ନ ଶୁଣୁ, “ଠିକ୍ ଅଛି, ମୁଁ ସେହି ମଣ୍ଡଳୀରେ ଉପାସନା ପସନ୍ଦ କରେ ନାହିଁ।” କିମ୍ବା “ଠିକ୍ ଅଛି ଆଜି ଉତ୍ତମ ଉପାସନା ଥିଲା।” ତାହା ସଠିକ୍ ପ୍ରଶ୍ନ ନୁହେଁ। ସମସ୍ତ ଉପାସନା ଠିକ୍। ଯଦି ଏହା ଉପାସନା, ଏହା ଠିକ୍! ପ୍ରଶ୍ନ ହେଉଛି “ମୁଁ ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ ପ୍ରବେଶ କରି ମେଷଶାବକଙ୍କୁ ଉପାସନା କରିବାକୁ ସମର୍ଥ ହେଲି କି?” ସେହି ପ୍ରଶ୍ନ ହେଉଛି ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏଠାରେ ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ଛାଡିବା ପୁଣି ଆନନ୍ଦିତ ହେବା।
ମୁଁ ମେଷଶାବକ କିଏ ବୋଲି ଘୋଷଣା କରିବାକୁ ସମର୍ଥ ହେଲି କି? ମୁଁ ମେଷଶାବକ ମୋ ନିମନ୍ତେ କ’ଣ କରିଅଛନ୍ତି ତାହା ଘୋଷଣା କରିବାକୁ ସମର୍ଥ ହେଲି କି? ତୁମେ ଦେଖ, ତାହା ଉପାସନା ଅଟେ!
ଉପାସନା ମୋ ବିଷୟରେ ନୁହେଁ! ଅନୁମାନ କର ତାହା କ'ଣ, ଏହା ତୁମ ବିଷୟରେ ମଧ୍ୟ ନୁହେଁ। ମୁଁ ଜାଣେ, ଏହା ବୁଝିବାକୁ ଯେପରି କଠିନ, ସେପରି ଜଗତ ମୋ ଚାରିପଟେ ଘୁରି ବୁଲେ ନାହିଁ। ଏହା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଚାରିପଟେ ଘୁରି ବୁଲେ। ଆଉ ସେଠାରେ ଏକମାତ୍ର ଉପାସନା ଅଛି, ଜଗତର ଏକ ପ୍ରକୃତ ତ୍ରିତ୍ୱ, ଭୟଙ୍କର, ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ, ଗୌରବମୟ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପାସନା ଓ ତାହାଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିକୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଆହ୍ୱାନରେ ଆହୁତ କରାଯାଇଅଛି ଓ ଏହା ହିଁ ତାହାଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିକୁ ଆମର ପ୍ରାର୍ଥନା, ଚିନ୍ତାଧାରା ଓ ଶ୍ରବଣ ଓ ଗୀତଗାନ ସମସ୍ତ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ତାହାଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ ଆଣିଥାଏ।
ତାହା ମନ୍ଦିରରେ ଉପାସନା ଅଟେ। ତୁମେ ଜାଣ, ମୁଁ ଉତ୍ତମ ଉପାସନାକୁ ପ୍ରେମ କରେ। ସମସ୍ତ ଉପାସନା ଉତ୍ତମ, ଯଦିଓ, ଯଦି ଏହା ପ୍ରକୃତ ଆଉ ଏହା ପ୍ରାମାଣିକ ଓ ପ୍ରକାଶିତ ୫ ପର୍ବରେ ଯାହା ହେଉଅଛି ସେଥିରେ ପ୍ରବେଶ କରିବାକୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ସମର୍ଥ ଅଟୁ।
