ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକ କିଏ ଲେଖିଅଛନ୍ତି ଆମ୍ଭେମାନେ ଜାଣି ନାହୁଁ, ତେଣୁ ମୁଁ ତାହାଙ୍କୁ କେବଳ “ଲେଖକ” ଭାବରେ ସୂଚାଇବି। ମାତ୍ର ସେ ଯେଉଁ ମଣ୍ଡଳୀକୁ ଲେଖିଅଛନ୍ତି ସେ ବିଷୟରେ ଆମ୍ଭେମାନେ କିଛି ଜାଣୁ। ଆମ୍ଭେମାନେ ଜାଣୁ ଯେ ମଣ୍ଡଳୀ ପ୍ରାଥମିକ ଭାବରେ ଯିହୂଦୀ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କୁ ନେଇ ଗଠିତ ହୋଇଥିଲା। ଆଉ ସେମାନେ ଯିହୂଦୀ ବିଶ୍ୱାସୀମାନେ ଥିଲେ ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ନୂତନ ବିଶ୍ୱାସ ନିମନ୍ତେ ତାଡ଼ନା କରାଯାଉଥିଲା। ଆମ୍ଭେମାନେ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ଜାଣୁ ଯେ ଏହି ଯିହୁଦୀ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନମାନେ ସ୍ଵଧର୍ମତ୍ୟାଗୀ ବୋଲି ବିବେଚନା କରୁଥିଲେ। ସେମାନେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଧର୍ମକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ଯିହୂଦୀ ଧର୍ମକୁ ଫେରିଯାଉଥିଲେ ବୋଲି ବିବେଚନା କରୁଥିଲେ, ତାଡ଼ନାର ଏହି ସମୟ ଅତିବାହିତ କରିବାକୁ ଅନୁମତି ଦେଇ, ସେମାନେ ପ୍ରକୃତରେ ଭାବୁଥିଲେ ଯେ ତାପରେ ସେମାନେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମକୁ ଫେରିପାରିବେ।
ସମାଧାନ
ଆଉ ସର୍ବତ୍ର ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକରେ ଲେଖକଙ୍କ ସମାଧାନ ମୂଳତଃ ଦୁଇ ଗୁଣ ବିଶିଷ୍ଟ ଅଟେ।
୧. ଶିକ୍ଷକ: ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଉତ୍କୃଷ୍ଟତା / ଶ୍ରେଷ୍ଠତା
ଜଣେ ଶିକ୍ଷକ ଭାବେ ସର୍ବ ପ୍ରଥମେ, ସେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଉତ୍କୃଷ୍ଟତା ଓ ଶ୍ରେଷ୍ଠତା ବିଷୟରେ ସେମାନଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷା ଦେଉଅଛନ୍ତି। ସେ ଯାହା ମଣ୍ଡଳୀରେ ଲୋକମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ କରିବାକୁ ଚାହାନ୍ତି ତାହା ହେଉଛି ଯେ ତାହାଙ୍କ ସମସ୍ତ ଗୌରବ ଓ ମହାନତାରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ କିଏ ତାହା ସେମାନେ ଦେଖନ୍ତୁ; କାରଣ ଯଦି ସେମାନେ ତାହା ଦେଖିପାରିବେ, ତେବେ ସେମାନେ ଏପରିକି ତାହାଙ୍କୁ ତ୍ୟାଗକରି ତାହାଙ୍କଠାରୁ ଯାହା ଅଧିକ କିଛି ନ୍ୟୁନ ତାହା ଉପାସନା କରିବାକୁ ବିବେଚନା କରିବେ ନାହିଁ।
୨. ପାଳକ: ଇତସ୍ତତଃ ବିକ୍ଷିପ୍ତ କଲେ- ଚେତାବନୀ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶସବୁ- ନିଶ୍ଚୟ: “ସାଇତିବା” ଆବଶ୍ୟକ।
କିନ୍ତୁ ଲେଖକ କେବଳ ଜଣେ ଶିକ୍ଷକ ନୁହଁନ୍ତି, ସେ ଜଣେ ପାଳକ ଅଟନ୍ତି ପୁଣି ଏକାବେଳେ କେତେକ ଅତି କଠିନ ଅଧ୍ୟାତ୍ମବିଜ୍ଞାନ ଏହି ଚେତାବନୀ ଦେଉଥିବା ଉଦ୍ଧୃତାଂଶସମୂହ ଚାରିଆଡେ ଇତସ୍ତତଃ ବିକ୍ଷିପ୍ତ କଲେ। ଏହି ଉଦ୍ଧୃତାଂଶସବୁ, ଜଣେ ପାଳକ ଭାବରେ, ଏହି ଲୋକମାନଙ୍କୁ କହୁଥିଲେ ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ଧର୍ମ ପରିତ୍ୟାଗ କରୁଅଛନ୍ତି ବୋଲି ବିଚାର କରୁଅଛନ୍ତି ସେମାନେ ନିଶ୍ଚୟ ଅଟଳ ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ। ତାଡ଼ନାକୁ ଏଡ଼ାଇବା ପାଇଁ ସେମାନେ ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କଠାରେ ଥିବା ସେମାନଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସରୁ ଲକ୍ଷ୍ୟଭ୍ରଷ୍ଟ ହେବା ଉଚିତ ନୁହେଁ। ଏହେତୁ ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକରେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ବିଷୟରେ ତୁମର ବାଇବଲ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ଶିକ୍ଷାର ଏକ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଘୋଷଣା ଅଛି। ଧୈର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନୂତନ ନିୟମରେ ଅଛି, କିନ୍ତୁ ସମ୍ଭବତଃ ଏବ୍ରୀରେ ସବୁଠାରୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯାଏ ପୁଣି ପ୍ରଚାର କରାଯାଏ।
ଧୈର୍ଯ୍ୟର ମତବାଦ ଶିକ୍ଷା ଦିଏ ଯେ, ଈଶ୍ୱର, ପ୍ରଥମ ଓ ସର୍ବପ୍ରଧାନ, ବାଧ୍ୟତା ନିମନ୍ତେ ତାଙ୍କର ପ୍ରକୃତ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ କ୍ଷମତା ଦେବାକୁ ଜାରି ରଖିବେ। ଅନ୍ୟ ଅର୍ଥରେ, ଧୈର୍ଯ୍ୟର ମତବାଦ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସହିତ ଜଡ଼ିତ ଥିବା ପ୍ରଥମ ଓ ସର୍ବପ୍ରଧାନ ଶିକ୍ଷା ଅଟେ; ସେ ତାହାଙ୍କ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ସହିତ ଧୈର୍ଯ୍ୟରେ ରହିବେ; ସେ ସେମାନଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସକୁ ସକ୍ଷମ କରିବାକୁ ଜାରି ରଖିବେ; ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ରତାର ଇଚ୍ଛା ପ୍ରଦାନ କରିବାକୁ ଜାରି ରଖିବେ; ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ବଢ଼ିବାକୁ ଶକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରିବେ। ଅନ୍ୟ ଅର୍ଥରେ, ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ କରିବାକୁ ଜାରି ରଖିବେ ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ପ୍ରକୃତରେ ତା’ଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟୁ। କିନ୍ତୁ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ମତବାଦର ଅନ୍ୟ ଅର୍ଦ୍ଧେକ ହେଉଛି ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରକୃତ ସନ୍ତାନମାନେ ବାଧ୍ୟତାରେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଜାରି ରହିବେ; ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରକୃତ ସନ୍ତାନମାନେ ପରିପକ୍ୱତା ଆଡ଼କୁ ନିଶ୍ଚୟ ଯିବା ଆବଶ୍ୟକ। ତାହା ବାଇବଲ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ମତବାଦ ଅଟେ; ଈଶ୍ଵର ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଦେବେ ଯେ, ସେ ତୁମକୁ ଓ ମୋତେ ଇଚ୍ଛା କରିବାକୁ ଓ ବୃଦ୍ଧିକ ହେବାରେ ସକ୍ଷମ ହେବାକୁ ଜାରି ରଖିବେ; ପୁଣି ଯେ ତୁମେ ଓ ମୁଁ ଯେଉଁମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରକୃତ ସନ୍ତାନ, ବୃଦ୍ଧି କରିବାକୁ ଜାରି ରହିବେ, ନିଶ୍ଚୟ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ପରିପକ୍ୱତା ମଧ୍ୟରେ ବଢ଼ିବା ଆବଶ୍ୟକ।
ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକ ପ୍ରାୟ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜଣଙ୍କ ସଚେତନ ଉପରେ ପଦକ୍ଷେପ ନେବାକୁ ଯାଉଅଛି
ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକ ପ୍ରାୟ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜଣଙ୍କ ପାଦ ସଚେତନ ଉପରେ ପଦକ୍ଷେପ ନେବାକୁ ଯାଉଅଛି। ଯଦି ଏହା ତୁମର ସଚେତନ ଉପରେ ପଦକ୍ଷେପ ନ ନିଏ, ତେବେ ତୁମେ ହୁଏତ ପୁସ୍ତକ ଯଥେଷ୍ଟ ପଢ଼ି ନାହିଁ। ଶୀଘ୍ର କିମ୍ବା ବିଳମ୍ବରେ, ଏହା ତୁମକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାକୁ ଯାଉଅଛି। ତଥାପି ଆମ୍ଭେମାନେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁ ଯେ ସମସ୍ତ ଶାସ୍ତ୍ର ସତ୍ୟ ଅଟେ, ଠିକ୍? କେବଳ ସହଜ ଅଂଶସବୁ ନୁହେଁ, କଠିନ ଅଂଶସବୁ ମଧ୍ୟ। ପୁଣି ଆମ୍ଭେମାନେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁ ଯେ ଶାସ୍ତ୍ର ନିଜେ ପ୍ରତିବାଦ କରେ ନାହିଁ। ତେଣୁ ମୋତେ ତୁମକୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ପୂର୍ବରୁ ଚେତାବନୀ ଦେବାକୁ ଦିଅନ୍ତୁ ଯେ ଯଦି ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକ ତୁମର ଧର୍ମତତ୍ତ୍ୱକୁ ଯୋଗ୍ୟ ମନେ କରେ ନାହିଁ, ତେବେ ଅନୁମାନ କର କିଏ ଭୁଲ୍ ଅଟେ? ତୁମେ ଅଟ। ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକ ଭୁଲ୍ ନୁହେଁ। ସେଥିରେ ଏକ ପ୍ରବୃତ୍ତି ଅଛି, ମୁଁ ଭାବେ, ଅନେକ ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ, ମୁଁ ନିଜକୁ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରେ, ଯେ ବେଳେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶ ଶୁଣୁ ପୁଣି ଏହା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ଉପରେ କର୍କଶ ଶବ୍ଦ କରିବ; ପୁଣି ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପ୍ରବୃତ୍ତି, “ହଁ, ମୁଁ ଏହା ବିଶ୍ୱାସ କରେ” କହିବା ଅଟେ। ପୁଣି ଆମ୍ଭେମାନେ ବାସ୍ତବରେ ଯାହା କହୁଅଛୁ, ତାହା “ମୁଁ ଏହାକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ନାହିଁ ଅଟେ। ମୁଁ ଏହି ପଦଗୁଡ଼ିକୁ ଉପେକ୍ଷା କରିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରେ କାରଣ ଏହି ପଦଗୁଡ଼ିକ ବିଶ୍ୱାସ କରିବା ମୋ’ ପାଇଁ ସହଜ ଅଟେ।" ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକ ପଢୁ ସେତେବେଳେ ଏହା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେକଙ୍କର ପ୍ରବୃତ୍ତି ସୁଲଭ ହେବାକୁ ଯାଉଅଛି। କିନ୍ତୁ ଆଜି ସକାଳେ ଆହ୍ୱାନ, ଶାସ୍ତ୍ର ଭାବିବା ପରି ଭାବିବା ଅଟେ ଆଉ ବିଶ୍ୱାସ କରିବା ଯେ ଏହା ସବୁ ସତ୍ୟ ଅଟେ ଓ ଏହାର କୌଣସି ପ୍ରତିବାଦ କରେ ନାହିଁ। ତେଣୁ ଯଦି ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକ ତୁମ ଉପରେ କର୍କଶ ଶବ୍ଦ କରେ, ତେବେ ତାହା କେବଳ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ କହିବାର ମାର୍ଗ ଅଟେ ଯେ ତୁମେ ତୁମର ଅଧ୍ୟାତ୍ମବିଜ୍ଞାନକୁ ସଜ୍ଜାଇବାକୁ ଦରକାର।
ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ବିବରଣୀ ଦିଆଗଲା (୧: ୧-୩)
ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକ ୧: ୧ ପଦରେ ସାରାଂଶ ପ୍ରଦାନ କରିବାରୁ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ, ମୂଳ ବାର୍ତ୍ତା ଯେ ଲେଖକ ଜଣାଇବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି। ମୋତେ ଏହା ପଢ଼ିବାକୁ ଦିଅନ୍ତୁ: “ଈଶ୍ୱର ପୂର୍ବ କାଳରେ ବିଭିନ୍ନ ଭାଗରେ ଓ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରେ ଭାବବାଦୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପିତୃପୁରୁଷମାନଙ୍କୁ କଥା କହି ଏହି ଶେଷ କାଳରେ ପୁତ୍ରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କଥା କହି ଅଛନ୍ତି।” ଅନ୍ୟ ଅର୍ଥରେ, ଭାବବାଦୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରକାଶନ ସତ୍ୟ ହୋଇଥିବାବେଳେ, ପୁତ୍ର ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଆସିଥିବା ପ୍ରକାଶନ ସ୍ପଷ୍ଟ ଓ ଅଧିକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅଟେ। ତା’ପରେ ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଏହି ପୁତ୍ର କିଏ ବର୍ଣ୍ଣନା କରନ୍ତି: “… ଯାହାଙ୍କୁ [ଈଶ୍ୱର] ସେ ସମସ୍ତ ବିଷୟର ଅଧିକାରୀ କରି ନିଯୁକ୍ତ କଲେ, ତାହାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ସେ [ଯୀଶୁଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଈଶ୍ୱର] ସମସ୍ତ ଜଗତର ସୃଷ୍ଟି କଲେ। [ଯୀଶୁ] ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମହିମାର ପ୍ରଭା, [ଯୀଶୁ] ଓ ତାହାଙ୍କ ତତ୍ତ୍ୱର [ ଯୀଶୁ] ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି, [ଈଶ୍ୱରଙ୍କ] ସେ ଆପଣା ଶକ୍ତିଯୁକ୍ତ ବାକ୍ୟ ଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଧାରଣା କରନ୍ତି। ପୁଣି [ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର] ପାପ [କ୍ରୁଶରେ] ମାର୍ଜନା କଲା ଉତ୍ତାରେ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵସ୍ଥ ମହିମଙ୍କ ଦକ୍ଷିଣ ପାର୍ଶ୍ୱରେ [ଯୀଶୁ] ଉପବେଶନ କରିଅଛନ୍ତି, [ବାସ୍ତବରେ ଅତୁଳନୀୟ ଶକ୍ତି ସ୍ଥିତିରେ] ସ୍ୱର୍ଗଦୂତମାନଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଅତ୍ୟଧିକ ଉତ୍କୃଷ୍ଟ ନାମର ଅଧିକାରୀ ହୋଇଅଛନ୍ତି।” “ସମସ୍ତ ନାମ ଅପେକ୍ଷା ସର୍ବକୃଷ୍ଟ ନାମ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ପ୍ରଦାନ କରିଅଛନ୍ତି, ଯେ ଯୀଶୁଙ୍କ ନାମରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜାନୁ ନତ ହେବ ପୁଣି ପିତା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଗୌରବ ନିମନ୍ତେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜିହ୍ୱା ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ପ୍ରଭୁ ବୋଲି ସ୍ୱୀକାର କରିବ।”, ଫିଲିପ୍ପୀୟ ୨।
ତୁମେ ଦେଖ ଲେଖକ କିପରି ଆରମ୍ଭ କରୁଅଛନ୍ତି? ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ସମସ୍ତ ମହିମା ଓ ସମସ୍ତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ପୁଣି ଯୀଶୁ କିଏ ତାହାଙ୍କ ସମସ୍ତ ଗୌରବକୁ ପରିଦର୍ଶନ କରିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି। ପୁଣି ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ପ୍ରଶ୍ନ ହେଉଛି, “ଯଦି ଏହା ହିଁ ସେ ଯାହାଙ୍କୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ସେବା କରୁ, ତାହାଙ୍କ ମହିମାର ପ୍ରଭା, ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଗୌରବ, ତାହାଙ୍କ ତତ୍ତ୍ୱର ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି; ଯଦି ଆମ୍ଭେମାନେ ସଦାପ୍ରଭୁଙ୍କ ଉପାସନା କରୁଅଛୁ, ତେବେ କାହିଁକି ତୁମ୍ଭେ ସ୍ଵଧର୍ମତ୍ୟାଗ କରି ଓ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବିଷୟ ଉପାସନା କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛ?” କାହିଁକି ତୁମେ ତୁମର ମୂଳ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିବଦ୍ଧତାରୁ, ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ସୁସମାଚାରରେ ତୁମର ମୂଳ ଆତ୍ମ ବିଶ୍ୱାସରୁ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବିଷୟ ପାଇଁ ଲକ୍ଷ୍ୟଭ୍ରଷ୍ଟ ହେବାକୁ ଚାହୁଁଅଛ? ଏହା ଏବେ କୌଣସି ଅର୍ଥ କରେ ନାହିଁ। ଏହିପରି ଭାବରେ ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକର ଲେଖକ ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତି ଓ ତାହାଙ୍କ ଯୁକ୍ତିସବୁକୁ ସଂକ୍ଷିପ୍ତ କରନ୍ତି।
ସ୍ୱର୍ଗଦୂତମାନଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ମହାନ
ତା’ପରେ ସେ ପ୍ରଥମେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଦୂତମାନଙ୍କ ସହିତ ତୁଳନା କରି ବୁଲିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ। ସେ କହୁଅଛନ୍ତି ଯେ ଯୀଶୁ ସ୍ୱର୍ଗଦୂତମାନଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ମହାନ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସେ ଆଲୋଚନା ମଧ୍ୟ ଦେଇ ଯାଆନ୍ତି। ତାପରେ ତୁମେ ୨:୧ ପଦକୁ ଯାଅ ଏବଂ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଅନେକ ଚେତାବନୀ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶ ସମୂହ ମଧ୍ୟରୁ ପ୍ରଥମ ପାଇବ। ଏହା ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକର ସମସ୍ତ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶରେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ମୃଦୁ, ବାସ୍ତବରେ ସବୁଠାରୁ ଅତି ମୃଦୁ ଅଟେ। ଲେଖକ କହନ୍ତି, “ଅତଏବ ଶୁଣାଯାଇଥିବା ବାକ୍ୟ ପ୍ରତି ଅଧିକ ମନୋଯୋଗୀ ହେବା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଉଚିତ, ନୋହିଲେ କାଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଲକ୍ଷ୍ୟଭ୍ରଷ୍ଟ ହେବୁ।" ଅତଏବ, ସ୍ୱର୍ଗଦୂତମାନଙ୍କ ଉପରେ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଉପରେ ଯୀଶୁଙ୍କ ଶ୍ରେଷ୍ଠତା ହେତୁ, ସେ କିଏ ସେହି କାରଣ ହେତୁ, ସୁସମାଚାର ପ୍ରତି, ସୁସମାଚାର ଯାହା ଆମ୍ଭେମାନେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ସମୟରେ ଶୁଣିଥିଲୁ; ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପରିବର୍ତ୍ତନ ସମୟରୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ଯେଉଁ ସୁସମାଚାର ଧରି ରଖିଅଛୁ ସେଥିପ୍ରତି ଅଧିକ ମନୋଯୋଗୀ ହେବା ଉଚିତ; ନୋହିଲେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ସୁସମାଚାରରୁ ଲକ୍ଷ୍ୟଭ୍ରଷ୍ଟର କଷ୍ଟ ଭୋଗିବା। ଆମ୍ଭେମାନେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ବିଶ୍ୱାସ ପ୍ରତି ନିଶ୍ଚୟ ମନୋଯୋଗୀ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ।