ତୁମେ ଦେଖ, ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକ ମନ୍ଦିର ଅଟୁ। ଏକ ଭାବ ଅଛି ଯେଉଁଥିରେ ଈଶ୍ୱର ଏଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ଅଛନ୍ତି, ଆଉ ସେ ଅନ୍ୟତ୍ର ଉପସ୍ଥିତ ନୁହଁନ୍ତି କାରଣ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ତାହାଙ୍କ ମନ୍ଦିର ନୁହେଁ। ଯେଉଁଠାରେ ପ୍ରକୃତ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କର ସଭା ଅଛି ଯେଉଁମାନେ ଏକ ମଣ୍ଡଳୀ ଭାବରେ ପରିଣତ ହୋଇଅଛନ୍ତି, ଆଉ ଯେଉଁଠାରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକ ଗୋଷ୍ଠୀ, ମନ୍ଦିର ହେଉ ଆଉ ଉପାସନା କରୁ ସେଠାରେ ସେ ଉପସ୍ଥିତ ରୁହନ୍ତି।
ମାତ୍ର ତହିଁର ଦ୍ୱିତୀୟ ଭାଗ ମଧ୍ୟ ଅଛି ପୁଣି ଏହା ହେଉଛି ଯେ ଯେତେବେଳେ ଏକ ମନ୍ଦିରରେ ଈଶ୍ୱର ବିଦ୍ୟମାନ ହେବେ ପୁଣି ଆମେ ବିଦ୍ୟମାନ ହେବା ବିଷୟରେ ଆମେ ଭାବୁ, ସେତେବେଳେ ଆମ ପାପର ସମଗ୍ର ବିଷୟ ଓ ତାହାଙ୍କ ପବିତ୍ରତା ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେବାର ଆବଶ୍ୟକ ଅଛି। ଆମ୍ଭେମାନେ ଗାନ କରୁ “ମୁଁ ତୁମକୁ ଉଚ୍ଚ ଓ ଉନ୍ନତ ଦେଖିବାକୁ ଚାହେଁ” ପୁଣି ପୂର୍ବ ଉପଦେଶରେ ମୁଁ ପଚାରିଥିବା ପ୍ରଶ୍ନ ହେଉଛି “ତୁମେ ପ୍ରକୃତରେ କ'ଣ ତାହାଙ୍କୁ ଉଚ୍ଚ ଓ ଉନ୍ନତ ଦେଖିବାକୁ ଚାହଁ କି?” କାରଣ ଧର୍ମ ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଗୋଟିଏ ଥର ମାତ୍ର, ଯିଶାଇୟ ୬ ଓ ଯିହିଜିକଲ ୧ ପରି ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଉଚ୍ଚ ଓ ଉନ୍ନତ ଦେଖନ୍ତି, ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କ ମୁଖମଣ୍ଡଳରେ ନିସ୍ତେଜ ହୋଇଯାଆନ୍ତି କାରଣ ସେମାନେ ଜାଣନ୍ତି ଯେ ସେମାନେ ପାପୀ ପୁଣି ସେମାନେ ଉଚ୍ଚ ସ୍ୱରରେ କହୁଅଛନ୍ତି “ହାୟ ହାୟ, ମୁଁ ନଷ୍ଟ ହେଲି କାରଣ ମୁଁ ଅଶୁଚି ଓଷ୍ଠାଧରବିଶିଷ୍ଟ ମନୁଷ୍ୟ!” ଆଉ ଈଶ୍ୱର, ତାହାଙ୍କ ଦୟାରେ, ପାପକ୍ଷମା ବିସ୍ତାର କରିଛନ୍ତି।
ଅତଏବ, ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ମନ୍ଦିରରେ, ଆମର ପବିତ୍ର ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ, ଆମର ପବିତ୍ର ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଉପାସନା କରୁ, ଆମ୍ଭେମାନେ ଜ୍ଞାତ ହେଉ ଯେ, ଆମ୍ଭେମାନେ ଆମର ପାପ ଓ ପାପ ଘଟାଉଥିବା କ୍ରୋଧ ବିଷୟରେ ବୁଝିପାରୁଛୁ । ମାତ୍ର ଏହା ହିଁ ସେଥିରୁ ଆଗତ, ପୁଣି ପାପକ୍ଷମା ଦ୍ୱାରା ପୁଣି ଖ୍ରୀଷ୍ଟ କ୍ରୁଶରେ କ'ଣ କରିଅଛନ୍ତି, ତାହା କଲା ଉତ୍ତାରେ ଆମକୁ ପବିତ୍ରତାକୁ ଆହ୍ୱାନ କରାଯାଇଅଛି। ଯେଉଁଠାରେ ଏହିସବୁ ପ୍ରକାର ଉପଯୁକ୍ତ ହୋଇଥାଏ; ମନ୍ଦିର, ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତି, ତାହାଙ୍କ ପବିତ୍ରତାର ଉପାସନାରେ, ଆଉ ତୁମେ ଓ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର ହେବା ପାଇଁ ଆହ୍ୱାନପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଅଛୁ ।
ପାଉଲ ୨ୟ କରିନ୍ଥୀୟ ୬ ପର୍ବରେ ଏହି ସଂଯୋଗକୁ ଯନ୍ତ୍ରଣାଦାୟକ ଭାବରେ ସ୍ପଷ୍ଟ କରିଅଛନ୍ତି। ପାଉଲ ଅସମାନରୂପେ ଜୁଆଳିରେ ଯୋଚା ନ ଯିବା ବିଷୟରେ କହୁଅଛନ୍ତି ପୁଣି ସେ କହୁଅଛନ୍ତି ଯେ ତୁମ୍ଭେମାନେ ପ୍ରତିମା ସହିତ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ଯୋଗଦେଇ ପାର ନାହିଁ। କେବଳ ତୁମେ ଏହା କରିପାରିବ ନାହିଁ। ପୁଣି ତା’ପରେ ୧୬ ପଦରେ:
“କାରଣ ଆମ୍ଭେମାନେ ଜୀବିତ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଅଟୁ, ଯେପରି ଈଶ୍ଵର କହିଅଛନ୍ତି, [ପୁଣି ପାଉଲ ଯେଉଁ ଆଭାସ ପ୍ରକାଶ କରନ୍ତି ତାହା ଶୁଣ।] ଯେପରି ଈଶ୍ଵର କହିଅଛନ୍ତି: “ଆମ୍ଭେ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବାସ କରିବା, ଆଉ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଭ୍ରମଣ କରିବା; ଆମ୍ଭେ ସେମାନଙ୍କ ଈଶ୍ୱର ହେବା, ଆଉ ସେମାନେ ଆମ୍ଭର ଲୋକ ହେବେ।” [ସେଠାରେ ତୁମର ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ପରିବାର ଅଛି।] ଏଣୁ [କାରଣ ତୁମେ ଏକ ପବିତ୍ର ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ ଅଛ] ପ୍ରଭୁ ଏହା କହନ୍ତି, “ତୁମ୍ଭେମାନେ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ବାହାରି ଆସ, ଆଉ ପୃଥକ ହୁଅ [ଜଗତ ମଧ୍ୟରୁ] ଆଉ ଅଶୁଚି ପଦାର୍ଥ ସ୍ପର୍ଶ କର ନାହିଁ, ପୁଣି, ଆମ୍ଭେ ତୁମ୍ଭମାନକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବା, ଆମ୍ଭେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କର ପିତା ହେବା, ପୁଣି ତୁମ୍ଭେମାନେ ଆମ୍ଭର ପୁତ୍ରକନ୍ୟା ହେବ, ଏହା ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ପ୍ରଭୁ କହନ୍ତି।
ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଅଟୁ ଆଉ ଏହାର ଅର୍ଥ ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଅନ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜଣଙ୍କଠାରୁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ହେବା ନିମନ୍ତେ ଆହ୍ୱାନ ପ୍ରାପ୍ତ ଅଟୁ, କାରଣ ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହାଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିକୁ ଆସିଥାଉ, ପୁଣି ପାଳି ଅନୁସାରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ପବିତ୍ର ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଉପାସନା କରୁ, ପବିତ୍ର ହେବା ନିମନ୍ତେ, ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଆହ୍ଵାନ କରାଯାଇଅଛି।
ଏହା ୨ୟ କରିନ୍ଥୀୟ ୬ ପର୍ବର ପବିତ୍ରତାର ଏହି ପ୍ରକାର ଆହ୍ୱାନ କରାଯିବା ନିମନ୍ତେ କିପରି ଦେଖାଯାଏ?