ଏହା “ଲକ୍ଷ୍ୟଭ୍ରଷ୍ଟ ହେବାର” ହୃଦୟଗ୍ରାହୀ ବାକ୍ୟାଂଶ ଅଟେ। କ୍ୱଚିତ୍ ଏହା ମୋ’ ପ୍ରତି ଜଣାପଡେ ଯେ ବୋଧହୁଏ କିଛି ଭାବପ୍ରବଣ ଭାବରେ ପୃଥିବୀ- ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ହେଉଥିବା ଏକ ପ୍ରକାରର ଅନୁଭୂତି ବ୍ୟତୀତ, ଲୋକମାନେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଧର୍ମରୁ ଦୌଡ଼ି ପଳେଇ ଯାଆନ୍ତି। କ୍ୱଚିତ୍ ଯେଉଁମାନେ ସୁସମାଚାର ବାର୍ତ୍ତାକୁ ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର କରିଅଛନ୍ତି ସେମାନେ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଏଥିରୁ ଦୂରେଇ ଯାଆନ୍ତି। ସେମାନେ ଲକ୍ଷ୍ୟଭ୍ରଷ୍ଟ ହୁଅନ୍ତି, ସେମାନେ ଲକ୍ଷ୍ୟଭ୍ରଷ୍ଟ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ କି? ସେମାନେ ଏକ ସମୟରେ ଗୋଟିଏ ପାପ ପ୍ରତି ଲକ୍ଷ୍ୟଭ୍ରଷ୍ଟ ହୁଅନ୍ତି। ସେମାନେ ଏକ ସମୟରେ ଅସମାଧାନ ବିବାଦ ପ୍ରତି ଲକ୍ଷ୍ୟଭ୍ରଷ୍ଟ ହୁଅନ୍ତି। ସେମାନେ ଏକ ସମୟରେ ଆତ୍ମ-କେନ୍ଦ୍ରିତ ଅହଂକାରର ଏକ କାର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରତି ଲକ୍ଷ୍ୟଭ୍ରଷ୍ଟ ହୁଅନ୍ତି।
ପୁଣି କ’ଣ ହୁଏ ଅସମାଧାନ ସଂଘର୍ଷ ବିଷୟରେ ଏବେ ଚିନ୍ତା କର। ଯେତେବେଳେ ଏକ ସଂଘର୍ଷ ଅସମାଧାନ ହୋଇ ରହିଯାଏ, ଏହା ତିକ୍ତ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଏହା ଗଭୀର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଏହା ତୁମର ପ୍ରାଣର ଅଂଶକୁ ମାରିଦିଏ; ଏବଂ ତା’ପରେ ଆଉ ଅନ୍ୟ ସଂଘର୍ଷ ଆସେ ଯାହା ସମାଧାନ କରାଯାଏ ନାହିଁ; ଏବଂ ଏହା ତୁମର ପାଳକ ସହିତ ସଂଘର୍ଷ କିମ୍ବା ତୁମର ପ୍ରାଚୀନ କିମ୍ବା ତୁମର ରବିବାର ରବିବାର ଶିକ୍ଷାର (ସଂଢ଼େ ସ୍କୁଲ୍) ଶିକ୍ଷକ କିମ୍ବା ମଣ୍ଡଳୀରେ ତୁମର ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନଙ୍କ ସହିତ ସଂଘର୍ଷ; ଏବଂ ଏହି ଅସମାଧାନ ସଂଘର୍ଷଗୁଡ଼ିକ ଗୋଟିଏ ଅନ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଉପରେ ଗଦା ହେବା ଆରମ୍ଭ କରେ ଏବଂ କ’ଣ ହୁଏ? ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହେଉ ନାହୁଁ, ଆମ୍ଭେମାନେ ହେଉ କି? ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକ ସମୟରେ ଗୋଟିଏ ପାପ ପ୍ରତି ଲକ୍ଷ୍ୟଭ୍ରଷ୍ଟ ହେଉ।
ମୋଶାଙ୍କଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ (୩:୧୨-୧୪)
ଦ୍ଵିତୀୟ ଚେତାବନୀ – ୩:୬ଖ, ୧୨-୧୪
ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକର ଯୁକ୍ତି ୩ ପର୍ବରେ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ। ଲେଖକ ଯୁକ୍ତି କରୁଅଛନ୍ତି ଯେ ଯୀଶୁ ମୋଶାଙ୍କଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସେ ଯୀଶୁଙ୍କ ଶ୍ରେଷ୍ଠତାର ଆଲୋଚନା ମଧ୍ୟଦେଇ ଯାଉଅଛନ୍ତି ଏବଂ ତାପରେ ୩:୬ ପଦରେ ତୁମେ ମଣ୍ଡଳୀ ପ୍ରତି ଲେଖକଙ୍କ ଦ୍ୱିତୀୟ ଚେତାବନୀକୁ ଦେଖ ଓ ତୁମେ ଓ ସେ, ଏବଂ ତୁମେ ଆଉ ମୁଁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଗୃହରେ କିପରି ସେ ବିଷୟରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିଆସୁଅଛନ୍ତି; ଆମ୍ଭେମାନେ ମଣ୍ଡଳୀର ସଦସ୍ୟ ଭାବରେ, ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ଭାବରେ, ଏକତ୍ର ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଗୃହରେ ସମ୍ମିଳିତ ହେଉ; କିପରି ତୁମେ ଏବଂ ମୁଁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଗୃହ ଅଟୁ; ଯୀଶୁ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ଅଟନ୍ତି, ଏବଂ ତା’ପରେ ଲେଖକ କହନ୍ତି, “ପୁଣି ଆମ୍ଭେମାନେ [ମଣ୍ଡଳୀ] ତାହାଙ୍କ ଗୃହ [ଆମ୍ଭେମାନେ ମଣ୍ଡଳୀର ଅଂଶ ଅଟୁ, ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପରିବାରର ସଦସ୍ୟ ଅଟୁ, ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ଏବଂ ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ ଅଟୁ] ଯଦି [ତାହା ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକରେ ପ୍ରଧାନ ଶବ୍ଦ ଅଟେ] ଯଦି ବାସ୍ତବରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ବିଶ୍ୱାସ ଧରି ରଖୁ ପୁଣି ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଭରସାରେ ଦର୍ପ କରୁ।”
ସେ ଅଗ୍ରସର ହୋଇ ଏକ ପୂରାତନ ନିୟମର ଅଂଶକୁ ଉଦ୍ଧୃତ କରନ୍ତି ଆଉ ତା’ପରେ ୧୨ ପଦରେ ସେ କହନ୍ତି, “ହେ ଭାଇମାନେ ସାବଧାନ”, [ଏହା ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଶବ୍ଦ ଅଟେ। ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକ ଅଣ-ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ସୁସମାଚାର ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ପୁସ୍ତିକା ନୁହେଁ। ଏହି ପଦଗୁଡ଼ିକ ମଣ୍ଡଳୀକୁ ଦିଆଯାଇଅଛି, ଯେଉଁ ଲୋକମାନେ କ୍ରୁଶରେ ଅନୁଗ୍ରହର ବାର୍ତ୍ତା ପ୍ରତି ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର କରି ପୁଣି ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ହେବାକୁ ଦାବି କରନ୍ତି। ଏହା ଅଣ-ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ସୁସମାଚାର ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ପୁସ୍ତିକା ନୁହେଁ]। “ହେ ଭାଇମାନେ, ସାବଧାନ, ଯେପରି ଜୀବନ୍ତ ଈଶ୍ଵରଙ୍କଠାରୁ ବିମୁଖକାରୀ ଦୁଷ୍ଟ, ଅବିଶ୍ୱାସୀ ହୃଦୟ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କର କାହାରିଠାରେ ନ ଥାଏ। କିନ୍ତୁ କାଳେ ପାପର ପ୍ରବଞ୍ଚନା ଦ୍ୱାରା ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହି କଠିନ ମନା ହୁଏ, ଏଥିନିମନ୍ତେ ଆଜି ସୁଯୋଗ ଥାଉ ଥାଉ ପ୍ରତିଦିନ ପରସ୍ପରକୁ ଉତ୍ସାହ ଦିଅ; କାରଣ ଆରମ୍ଭରେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଯେଉଁ ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା, ତାହା ଯଦି ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୃଢ଼ରୂପେ ଧରି ରଖୁ, ତାହାହେଲେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ସହଭାଗୀ ହୋଇ ରହିବୁ।” ବର୍ତ୍ତମାନ, ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକର ଲେଖକ ଏପରି କିଛି କହୁ ନାହାଁନ୍ତି ଯାହା ଯୀଶୁ ପୂର୍ବରୁ କହି ନାହାଁନ୍ତି। ଯୀଶୁ କହିଥିଲେ ଯେ ଯିଏ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରି ରହିବ ସେ ପରିତ୍ରାଣ ପାଇବ, ମାଥିଉ ୧୦:୨୨। ଲେଖକ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହୁଅଛନ୍ତି ଯେ, ପ୍ରଥମେ ପରିତ୍ରାଣ ପାଇବା ସମୟରେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କଠାରେ ଯେଉଁ ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା ତାହା ଆମ୍ଭେମାନେ ଦୃଢ଼ ଭାବରେ ଧରି ରଖିବା ଉଚିତ; ଆଉ ଏହା ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କଠାରେ ସେହି ସମାନ ବିଶ୍ୱାସ ଯାହା ପାପ ଦ୍ୱାରା କଠିନ କରାଯାଇଥିବା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଅବିଶ୍ୱାସ ହୃଦୟ ପ୍ରତି ଲକ୍ଷ୍ୟଭ୍ରଷ୍ଟ ହେବାଠାରୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ରକ୍ଷା କରେ।
୧୪ ପଦ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପରିତ୍ରାଣର ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଓ ନିଶ୍ଚିତତାର ଏହି ସମଗ୍ର ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଏକ ଅପୂର୍ବ ଭାବରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପଦ ଅଟେ। ଗୋଟିଏ ପଟେ ଏହା କହୁଅଛି ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପରିତ୍ରାଣ ପାଇଁ ନିଶ୍ଚିତତା ଅଛି। ଆମ୍ଭେମାନେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇପାରିବା ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ଅଟୁ, ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ନିଶ୍ଚିତ ଯେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପରିତ୍ରାଣ ଅଛି, ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କଠାରେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଲକ୍ଷ୍ୟ ବିଷୟରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ନିଶ୍ଚିତ।