ଯଦି ମୁଁ ମୋର ରୂପକକୁ ଆଗରୁ ଜାରି ରଖିପାରେ, ଗୋଟିଏ ପଟେ ଏହାର ଅର୍ଥ ତୁମେ ଖରାପ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଉପବାସରେ ରଖିବ! ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ଏକାଠି ହେବା ସମୟରେ ଯଦି ଆମ୍ଭେମାନେ ଖରାପ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖାଇବାକୁ ଦେଉଅଛୁ, ତେବେ ଯାହା ସହିତ ଆମ୍ଭେମାନଙ୍କୁ ମୁହାଁମୁହିଁ ହେବାକୁ ପଡେ, ସେଥିରେ ତୁମେ ଓ ମୁଁ ସେହି ପବିତ୍ରତାକୁ ଅନୁସରଣ କରିପାରିବା ନାହିଁ! କିନ୍ତୁ ଏହା କରିବାକୁ ଏକମାତ୍ର ଉପାୟ ହେଉଛି ଯେ ଦୁଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଭୋକିଲା ରଖିବା ପୁଣି ବୁଝିବାକୁ ପଡ଼ିବ ଯେ ଯେତେବେଳେ ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ଭୋକିଲା ରହନ୍ତି ସେତେବେଳେ ସେମାନେ ନୀଚମନା ହୁଅନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ଦୁଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଭୋକରେ ରଖିବା ଆବଶ୍ୟକ। ଆମ୍ଭେମାନେ ଏହି ଜଗତର ବିଷୟସକଳ ଉପରେ ଆମର ମନସବୁ ରଖିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ।
ମୋତେ ରେଣ୍ଡି ଆଲକର୍ନ ସହିତ ତୁମ୍ଭକୁ ଟିକିଏ ଅଧିକ ବିରକ୍ତ କରିବାକୁ ଦିଅ... କାରଣ ସେ ମୋତେ ବିରକ୍ତ କରିବା ବିଷୟରେ ଏପରି ଏକ ମହାନ କାମ କରନ୍ତି। ୬୭ ପୃଷ୍ଠାରେ “ଶୁଦ୍ଧତା ନୀତି”, ଶିରୋନାମା ହେଉଛି “କିନ୍ତୁ।”
"କିନ୍ତୁ ଏବେ କ୍ୱଚିତ କୌଣସି ସଭ୍ୟ ଦୂରଦର୍ଶନ ପ୍ରଦର୍ଶନ ଅଛି।” ତେବେ ଦୂରଦର୍ଶନ ଦେଖିବା ବନ୍ଦ କରନ୍ତୁ। ଗୋଟିଏ ବହି ପଢନ୍ତୁ। ବାର୍ତ୍ତାଳାପ କରନ୍ତୁ। ଏକ ଉପନ୍ୟାସ ଧାରଣା।
“କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତ ନୂତନ ଉପନ୍ୟାସରେ ଯୌନ ଦୃଶ୍ୟସବୁ ରହିଅଛି।” ତେବେ ପୁରୁଣା ଉପନ୍ୟାସଗୁଡ଼ିକ ପଢ଼। ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ପ୍ରକାଶକଙ୍କଠାରୁ ମନଗଢା ସାହିତ୍ୟ ପଢ଼।
କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଅନେକ ବର୍ଷ ଧରି “କ୍ରୀଡା ଚିତ୍ରିତ"କୁ ସମ୍ମତ ହୋଇଅଛି, ଅନେକ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ସେମାନଙ୍କର ସ୍ତ୍ରୀଲୋକଙ୍କ ଗୋଟିକିଆ ପୋଷାକ ପରିଧାନ ସମସ୍ୟା ଥିଲା। ଠିକ୍ ଅଛି, ଏହା ବର୍ତ୍ତମାନ ସୁଦ୍ଧା ସେମାନଙ୍କର ଅଛି, ତେଣୁ ତୁମର ସଦସ୍ୟତା ଛାଡି ଦିଅ, ସେମାନଙ୍କୁ କୁହ କାହିଁକି।
ଲିଙ୍ଗ ଓ ଅପମାନଜନକ ଭାଷା ବିନା ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଭଡା କରିବା ପ୍ରାୟ ଅସମ୍ଭବ।”