ମୁଁ ଜାଣେ ଯେ କେତେକ ଲୋକ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ଶିକ୍ଷା ଦିଅନ୍ତି ଯେ ତୁମେ ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଦେଇ ପାରିବ ନାହିଁ; ଆଉ ଏହା କେବଳ ବାଇବଲ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ନୁହେଁ। ଏହି ପଦଟି କହୁଅଛି ତୁମେ ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଦେଇ ପାର ଯେ ତୁମେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କଠାରେ ସହଭାଗୀ ହୁଅ, ପୁଣି ସେହି ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା କ’ଣ ଅଟେ? ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା କ’ଣ ଅଟେ ଯାହା ଉପରେ ବିଶେଷ କରି ତୁମେ କଷ୍ଟ ସମୟରେ ଲାଗିରୁହ? ତୁମେ ଜାଣ ଯେ ତୁମେ ଜଣେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ଅଟ, ତୁମେ ଜାଣ ଯେ ତୁମେ ଜଣେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ଅଟ ଆଉ ତୁମେ ଜାଣ ଯେ ତୁମେ ସ୍ୱର୍ଗରେ ପରିଣତ ହେବାକୁ ଯାଉଅଛ। ତୁମର ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ତୁମର ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ। ତୁମେ ଏହି ପଦରେ ତାହା ଦେଖ କି?" କାରଣ ଆମ୍ଭେମାନେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ସହଭାଗୀ ହେଉ, [ଏହା ହେଉଛି ମୁଁ କିପରି ଏକ ସନ୍ଦେହର ଏକ ଛାୟା ବାହାରେ ଜାଣିପାରେ ଯେ ମୁଁ ଜଣେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ] ଯଦି ମୁଁ [ମୋର] ବିଶ୍ୱାସକୁ [ଯେଉଁ ବିଶ୍ୱାସ ମୋର କୃଶର ପଦତଳେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କଠାରେ ଥିଲା। ପୁଣି ମୁଁ ସେହି ବିଶ୍ୱାସକୁ ଦୃଢ଼ରୂପେ ଧରି ରଖିବାକୁ ଯାଉଅଛି] [ମୋର ଜୀବନର] ଶେଷପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ [ଅତି] ଦୃଢ଼ରୂପେ ଧରି ରଖେ।" ଏହା ମୋର ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଯେ ମୁଁ ଜଣେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ଅଟେ କାରଣ ମୁଁ ମୋର ବିଶ୍ୱାସରେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରୁଅଛି।
କିନ୍ତୁ ଧ୍ୟାନ ଦିଅନ୍ତୁ, (ପୁଣି ଏହା ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକର ସମସ୍ତ ମାର୍ଗ ମାଧ୍ୟମରେ ସତ୍ୟ ଅଟେ ଆଉ ସେ ଏହାକୁ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟମୂଳକ ଭାବରେ ଏହି ପ୍ରକାର କହିଅଛନ୍ତି କାରଣ ଏହା ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେଉଥାଏ) ନିଶ୍ଚିତ ଭରସାରେ ଏକ ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଚେତାବନୀ ମଧ୍ୟ ଅଛି। ପୁଣି ଚେତାବନୀ ହେଉଛି ତାହାଙ୍କ ଭାଷା ବ୍ୟବହାର କରିବା, ଯଦି ଆମ୍ଭେମାନେ “ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯାଉ”, ଯଦି ଆମ୍ଭେମାନେ “ପାପର ପ୍ରବଞ୍ଚନା ଦ୍ୱାରା କଠିନ ମନା ହୋଇଥାଉ”, ଯଦି ଆମ୍ଭେମାନେ “ପ୍ରଥମରୁ ବିଦ୍ୟମାନ ବିଶ୍ୱାସକୁ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଧରି ରଖୁ ନାହୁଁ” ତେବେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ନାହିଁ ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଆମ୍ଭର ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯିବା ପଥରେ ଅଛୁ। ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ବିଶ୍ୱାସର ପେସା ଯଦି ବିଶ୍ୱାସର ଏକ ଜୀବନ ଦ୍ୱାରା ଅନୁସରଣ କରାଯାଏ ନାହିଁ ତେବେ ପରିତ୍ରାଣର କୌଣସି ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ନାହିଁ। ସେ ଏହାକୁ ୧୪ ପଦରେ କହିବା ଅପେକ୍ଷା ଆଉ ନାହିଁ; ପୁଣି ତୁମେ ଏହାକୁ ଅଧିକ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ କହିପାରିବ ନାହିଁ। ତୁମେ କେତେ ଉତ୍ତମ ବିଶ୍ୱାସ କରିଅଛ ସେଥିରେ ଏହା ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଏ ନାହିଁ ତୁମର ପରିବର୍ତ୍ତନକୁ ଅନୁସରଣ କରି ବର୍ଷସବୁରେ କ’ଣ ଘଟିଥିଲା ସେଥିରେ ଏହା ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଏ ନାହିଁ। ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକରେ ପ୍ରଶ୍ନ ହେଉଛି, “ତୁମର ଜୀବନ ବର୍ତ୍ତମାନ କ’ଣ ଅଟେ?”, ପୁଣି ସେଠାରେ ଯେଉଁ ଏକମାତ୍ର ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଅଛି ତାହା ହେଉଛି, ଯଦି ତୁମେ ତୁମର ଧୈର୍ଯ୍ୟରେ ନିରନ୍ତର ରହୁଅଛ। ଦୟାକରି ବୁଝନ୍ତୁ, ଲେଖକ ପ୍ରକୃତ ବିଶ୍ୱାସୀଙ୍କ ଜୀବନକୁ ଆକ୍ରାନ୍ତ କରୁଥିବା ପାପ ବିଷୟରେ କହୁ ନାହାଁନ୍ତି। ଆମ୍ଭେମାନେ ସମସ୍ତେ ପାପ କରୁ, ଠିକ୍? ଆମ୍ଭେମାନେ ସମସ୍ତେ ପାପ କରୁ। ଲେଖକ ଏଠାରେ ଥିବା ପାପ ଓ ସେଠାରେ ଥିବା ପାପ ବିଷୟରେ କହୁ ନାହାଁନ୍ତି।
ମୁଁ ବିଶ୍ୱ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଶିକ୍ଷା ଦେଉଥିବାବେଳେ ମୋର ଜଣେ ପ୍ରିୟ ଛାତ୍ରକୁ ସ୍ମରଣ କରେ। ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଥମ ଥର ଭେଟିଲି ସେତେବେଳେ ସେ ଏକ ଧର୍ମତତ୍ତ୍ୱ ଟୋକେଇ ଥିଲା। ସେ ସେହି ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ଯାହାଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯାଇଥିଲା ଯେ ଯଦି ସେ ପାପ କରି ସ୍ୱୀକାର କରିବାର ସୁଯୋଗ ପାଇବା ପୂର୍ବରୁ ମରିଯାଏ, ତେବେ ସେ ନର୍କକୁ ଯିବ। ଏହା ତୁମର ପରିତ୍ରାଣ ହରାଇଥିଲା, ଏହା ଫେରାଇ ଆଣ, ତୁମର ପରିତ୍ରାଣ ହରାଇଥିଲ, ଏହା ଫେରାଇ ଆଣ, ଆଗପଛ, ଆଗପଛକୁ କର। ଏଠାରେ ଯାହା ଘଟୁଅଛି ତାହା ଆଦୌ ନୁହେଁ। ଲେଖକ ଏପରି ଲୋକମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ କହୁଅଛନ୍ତି ଯାହାର ଜୀବନ ପାପ ଦ୍ୱାରା ଚିତ୍ରଣ କରାଯାଇଅଛି। ସେ ଏପରି ଲୋକମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ କହୁଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ଆଉ ଆତ୍ମାଙ୍କ ଫଳ ଦେଖାନ୍ତି ନାହିଁ। ସେ ସେହି ଲୋକମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ କହୁଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ଶାସ୍ତ୍ରର ସ୍ପଷ୍ଟ ଶିକ୍ଷାର ଉଲ୍ଲଂଘନ କରୁଅଛନ୍ତି। ପୁଣି ସେ ସେହି ଲୋକମାନଙ୍କୁ କହୁଅଛନ୍ତି, କାରଣ ସେମାନେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରୁ ନାହାନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କର ଶୂନ୍ୟ ଭରସା ଅଛି ଯେ ସେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସେମାନେ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯିବେ।
ପ୍ରସଙ୍ଗ କ୍ରମେ, ଏହି ପରି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଶ୍ନ ଅଛି ଯେ ତୁମେ ତୁମର ପରିତ୍ରାଣ ହରାଇବ କି ହରାଇବ ନାହିଁ କିଅବା କେହି ଜଣେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ହେବାପରି ଜଣା ପଡେ ତାପରେ ବିପଥଗାମୀ ହୁଏ, ଆରମ୍ଭରେ ଯଦିବା ସେମାନେ ଏପରି ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ଥିଲେ। ସେହି ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଯୁକ୍ତିକୁ ନେଇ ଦୁରକୁ ଫୋପାଡ଼ି ଦିଅ। କାରଣ ୱେସଲିୟନ୍ସ ଏବଂ କଲଭିନିଷ୍ଟମାନେ ଏକମତ ଅଟନ୍ତି, ଈଶ୍ୱରତତ୍ତ୍ୱିକ ବର୍ଣ୍ଣାଳୀର ଉଭୟ ପାର୍ଶ୍ୱସବୁ ଏହି ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ସହମତ, ଯେ ଯଦି କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିର ଜୀବନ ସେମାନଙ୍କୁ ନର୍କକୁ ସୂଚାଉଅଛି, ତେବେ ତାହା ଠିକ୍ ସେମାନେ ସେହି ସ୍ଥାନକୁ ଯାଉଅଛନ୍ତି। ୱେସଲିୟନ୍ସ ଏବଂ କଲଭିନିଷ୍ଟମାନେ ସହମତ ଯେ ଯଦି କେହି ପାପରେ ଜୀବନ କାଟେ, ତେବେ କେବଳ ସେମାନଙ୍କର କୌଣସି ଭରସା ପାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ, ମାତ୍ର ସମ୍ଭବତଃ ସେମାନେ ନର୍କ ଆଡକୁ ଯାଉଅଛନ୍ତି। ଏବଂ ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କର ପରିତ୍ରାଣ ହରାଇଅଛନ୍ତି କି ନାହିଁ ସେଥିରେ କିଛି ଗୁରୁତ୍ୱ ନାହିଁ କିମ୍ବା ସେମାନେ ଆରମ୍ଭ କରିବା ପାଇଁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ହୋଇ ନ ଥିଲେ, ସେମାନେ ସମାନ ସ୍ଥାନରେ ଶେଷ ହେବାକୁ ଯାଉଅଛନ୍ତି ଏବଂ ଏହା ନର୍କ ଅଟେ। ଏହି ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଉପରେ କିଏ ଅନ୍ତିମ ବିଚାର କରନ୍ତି? କିଏ ବିଚାରର ଆହ୍ୱାନ କରେ? ଈଶ୍ୱର ବିଚାରର ଆହ୍ୱାନ ଦିଅନ୍ତି। ମୁଁ ଏହା କହୁଛି କାରଣ ବହୁତ ଥର ଆମ୍ଭେମାନେ ଏହି ବିବାଦରେ ଛନ୍ଦି ହେଉ ଆଉ ଯଦି ଆମ୍ଭେମାନେ ଏହି ଧର୍ମତତ୍ତ୍ୱ ବିତର୍କରେ ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଥିବା ଶକ୍ତିର କିଛି ଅଂଶ ନେଇପାରିବା ଏବଂ ଏହା ବୁଝି ପାରିବା ଯେ ପାପର ଜୀବନ ଅତିବାହିତ କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ନର୍କକୁ ଯିବେ ଏବଂ ସୁସମାଚାର ଆଡକୁ ଏହା ରଖିବେ, ମୁଁ ଭାବୁଛି ମଣ୍ଡଳୀ ଟିକିଏ ଭଲ ହେବ। ଏବଂ ମୁଁ ଧର୍ମତତ୍ତ୍ୱ ବିତର୍କକୁ ପ୍ରେମ କରେ।