ପୁଣି ସେ ଆଗକୁ ଯାଇ କିଛି ବ୍ୟବହାରିକ ପଦକ୍ଷେପ ବିଷୟରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରନ୍ତି ଆଉ ତା’ପରେ ସେ କହନ୍ତି:
ତୁମେ କ'ଣ ଜାଣ? ବାଇବଲ ଆମକୁ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଦେଖିବା ପାଇଁ କେବେ ଆଦେଶ ଦିଏ ନାହିଁ।” [ମୁଁ ପ୍ରକୃତରେ ରେଣ୍ଡି ଆଲକର୍ନକୁ ପସନ୍ଦ କରେ।] ଏହା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ “ତୁମର ହୃଦୟକୁ ରକ୍ଷା କର” ବୋଲି ଆଦେଶ ଦେଇଥାଏ। ଏହା ଏକ ଯୁଦ୍ଧ ଅଟେ। ଯୁଦ୍ଧସବୁ ରକ୍ତାକ୍ତ ହୋଇଥାଏ। ଶୁଦ୍ଧତାରେ ଆଚରଣ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଯାହା ଆବଶ୍ୟକ ତାହା କର।”
ପବିତ୍ରତା କିପରି ଦେଖାଯାଏ? ଗୋଟିଏ ପାର୍ଶ୍ୱରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଭୋକରେ ରଖୁଅଛୁ।
ଏହାର ଅନ୍ୟ ପାର୍ଶ୍ୱ ହେଉଛି ଯେଉଁଠାରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଫିଲିପ୍ପୀୟ ୪: ୮ ପଦକୁ ନେଇଥାଉ ପୁଣି ପୁନଃଜାତ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖାଇବାକୁ ଦେବା ପାଇଁ ଏହାକୁ ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ଯାଉଅଛୁ ଫିଲିପ୍ପୀୟ ୪: ୮ ପଦ ପୁଣି ଯଦି ପରୀକ୍ଷାରେ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ନ ହୁଏ ତେବେ ଆମ୍ଭେମାନେ କହିବା “ତୁମ୍ଭେ ଜାଣ କି ତାହା କ’ଣ ଅଟେ? ମୁଁ ତାହା ଠାରୁ ଅଧିକ ଈଶ୍ୱର ଯାହା କରିବାକୁ ମୋତେ ଆହ୍ୱାନ କରିଅଛନ୍ତି ମୁଁ ତାହା କରିବି।” ପୁଣି ମୁଁ ଏହା କରିବାକୁ ଚାହିଁପାରେ। ମୁଁ ଏହାକୁ ଉପଭୋଗ କରିପାରେ, କିନ୍ତୁ ଏହା ଭୁଲ ପୁଣି ମୁଁ ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖାଇବାକୁ ଦେବାକୁ ଚାହେଁ ନାହିଁ। ମୁଁ ଶାରୀରକ ବିଷୟସବୁ ଉପରେ ମୁଁ ମୋର ମନକୁ ରଖିବାକୁ ଚାହେଁ ନାହିଁ। ମୁଁ ଉତ୍ତମ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖାଇବାକୁ ଦେବାକୁ ଚାହେଁ!
ପୁଣି ମୁଁ ଯାହା ଯାହା ବିଶୁଦ୍ଧ, ପ୍ରିୟ, ହିତକର, ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ପୁଣି ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଚରିତ୍ରର ପ୍ରତିଫଳନ, ସେହି ଆତ୍ମାଙ୍କ ବିଷୟସକଳ ଉପରେ ମୋର ମନ ନିବେଶ କରିବାକୁ ଚାହେଁ।
ତାହା ହେଉଛି ଯାହା ମୁଁ ମୋ ଜୀବନ ସହିତ ପରିଶେଷ କରିବାକୁ ଚାହେଁ। ମୁଁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଗୌରବରେ ଅତିଶୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବାକୁ ଚାହେଁ। ଆଉ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବିଷୟ ନିମନ୍ତେ ସ୍ଥାନ ନାହିଁ!
ତାହା ହେଉଛି ପୁନଃଜାତ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖାଇବାକୁ ଦେବା ପୁଣି ଆତ୍ମାଙ୍କ ବିଷୟସକଳ ଉପରେ ତୁମର ମନ ନିବେଶ କରିବା।
ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଅଟୁ। ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ ଯେପରି ଆମ୍ଭେମାନେ ଛିଡା ହୋଇ ଉପାସନା କରୁ ସେଥିପାଇଁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ରତା ନିମନ୍ତେ ଆହ୍ୱାନ କରାଯାଇଅଛି।
ଆମ୍ଭେମାନେ ଜୀବନ୍ତ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଅଟୁ। ଆମ୍ଭେମାନେ ପ୍ରକୃତ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କ ସଭା ଅଟୁ। ମଣ୍ଡଳୀ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ନିର୍ମିତ ଅଟେ, ଏହା ଏକ ଅଲୌକିକ ବାସ୍ତବ ଅଟେ। ଏହା କଦାପି ବିନଷ୍ଟ ହୋଇପାରେ ନାହିଁ, ମାତ୍ର ଆମ୍ଭେମାନେ ହୋଇପାରୁ।
ଏଠାରେ ଥିବା ଦୃଶ୍ୟମାନ ମଣ୍ଡଳୀ ଧ୍ୱଂସ ହୋଇପାରେ। ଦୀର୍ଘାୟୁ ନିମନ୍ତେ କୌଣସି ନିଶ୍ଚିତତା ନାହିଁ। କୌଣସି ନିଶ୍ଚିତତା ନାହିଁ ଯେ ୨୦, ୫୦, ୧୦୦ ବର୍ଷରେ ତଥାପି ଏହା ଉପଦେଶ ମଞ୍ଚରୁ ସୁସମାଚାର ପ୍ରଚାର କରାଯାଉଥିବ। ମୁଁ ଇଚ୍ଛା କରେ ଏହା କରିବାକୁ ଏକ ଉପାୟମାନ ଥିଲା। ଏହା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ।
କିନ୍ତୁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମଣ୍ଡଳୀ, ପୁଣି ତାହା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଷୟ ଅଟେ, ନୁହେଁ କି? ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମଣ୍ଡଳୀ କଦାପି ଧ୍ୱଂସ ହେବ ନାହିଁ।
ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଏହାର ମସ୍ତକସ୍ୱରୂପ, ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଉପରେ ପ୍ରାଧିକାରୀ। ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହାଙ୍କ ଶରୀର, ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ସ୍ୱରମେଳର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଦାନପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥିବା ସଦସ୍ୟ ସଦସ୍ୟା ବୃନ୍ଦ ଅଟୁ। ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକ ପରିବାର; ଆମ୍ଭେମାନେ ପରସ୍ପର ସହିତ ସମ୍ପର୍କରେ ଜଡିତ, ପ୍ରେମ ଓ ସତକ୍ରିୟା କରିବା ନିମନ୍ତେ ପରସ୍ପରକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରୁ, ପୁଣି ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହାଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଅଟୁ, ତାହାଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ ଉପାସନା କରୁ ପୁଣି ତାହାଙ୍କ ପବିତ୍ରତାରେ ଆଚରଣ କରୁ।
ଜଗତକୁ ଆଉ କ’ଣ ଦେବାକୁ ପଡିବ ଯାହା ଦୂରସ୍ଥରେ ମଧ୍ୟ ତାହା ସହିତ ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱିତା କରିପାରିବ? ଜଗତରେ ଯାହା ଅଛି, ତାହା ମିଥ୍ୟା, ପ୍ରତାରଣା ଓ ଶୁନ୍ୟ ପ୍ରତିଜ୍ଞାଗୁଡିକରେ ଭରପୁର। ଜଗତ ଏହାର ପ୍ରତିଜ୍ଞାସମୂହ ମଧ୍ୟରୁ କଦାପି ଗୋଟିଏ ବି ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ରକ୍ଷା କରିନାହିଁ କାରଣ ଶୟତାନ ମିଥ୍ୟାବାଦୀର ପିତା ପୁଣି ସେ ଆରମ୍ଭରୁ ମିଥ୍ୟା କହି ଆସୁଅଛି ପୁଣି ଆମେ ଜଗତରୁ ଗୋଟିଏ ପ୍ରତିଜ୍ଞାର ମଧ୍ୟ ଉତ୍ତର ପାଇବା ନାହିଁ। ଏହି ସ୍ଥାନରେ କୌଣସି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ନାହିଁ।
ବରଂ, ମଣ୍ଡଳୀ ନିମନ୍ତେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦର୍ଶନ, ଏହି ଅଲୌକିକ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ଯେଉଁଠାରୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ସମସ୍ତେ ଅଂଶିଦାର, ତାହା ଉପାସନା କରିବାକୁ ପୁଣି ପବିତ୍ରତାରେ ଆଚରଣ କରିବାକୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଏକ ସୁଯୋଗ ଅଟେ। ଅନ୍ୟ କିଛି ନାହିଁ, ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ଅନ୍ୟ କିଛି ନାହିଁ।