ତେଣୁ ବୁଝନ୍ତୁ, ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଅଛି ଯେ ତୁମେ ଓ ମୁଁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ଓ ଆମ୍ଭେମାନେ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯାଉଅଛୁ ପୁଣି ଆମ୍ଭର ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ; ମାତ୍ର ସଚେତନା ହେଉଛି ଯେ ଯଦି ଧୈର୍ଯ୍ୟ ନାହିଁ, ଯଦି ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଜୀବନ ଆତ୍ମାଙ୍କ ଫଳ ଦ୍ୱାରା ଅଧିକ ଚିତ୍ରଣ କରାଯାଏ ନାହିଁ, ଯଦି ଆମ୍ଭେମାନେ ପାଠ୍ୟର ସ୍ପଷ୍ଟ ଶିକ୍ଷାର ସ୍ପଷ୍ଟ ଲଙ୍ଘନରେ ଜୀବନ ଯାପନ କରୁଅଛୁ ତେବେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ସମ୍ପୂର୍ଣ ଭାବରେ ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ନାହିଁ ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ପୁଣି ଆମ୍ଭେମାନେ ନର୍କକୁ ଯାଉଅଛୁ। ଯୀଶୁ ମୋଶାଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟନ୍ତି।
ମହାଯାଜକ ଅପେକ୍ଷା ମହାନ (୪:୧୪)
ତା’ପରେ ସେ ୪ ପର୍ବର ୧୪ ପଦରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଜାରି ରଖିନ୍ତି ଏବଂ ଯୁକ୍ତି କରନ୍ତି ଯେ ଯୀଶୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟନ୍ତି, ଏପରକି ମହାଯାଜକଙ୍କଠାରୁ ମହାନ। ଯେତେବେଳେ ସେ ଏହି ସମଗ୍ର ଆଲୋଚନାରେ ଗତି କରନ୍ତି, ସେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଶ୍ଚିତ ଭରସାର ସମ୍ପୂର୍ଣ ଆଲୋଚ୍ୟ ବିଷୟକୁ ଫେରିଯାନ୍ତି। ଏବଂ ମୁଁ ଏହା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେବାକୁ ଚାହେଁ କାରଣ ମୁଁ ଏହା ସନ୍ତୁଳିତ ହେଉ ବୋଲି ଇଚ୍ଛା କରେ। ସେ କହନ୍ତି ତୁମେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ପାଇ ପାରିବ ଯେ ତୁମେ ପରିତ୍ରାଣ ପାଇଅଛ ଏବଂ ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପରିତ୍ରାଣ ବିଷୟରେ ଆମ୍ଭେମାନେ କାହିଁକି ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇପାରିବା ସେ ବିଷୟରେ ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଦୁଇଟି ସୂଚନା ଦିଅନ୍ତି।
ତୁମେ ଓ ମୁଁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପରିତ୍ରାଣର “ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଭରସା” ପାଇ ପାରିବା - ୬:୧୧-୧୨
ପ୍ରଥମଟି ୬:୧୧-୧୨ ରେ ଅଛି। ସେଠାରେ ସେ ଲେଖନ୍ତି, “ମାତ୍ର ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଏକାନ୍ତ ଇଚ୍ଛା ଯେ, ତୁମ୍ଭେମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକେ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସୁଦ୍ଧା ଦୃଢ଼ ଭରସା ସହ ସେହି ପ୍ରକାର ଯତ୍ନବାନ ହୁଅ, ଯେପରି ତୁମ୍ଭେମାନେ ଶିଥିଳ ନ ହୋଇ, ଯେଉଁମାନେ ବିଶ୍ୱାସ ଓ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରତିଜ୍ଞା ସମୂହର ଅଧିକାରୀ, ବରଂ ସେମାନଙ୍କର ଅନୁକାରୀ ହୁଅ।” ଗୋଟିଏ ଉପାୟ ଯେଉଁଠାରେ ତୁମେ ଓ ମୁଁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପରିତ୍ରାଣ ବିଷୟରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇପାରିବା ତାହା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଆନ୍ତରିକତା ଅଟେ। ସେ ପୁନର୍ବାର ଏବେ ସମାନ କଥା କହୁଅଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଭିନ୍ନ ଶବ୍ଦରେ। ଏହା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଆନ୍ତରିକତା ଅଟେ; ପବିତ୍ରୀକରଣ ପାଇଁ ଏହା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପ୍ରଗାଢ଼ ଇଚ୍ଛା ଯାହା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ନିଶ୍ଚିତ ଭରସାର ଏକ ଅଂଶ ଗଠନ କରେ। ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ଯାହା ଠିକ୍ ତାହା କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କର; ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ପାଅ ଯେ ଯାହା ଠିକ୍ ତାହା କରିବାକୁ ତୁମର କ୍ଷମତା ଅଛି, ତେବେ ତୁମେ ଭାବ କି ଏହି ପ୍ରକାରର ଆନ୍ତରିକତା କେଉଁଠାରୁ ଆସେ? ତୁମେ ଭାବ କି ଏହା ତୁମ ନିଜ ଠାରୁ ଆସେ? ନା। ତୁମେ ଭାବ କି ଏହା ଶୟତାନଙ୍କଠାରୁ ଆସେ? ଗତ ଥର ମୁଁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିଥିଲି, ନା! ଆଚ୍ଛା, କିଏ ବାକି ଅଛି? ଈଶ୍ୱର। ବାସ୍ତବ ବିଷୟ ଯେ ପବିତ୍ରତା ପ୍ରତି ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଅଭିବୃଦ୍ଧିରେ ତୁମେ ଓ ମୁଁ ଏକାନ୍ତ ବ୍ୟାକୁଳ ଅଟୁ, ଯେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପବିତ୍ରତାରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ବ୍ୟାକୁଳ ଅଟୁ, ଏହା ଏକ ସୂଚନା ଅଟେ ଯେ ଈଶ୍ୱର ହିଁ ଯେ ତୁମ ଭିତରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଅଛନ୍ତି, ତୁମକୁ ଇଚ୍ଛା ପୁଣି ତାପରେ ଏହି ଇଚ୍ଛା ସମ୍ପାଦନ କରିବାକୁ ଦକ୍ଷତା ଦେଉଅଛନ୍ତି, ଫିଲିପ୍ପୀୟ ୨।
ତୃତୀୟ ଚେତାବନୀ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶ (୫: ୧୧)
କିନ୍ତୁ ଏପରକି ଏହି ନିଶ୍ଚିତ ଭରସାରେ ଏକ ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଚେତାବନୀ ରହିଅଛି। ଏହି ଲେଖକ ବାସ୍ତବରେ ବେଳେବେଳେ ବିରକ୍ତ ହୋଇପାରନ୍ତି। ଏବେ ମୋତେ କେତେକ ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଦିଅନ୍ତୁ ଆଉ ଅଗ୍ରସର ହୁଅନ୍ତୁ।” ସେ କହନ୍ତି, “ନା। ମୁଁ ତାହା କରିବି ନାହିଁ। ମୁଁ ତୁମକୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଦେବି, କିନ୍ତୁ ଏଠାରେ ଚେତାବନୀ ଅଛି: ଯଦି ଆନ୍ତରିକତା ନ ଥାଏ, ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ।”
ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଭରସାର ଦ୍ଵିତୀୟ କାରଣ
ଆଲୋଚନାଟି ଜାରି ରହେ ଆଉ ସେ ଦ୍ୱିତୀୟ କାରଣକୁ ଦିଅନ୍ତି କାହିଁକି ତୁମେ ଓ ମୁଁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ବିଶ୍ୱାସ ବିଷୟରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇପାରିବା ପୁଣି ଏହା ୭:୨୫ ପଦରେ ଅଛି, “ଅତଏବ, ତାହାଙ୍କ [ଯୀଶୁ] ଦ୍ୱାରା ଯେଉଁମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହୁଅନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ସେ [ଈଶ୍ୱର ] ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ [ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ଓ ସମୁଦାୟ ଭାବରେ ସର୍ବଦା] ପରିତ୍ରାଣ ଦେବାକୁ ସକ୍ଷମ ଅଟନ୍ତି, ଯେଣୁ ସେମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ନିବେଦନ କରିବା ପାଇଁ ସେ [ଯୀଶୁ] ନିତ୍ୟ ଜୀବିତ।” ସେ ଏକ ଆଲୋଚ୍ୟ ବିଷୟକୁ ଫେରାଇ ଆଣୁଅଛନ୍ତି ଯାହା ସେ ପୂର୍ବରେ ୪:୧୪-୧୬ ପଦଗୁଡ଼ିକରେ ଆଲୋଚନା କରିଅଛନ୍ତି। ଏହା କହେ ଯେ ଯୀଶୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ମହାଯାଜକ ଅଟନ୍ତି। ସେ ବୁଝନ୍ତି ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଯାହା ଅତିକ୍ରମ କରିଅଛୁ ଆଉ ସେ ଆପଣା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପାଇଁ କୃପା ଓ ଅନୁଗ୍ରହର ସିଂହାସନ ସମ୍ମୁଖରେ ସର୍ବଦା ନିବେଦନ କରୁଅଛନ୍ତି।
ଲେଖକ ଯାହା କହୁଅଛନ୍ତି ତାହା ହେଉଛି ଯେ “ହଁ, ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଏହି ଆତ୍ମନିଷ୍ଠ ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଅଛି, ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଏକାନ୍ତ ଇଚ୍ଛାର ଏହି ବୁଝାମଣା ଅଛି, କିନ୍ତୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପରିତ୍ରାଣର ମଧ୍ୟ ଏକ ବସ୍ତୁନିଷ୍ଠ ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଅଛି; ଏବଂ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ବସ୍ତୁନିଷ୍ଠ ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ, ଯାହା ସର୍ବ ଶେଷରେ ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ, ମୁଁ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ଓ ସମୁଦାୟ ଭାବରେ ନିଶ୍ଚିତ ଯେ; ମୁଁ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯିବି କାରଣ ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ, ମୁଁ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ଓ ସମୁଦାୟ ଭାବରେ ନିଶ୍ଚିତ ଯେ କ୍ରୁଶରେ ଯୀଶୁଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ଦ୍ୱାରା ମୋ’ ପାପ ପରିଶୋଧ ହେଲା। କିନ୍ତୁ ତା’ଠାରୁ ଅଧିକ; ମୋର ମୁକ୍ତିଦାତା ଜୀବନ୍ତ ପୁଣି ସେ ଅବିରତ ଭାବରେ ମୋର ଦୁର୍ବଳତା ଓ ମୋର ସମସ୍ତ ବିଫଳତାରେ ମୋ’ ପାଇଁ ନିବେଦନ କରୁଅଛନ୍ତି। ସେ ତଥାପି ପିତାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇଅଛନ୍ତି ପୁଣି ସେ କହନ୍ତି, ବିଲ୍ ଉପରେ ଅଧିକ କୋଠର ହୁଅ ନାହିଁ। ତାହାଙ୍କ ଉପରେ ଅଧିକ କୋଠର ହୁଅ ନାହିଁ। ମୁଁ ଜାଣେ ସେ କେଉଁ ପରିସ୍ଥିତି ମଧ୍ୟ ଦେଇ ଯାଉଅଛନ୍ତି। ମୁଁ ସେହି ସମାନ ପ୍ରକାରର ବିଷୟ ଦେଇ ଗଲି। ସେ ଦୁର୍ବଳ ଅଟନ୍ତି। ସେ କ୍ଷୀଣ ଅଟନ୍ତି। ତାଙ୍କର ଗଠନ ମାତ୍ର ଅଟେ। ହେ ପିତା ତାହା ଭୁଲିଯାଅ ନାହିଁ।" ଆଉ ପିତା କହନ୍ତି, “ମୁଁ ଭୁଲିବି ନାହିଁ।”ସେ ମୋ’ ପାଇଁ ସର୍ବଦା ନିବେଦନ କରୁଅଛନ୍ତି।
ତାହା ଏକ ସୁସମ୍ପନ୍ନ, ବିଦ୍ୟମାନ ରହିଥିବା ସତ୍ୟ ଅଟେ ଏବଂ ମୋର ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଓ ମୋର ପରିତ୍ରାଣ ଏହି ସତ୍ୟ ଉପରେ ଆଧାରିତ ଯେ ଈଶ୍ୱର ଜଗତକୁ ପ୍ରେମ କରନ୍ତି। ସେ ତାହାଙ୍କ ପୁତ୍ରଙ୍କୁ ଦାନକଲେ, ଯେପରି ଯେଉଁମାନେ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି ସେମାନେ ବିନଷ୍ଟ ହେବେ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ସେମାନେ, ସପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଶ୍ଚିତତା ସହ ସେମାନଙ୍କ ନିଜ ନିଜର ପରିତ୍ରାଣ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବେ, ଅଧିକାର କରିବେ। ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଆତ୍ମନିଷ୍ଠ ଭାବରେ ବୁଝାମଣା ଉପରେ ଆଧାରିତ ଅଟେ ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ସିଦ୍ଧତା ନିମନ୍ତେ ଏକାନ୍ତ ଇଚ୍ଛା କରୁ। କାରଣ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଯେଉଁମାନେ ପବିତ୍ରତା ପ୍ରତି ତୁମର ଅଭିବୃଦ୍ଧିରେ ଆନ୍ତରିକ ଅଟନ୍ତି, ଏହା ଏକ ଆତ୍ମନିଷ୍ଠ ବିଷୟ ଅଟେ ଯାହାଠାରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଲାଗି ରହି ପାରିବା ଏବଂ ମୁଁ ବାସ୍ତବ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିବା ବ୍ୟତୀତ ଏହାକୁ ଜଗତରେ କୌଣସି ବିଷୟ ନିମନ୍ତେ ବାଣିଜ୍ୟ କରିବି ନାହିଁ ଯେ ଈଶ୍ୱର କ୍ରୁଶରେ କିଛି ବିଷୟ ସମ୍ପାଦନ କଲେ ଆଉ ଯୀଶୁ ନିରନ୍ତର ଭାବରେ ମୋ’ ଓ ତୁମ ନିମନ୍ତେ ଅନୁଗ୍ରହ ଓ କୃପାର ସିଂହାସନ ସମ୍ମୁଖରେ ନିବେଦନ କରୁଅଛନ୍ତି। ତେଣୁ, ମୁଁ କେଉଁ ସ୍ଥାନକୁ ଯିବି ସେହି ବିଷୟରେ ମୁଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ନିଶ୍ଚିତ ଅଟେ।
ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ବିଷୟରେ ଦୃଢ଼ ଭାବରେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରିବା ପ୍ରଥମ ଓ ସର୍ବପ୍ରଧାନ କର୍ତ୍ତ୍ୟବ ଅଟେ। ଏହି ବିଷୟଟି ପ୍ରକୃତପକ୍ଷେ ଉତ୍ତମ ଧର୍ମତତ୍ତ୍ୱ ସମୂହ ଓ ଯେ କେହି ବାଇବଲ ପଢେ, ଏହା ବ୍ୟତୀତ ସବୁ ସ୍ଥାନରେ ବିଫଳ ଦେଖାଯାଏ। ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ବିଷୟରେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରଥମ ଓ ସର୍ବ ପ୍ରଧାନ କର୍ତ୍ତ୍ୟବ ଅଟେ, କାରଣ ମୁଁ ଏହା କରିପାରିବି ନାହିଁ। ଈଶ୍ୱର ମୋତେ ଇଚ୍ଛା ପୁଣି ଏହା କରିବାକୁ ଦକ୍ଷତା ଦେବା ବିନା ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ମୋହର ପରିତ୍ରାଣ ସାଧନ କରିପାରିବି ନାହିଁ। ଏହା ଅସମ୍ଭବ ଅଟେ। ମୁଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଥର ବିଫଳ ହେବି। ଯଦି ମୁଁ କହିଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶବ୍ଦ ପୁଣି ମୁଁ ନେଇଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ପଦକ୍ଷେପରେ ଯଦି ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସହବର୍ତ୍ତୀ ଅନୁଗ୍ରହ ନାହିଁ, ତେବେ ମୁଁ ବିଫଳ ହେବି। ମୁଁ ତାହା ମୋ’ ସହିତ ଯୁକ୍ତି କରିବାକୁ କାହାକୁ ଦରକାର କରେ ନାହିଁ, ମୁଁ ସେହି ସତ୍ୟ ବିଷୟରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ହୃଦବୋଧ ଅଟେ।
ମୁଁ ମଧ୍ୟ ବୁଝେ ଯେ ଈଶ୍ୱର ମୋ’ ଉପରେ ଆଶା ପରିତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ଯାଉ ନାହାନ୍ତି, ଏବଂ ଈଶ୍ୱର ମୋତେ ତାହାଙ୍କ ଉପରେ ଆଶା ପରିତ୍ୟାଗ ନ କରିବାକୁ ମୋତେ ସାମର୍ଥ୍ୟ ଦେବାକୁ ଜାରି ରଖିବାକୁ ଯାଉଅଛନ୍ତି। ତାହା ବାଇବଲ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ। ତଥାପି, ନିଶ୍ଚିତ ଭରସାର ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ସତ୍ୟର ସେହି ବିବୃତ୍ତିରେ ଏକ ଚେତାବନୀ ଅଛି। ପରିତ୍ରାଣର ଏହି ପ୍ରକାର ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା କେବଳ ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଯେଉଁମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ଅଟନ୍ତି। ଲେଖକ ୯:୨୮ ପଦରେ ଏହି ସମାନ କଥା କହିବାକୁ ଯାଉଅଛନ୍ତି ଯେଉଁଠାରେ ସେ କହନ୍ତି, “ସେହିପରି ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ମଧ୍ୟ ଅନେକଙ୍କ ପାପ ବହନ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଥରେ ମାତ୍ର ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ହୋଇ [ତାହାଙ୍କ ଅବତାରରେ ଆସିବା] ଦ୍ୱିତୀୟ ଥର [ତାହାଙ୍କ ଦ୍ଵିତୀୟ ଆଗମନ] ପାପ ସକାଶେ ନୁହେଁ, ବରଂ ଯେଉଁମାନେ ତାହାଙ୍କ ଅପେକ୍ଷାରେ ଅଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ପରିତ୍ରାଣ ନିମନ୍ତେ ଦର୍ଶନ ଦେବେ” ଏବଂ ଏହି ଜଗତର ଆନନ୍ଦସବୁ ଉପଭୋଗ କରିଅଛନ୍ତି। ନା…। “ଯେଉଁମାନେ ମୋ’ ପାଇଁ ଆଗ୍ରହର ସହିତ ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ପରିତ୍ରାଣ କରିବା ପାଇଁ।” ପରିତ୍ରାଣ ସେମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଯେଉଁମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ଅଟନ୍ତି। ପରିତ୍ରାଣ ସେମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଯେଉଁମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ଆଗ୍ରହର ସହିତ ଅପେକ୍ଷା କରୁଅଛନ୍ତି। ତୁମେ ଜାଣ ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଅନୁଗ୍ରହରେ ବିଶ୍ୱାସ ଦ୍ୱାରା ପରିତ୍ରାଣ ପାଇଅଛୁ,ତାହା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ନିଜଠାରୁ ହୋଇ ନାହିଁ; ଏହା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦାନ ଅଟେ, କ୍ରିୟାକର୍ମରୁ ନୁହେଁ, ଯେପରି କେହି ଦର୍ପ ନ କରେ। ଏହା ପ୍ରଶ୍ନରେ ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ, ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକ ବହୁତ ସ୍ପଷ୍ଟ ଯେ ଈଶ୍ୱର ଆଗମନ କରିବାକୁ ଯାଉଅଛନ୍ତି ପୁଣି ଯେଉଁମାନେ ତାହାଙ୍କ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହେଉଅଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ସେ ପରିତ୍ରାଣ କରିବେ। ଯେଉଁମାନେ ଆଗ୍ରହ ସହିତ ତାହାଙ୍କ ପାଇଁ ଅପେକ୍ଷା କରୁଅଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ସେ ପରିତ୍ରାଣ କରିବେ। ପାଉଲ ଏପରିକି ରୋମୀୟରେ ମଧ୍ୟ କହିଅଛନ୍ତି ଯେ ଅନନ୍ତ ଜୀବନ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପବିତ୍ରୀକରଣର ଫଳାଫଳ ଅଟେ। ଏବଂ ମୁଁ ଜଣେ ପ୍ରୋଟେଷ୍ଟାଣ୍ଟ ଏବଂ ଏହା ପାଇଁ ଗର୍ବିତ ଅଟେ। ତେଣୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଶ୍ଚିତ ଭରସାରେ ମଧ୍ୟ ଚେତାବନୀ ଅଛି।
ଉତ୍ସାହ-ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ଜୀବନ କିପରି ଦେଖାଯିବା ନିମନ୍ତେ ଉଚିତ ମନେ କରାଯାଏ।
ଲେଖକ ଜାରି ରଖନ୍ତି ପୁଣି ସେ ୧୦ ପର୍ବରେ ପ୍ରବେଶ କରନ୍ତି ଆଉ ଏହି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶ ୧୯ ପଦରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଅଛି, ଉତ୍ସାହର ଏକ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶ; ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଜୀବନ କିପରି ଦେଖାଯିବା ଉଚିତ ତାହା ଦେଖାଇବାର ଏକ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶ। ଏହା ଏକ ମହାନ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶ ଅଟେ। “ଅତଏବ, ହେ ଭାଇମାନେ, ଯୀଶୁ ବିଛେଦ ବସ୍ତ୍ର, ଅର୍ଥାତ୍ ଆପଣା ଶରୀର ଦ୍ୱାରା [ଏହା ଲେଖକଙ୍କ କହିବାର ଉପାୟ, କାରଣ ଯୀଶୁ କ୍ରୁଶରେ ମୃତ୍ୟୁ ଭୋଗ କଲେ, ତୁମେ ସିଧାସଳଖ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିକୁ ଯାଇପାରିବ। ମନ୍ଦିରରେ ଚିରିଯାଇଥିବା ବିଛେଦ ବସ୍ତ୍ର ଦେଇ ସିଧାସଳଖ ତାହାଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିକୁ ଯାଅ।] ଯେଉଁ ନୂତନ ଓ ଜୀବନଦାୟକ ପଥ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଅଛନ୍ତି, ସେହି ପଥରେ ଯୀଶୁଙ୍କ ରକ୍ତ ଦ୍ୱାରା ମହା ପବିତ୍ର ସ୍ଥାନରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ସାହସ ଥିବାରୁ, ପୁଣି, ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଗୃହ [ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଗୃହ] ଉପରେ ନିଯୁକ୍ତ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଜଣେ ମହା [ଉଚ୍ଚ ] ଯାଜକ ଥିବାରୁ ଆସ, ଆମ୍ଭେମାନେ ହୃଦୟ ପ୍ରକ୍ଷାଳନ ଦ୍ୱାରା କଳୁଷିତ ବିବେକରୁ ଶୂଚିକୃତ ଓ ନିର୍ମଳ ଜଳରେ ଧୌତ ଶରୀର ହୋଇ ସରଳ ହୃଦୟ ସହ ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱାସରେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହେଉ; ଆମ୍ଭେମାନେ ଯେଉଁ ଭରସା ସ୍ୱୀକାର କରୁଅଛୁ, ତାହା ଅଟଳ [ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ହେଉ ସେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏହା ସ୍ୱୀକାର କରିଥାଉ] ଭାବରେ ଦୃଢ଼ କରି ଧରୁ, କାରଣ ଯେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିଅଛନ୍ତି, ସେ ବିଶ୍ୱସ୍ତ; [ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ବିଷୟରେ ଅଧିକ।] ପୁଣି ପ୍ରେମ ଓ ସତକ୍ରିୟାରେ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇବା ନିମନ୍ତେ ପରସ୍ପର ବିଷୟରେ ମନୋଯୋଗ କରୁ, ଆଉ କେହି କେହି ଯେପରି ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଣ୍ଡଳୀ ଉପାସନା ପରିତ୍ୟାଗ କରିଥାନ୍ତି, ଆମ୍ଭେମାନେ ସେପରି ନ କରୁ, ବରଂ ପରସ୍ପରକୁ ଉତ୍ସାହ ଦେଉ, ବିଶେଷତଃ ଯେତେବେଳେ ତୁମ୍ଭେମାନେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦିନ [ବିଚାର ଦିନ] ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହୋଇ ଆସୁଅଛି ବୋଲି ଦେଖୁଅଛ। କି ଜୀବନ, ତାହା ନୁହେଁ କି? କି ଜୀବନ। ଜୀବନଟି ସେହି ପରି ଦେଖାଯିବା ଉଚିତ, ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପରେ ଲାଗି ରହିବା ଓ ସମାନ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ପରସ୍ପରକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରିବା।
କିନ୍ତୁ ଏହି ଲେଖକ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଆପଣାକୁ ସନ୍ତୁଳନ ନ କରି ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଦେଇପାରିବେ ନାହିଁ ତେଣୁ ସେ ଜାରି ରଖନ୍ତି, “କାରଣ ସତ୍ୟ [ତୁମେ ସୁସମାଚାର ବାର୍ତ୍ତାକୁ ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର କରିଅଛ ତଥାପି ତୁମେ ପାପରେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଯାଇଅଛ] ଜ୍ଞାନ ଲାଭ କରିବା ପରେ ଯଦି ଆମ୍ଭେମାନେ ସ୍ୱେଚ୍ଛାପୂର୍ବକ ପାପ କରୁଥାଉ [ପାପର ଜୀବନ, ଆତ୍ମାର ଫଳର ଅନୁପସ୍ଥିତି], ତେବେ ପାପର ବଳି ଆଉ ଅବଶିଷ୍ଟ ନ ଥାଏ।” ଅନ୍ୟ ଅର୍ଥରେ, ସେଠାରେ ଥିବା ଏକମାତ୍ର ବଳିଦାନ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଅଟନ୍ତି ପୁଣି ଯଦି ତୁମେ ଅବାଧ୍ୟତାରେ ବଞ୍ଚିବା ଦ୍ୱାରା ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କୁ କ୍ରୁଶ ଉପରେ ପଦାଘାତ କର, ତେବେ କିଏ ତୁମକୁ ରକ୍ଷା କରିବ? ବୁଦ୍ଧ? ସେହି ପ୍ରକାରେ କାମ କରେ ନାହିଁ।
ଏଠାରେ ଯେଉଁମାନେ ବିଶ୍ୱାସର ମତ ପ୍ରକାଶ କରିଅଛନ୍ତି ପୁଣି ତଥାପି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟମୂଳକ ପାପରେ ଜୀବିତ ସେମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ତାହା ଅପେକ୍ଷା କରେ। ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବାକ୍ୟ ଶୁଣନ୍ତୁ। ଅବଶିଷ୍ଟ ଯାହା ରହେ ତାହା ହେଉଛି “ବିଚାରର ଏକ ଭୟାନକ ଆଶା ଏବଂ ଅଗ୍ନିର ପ୍ରଚଣ୍ଡ କୋପ ଯାହା ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦୀମାନଙ୍କୁ ଗ୍ରାସ କରିବ।” ତୁମେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ନ ଧରିବାର ଦଣ୍ଡ ଜାଣିବାକୁ ଚାହଁ କି? ସେଠାରେ ଅଛି। ଏହାକୁ ନର୍କ କୁହାଯାଏ। “କେହି ମୋଶାଙ୍କ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ଅମାନ୍ୟ କରେ, ସେ ଦୟା ପ୍ରାପ୍ତ ନ ହୋଇ ଦୁଇ କିମ୍ବା ତିନିଜଣ ସାକ୍ଷୀଙ୍କ ପ୍ରମାଣରେ ହତ ହୁଏ। [ପୂରାତନ ନିୟମ ବ୍ୟବସ୍ଥା] ତୁମେ ଭାବ କି ଯେ ସେ ଅଧିକ ମନ୍ଦ ଦଣ୍ଡ ପାଇବାକୁ ଯୋଗ୍ୟ ହେବେ। [ସେ ମଣ୍ଡଳୀରେ କେହି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ କହୁଅଛନ୍ତି, ସେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ବିଷୟରେ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ସୁସମାଚାରକୁ ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର କରିଅଛି କିନ୍ତୁ ପାପରେ ଜୀବନ ଯାପନ କରୁଅଛନ୍ତି] ଯେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପୁତ୍ରଙ୍କୁ ପଦ ଦଳିତ କରିଅଛି, [ସେ] ନିୟମର ଯେଉଁ ରକ୍ତ ଦ୍ୱାରା ସେ ପବିତ୍ରକୃତ ହୋଇଥିଲା, ତାହାକୁ ସାମାନ୍ୟ ବିଷୟ ବୋଲି ମନେ କରିଅଛି ଓ ଅନୁଗ୍ରହଦାତା ଆତ୍ମାକୁ ଅବମାନନା କରିଅଛି ସେ କେତେ ଗୁରୁତର ଦଣ୍ଡର ଯୋଗ୍ୟ ନ ହେବ।” ଦେଖ, ଯଦି ତୁମେ ବିଶ୍ୱାସର ମତ ପ୍ରକାଶ କର ଏବଂ ପାପରେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଯାଅ, ତେବେ ଏହାର ଅର୍ଥ ନୁହେଁ ଯେ ସହସ୍ର ସହସ୍ର ରାଜ୍ୟରେ ତୁମର ଏକ ଛୋଟ ଗୃହ ଅଛି; ତାହା ଯେ ଏଠାରେ ବିପଦ ନାହିଁ। ଯଦି ତୁମେ ପାପରେ ଜୀବନ ଯାପନ କର, ତେବେ ତୁମେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ପଦ ଦଳିତ କରିଅଛ; ତୁମେ କ୍ରୁଶକୁ ଅପବିତ୍ର କରିଅଛ ଏବଂ ତୁମେ ପ୍ରକୃତପକ୍ଷେ ଅନୁଗ୍ରହର ଆତ୍ମାକୁ ଅବମାନନା କରିଅଛ। କାରଣ ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ଜାଣୁ, ଯିଏ କହିଲା, “ପ୍ରତିଶୋଧ ମୋର ଅଟେ; ମୁଁ ପ୍ରତିଶୋଧ କରିବି। ପୁଣିଥରେ, ‘ପ୍ରଭୁ ତାହାଙ୍କର ଲୋକମାନଙ୍କର ବିଚାର କରିବ।”’ ହେଁ ତାହାଙ୍କର ଲୋକମାନେ। “ଏହା ଜୀବିତ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ହସ୍ତରେ ପଡ଼ିବା ଭୟଙ୍କର ବିଷୟ ଅଟେ।” ବର୍ତ୍ତମାନ, ତୁମେ କେତେକ ନର୍କ, ଅଗ୍ନି ଏବଂ ଗନ୍ଧକ ଚାହଁ କି? ସେଠାରେ ଏହା ଅଛି, ଶାସ୍ତ୍ରର ସବୁଠାରୁ ଉତ୍ତେଜିତ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ।
ବିଷୟଟି କ’ଣ ଅଟେ?
ବିଷୟଟି କ’ଣ ଅଟେ? ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକରେ କଣ ଚାଲିଛି? ମୁଁ ଭାବୁଛି ଅନେକ ମୌଳିକ ବିଷୟ ଅଛି ଯାହା ସେ କହୁଅଛନ୍ତି।
୧. ଯୀଶୁ ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଉପରେ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟନ୍ତି – ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆନନ୍ଦ,ଗଭୀର ଉଲ୍ଲାସ
ଯୀଶୁ ସମସ୍ତଙ୍କ ଉପରେ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟନ୍ତି। ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆନନ୍ଦ, ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ସବୁଠାରୁ ଗଭୀର ଉଲ୍ଲାସ ଅଟନ୍ତି। ସେ ଜଗତର ସମସ୍ତ ବିଷୟଠାରୁ ମହାନ ଅଟନ୍ତି ପୁଣି ଯଦି ତୁମେ ଓ ମୁଁ ସେହି ଧାରଣାକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ବୁଝିପାରିବା, ତେବେ ମଣ୍ଡଳୀର ସମସ୍ୟା ସମୂହ ଯାହା ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକରେ ଲେଖାଯାଇଅଛି ତାହା ନିଶ୍ଚିତ ରୂପେ ଦୂର ହୋଇଯିବ କାରଣ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଗୌରବ ସହିତ ତୁଳନା କରିବାକୁ କିଛି ନାହିଁ। ପୁଣି ତଥାପି ଆମ୍ଭେମାନେ ଅନେକ ଥର ଲକ୍ଷ୍ୟଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଥାଉ, ଆମ୍ଭେମାନେ ନୁହେଁ କି? ଗୋଟିଏ ଥରରେ ଗୋଟିଏ ପାପ ଏବଂ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏହି ଜଗତର ବିଷୟମାନ ପ୍ରତି ଆସକ୍ତ ହେବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରୁ ଆଉ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ବିଷୟ ପ୍ରତି ନୁହେଁ। ତେବେ ଆସନ୍ତୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ବିଶ୍ୱାସ ପ୍ରତି ବାସ୍ତବରେ ମନୋଯୋଗୀ ହେଉ, ଏବ୍ରୀ ୨: ୧।
ଯୀଶୁ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟନ୍ତି। ଏହା ଏକ ଭୟ ନୁହେଁ, ମାତ୍ର ଏହି ହୃଦୟଙ୍ଗମ ହେଉଛି ଯେ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଯୀଶୁଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଛିଡା ହୁଏ, ମୋର ଅତ୍ୟଧିକ ଭାବରେ ଭାବବିହ୍ୱଳ ହେଉଛି, ଯଦି ମୁଁ ଜାଣିଥା’ନ୍ତି; ଯଦି ମୁଁ ମୋର ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଗୌରବକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ବୁଝିପାରିଥା’ନ୍ତି। ତେବେ ମୁଁ କେତେ ଭିନ୍ନ ମୋ’ ଜୀବନରେ ବଞ୍ଚିଥାନ୍ତି? ଏହା ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକର ମୁଖ୍ୟ ବିଷୟ ଅଟେ।
୨. ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭରସା ଅଛି ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ପ୍ରକୃତରେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ଅଟୁ।
ଦ୍ୱିତୀୟ ବିଷୟ ହେଉଛି ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଦେଇ ପାରିବା। ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକ ସନ୍ଦେହର ଛାୟା ବାହାରେ ଜାଣିପାରିବା ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ଅଟୁ ପୁଣି ଏହି ବାର୍ତ୍ତା କେବଳ ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକରେ ନାହିଁ, ଏହା ସମସ୍ତ ନୂତନ ନିୟମରେ ଅଛି। ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଶକ୍ତି ହେତୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଦେଇ ପାରିବା। ଯୋହନ ୧୦:୨୭ ପଦ ପୁଣି ଅନୁସରଣ କରୁଥିବା ପଦ ସମୂହରେ ଯୀଶୁ କହନ୍ତି, “ମୋ’ ମେଷସବୁ ମୋହର ସ୍ୱର ଶୁଣନ୍ତି ଓ ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଜାଣେ, ଆଉ ସେମାନେ ମୋହର ପଛେ ପଛେ ଚାଲନ୍ତି, ପୁଣି ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଅନନ୍ତ ଜୀବନ ଦିଏ, ଆଉ ସେମାନେ କଦାପି କେବେହେଁ ବିନଷ୍ଟ ହେବେ ନାହିଁ, ପୁଣି କେହି ସେମାନଙ୍କୁ ମୋ’ ହସ୍ତରୁ ହରଣ କରିବ ନାହିଁ।” ତାହା ତୁମକୁ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରେ। ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ଯେ, “ଠିକ ଅଛି, ମୋ’ ବିନା କେହି" ଏହା କହିବା ଭାଷାଗତ ବ୍ୟାୟାମ ବିଦ୍ୟା ଅଟେ। ପାଠ୍ୟ ଯାହା କହୁଅଛି ଏହା ତାହା ନୁହେଁ। କେହି ସେମାନଙ୍କୁ ମୋ’ ହସ୍ତରୁ ହରଣ କରିବ ନାହିଁ। କାହିଁକି? “ମୋହର ପିତା, ଯେ ମୋତେ ସେମାନଙ୍କୁ ଦେଇଅଛନ୍ତି, ସେ ସମସ୍ତଙ୍କଠାରୁ ମହାନ ଅଟନ୍ତି [ତୁମକୁ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରି] ପୁଣି ପିତାଙ୍କ ହସ୍ତରୁ ସେମାନଙ୍କୁ ହରଣ କରିବାକୁ କେହି ସମର୍ଥ ନୁହଁନ୍ତି।" ମୋତେ ତାହାଙ୍କ ପୁତ୍ରଙ୍କୁ ଦେବାକୁ ଏବଂ ତାଙ୍କ ପୁତ୍ର ମୋତେ ଅନନ୍ତ ଜୀବନ ଦେବାକୁ ପୁଣି ଶେଷ ଦିନରେ ମୋତେ ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବାକୁ ତାହାଙ୍କ ମେଷ ଭାବେ ମୋତେ ଧରି ରଖିବାକୁ ମୋର ନିଶ୍ଚିତ ଭରସାର ଅଂଶ, ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଶକ୍ତିରେ ଅଛି। ମୋର ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଶକ୍ତିରେ ଅଛି।
ଯୋହନ ୧୦:୨୭ ପଦ ଓ ନିମ୍ନଲିଖିତ ପଦସମୂହରେ ଯୀଶୁ କହନ୍ତି, “ମୋ’ ମେଷସବୁ ମୋହର ସ୍ୱର ଶୁଣନ୍ତି ଓ ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଜାଣେ, ଆଉ ସେମାନେ ମୋହର ପଛେ ପଛେ ଚାଲନ୍ତି। ପୁଣି ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଅନନ୍ତ ଜୀବନ ଦିଏ। ମୋହର ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଆତ୍ମାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଅଛି। ପାଉଲ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଏଫିସୀୟ ୧ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଅଳ୍ପ କେତେକ ସ୍ଥାନରେ କହନ୍ତି ଯେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଆତ୍ମା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ମୁଦ୍ରାଙ୍କ ସ୍ୱରୂପ ଅଟେ; ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ଅଧିକାରର ବଇନା ସ୍ୱରୂପ ଯାହା ନିଶ୍ଚିତ ନିମନ୍ତେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଜାଣୁ ଯେ ତାହା ଆମ୍ଭେମାନେ ଅଧିକାର କରିବାକୁ ଯାଉଅଛୁ।
ମୋର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭରସା ଅଛି ଯେ ମୋର ଆଜ୍ଞାବହତା ହେତୁ ମୁଁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ଅଟେ, ୧ ଯୋହନ ୨:୩-୬, “ଯଦି ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହାଙ୍କ ଆଜ୍ଞା ପାଳନ କରୁ, ତେବେ ତଦ୍ୱାରା ଜ୍ଞାତ ହେଉ ଯେ, ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ଜାଣୁ। [ଏହା ଏହିପରି ଏକ ସନ୍ଦେହର ଛାୟା ବାହାରେ ତୁମେ ଜାଣିପାର ଯେ ତୁମେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଜାଣିଅଛ; ତୁମେ ତାହାଙ୍କ ଜଣେ ସନ୍ତାନ ଅଟ] ତାହାଙ୍କ ଆଜ୍ଞା ପାଳନ ନ କରି, ତାହାଙ୍କୁ ଜାଣେ ବୋଲି ଯେ କହେ, ସେ ମିଥ୍ୟାବାଦୀ, [ବାଃ, ତାହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ନୁହେଁ] ଓ ତାହାଠାରେ ସତ୍ୟ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଯେ ତାହାଙ୍କ ବାକ୍ୟ ପାଳନ କରେ, ତାହାଠାରେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରେମ ପ୍ରକୃତ ରୂପେ ସିଦ୍ଧ ହୋଇଅଛି। ଏତଦ୍ୱାରା ଆମ୍ଭେମାନେ ଜାଣୁ ଯେ, ଆମ୍ଭେମାନେ ତାହାଙ୍କଠାରେ ଅଛୁ। ଯେ ତାହାଙ୍କଠାରେ ରହେ ବୋଲି କହେ, ତାହାର ତାହାଙ୍କ [ଯୀଶୁ] ପରି ଆଚରଣ କରିବା ମଧ୍ୟ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ।” ହାଲେଲ୍ଲୁୟା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ବିଶ୍ୱାସ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଆଜ୍ଞାବହତାରେ ଅଛି ପୁଣି ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ବିଶ୍ୱାସ ମଧ୍ୟ ଅଛି ଯେ ଆମ୍ଭେମାନେ ପାପରେ ଜୀବନ ଯାପନ କରୁ ନାହୁଁ। ତାହା ସେହି ମୁଦ୍ରାର ଅନ୍ୟ ପାଖ ଅଟେ। ୧ ଯୋହନ ୩:୬, “ଯେ କେହି ତାହାଙ୍କଠାରେ ରହେ ସେ [ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସନ୍ତାନ] ପାପ କରେ ନାହିଁ; ଯେ କେହି ପାପ କରେ, ସେ ତାହାଙ୍କୁ ଦେଖି ନାହିଁ, କିଅବା ତାହାଙ୍କୁ ଜାଣି ନାହିଁ। ଯଦି ତୁମେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଉଅଛ, ତେବେ ମୁଁ ଧର୍ମତତ୍ତ୍ୱ ଶିବିରର ସେହି ପାର୍ଶ୍ୱକୁ ଆସିବି ଯାହା କହେ ଯେ ଯଦି ସୁସମାଚାରକୁ ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର କରିବାକୁ କେହି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଦେଖାଦିଏ, ତେବେ ସେଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯାଏ। ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ଯେ ସେମାନେ ଏହି ପଦ ପରି ଆରମ୍ଭ କରିବାକୁ କଦାପି ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ହୋଇ ନ ଥିଲେ। ଏହି ଲୋକମାନେ ତାହାଙ୍କୁ କେବେ ଦେଖି ନାହାଁନ୍ତି ପୁଣି ଆବିର୍ଭୁତ ହେବା ସତ୍ତ୍ୱେ ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ।
କାରଣ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଯେଉଁମାନେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ଆଚରଣରେ ଆଚରଣ କରିବାକୁ ଜାରି ରଖୁଅଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କର ଭୟ ନାହିଁ। ଶେଷ ବିଷୟ ଯାହା ମୁଁ ଦେଖିବାକୁ ଚାହେଁ ତାହା ହେଉଛି ତୁମେ ସମସ୍ତେ ଏଠାରୁ ବାହାରକୁ ଯାଅ, ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଯେଉଁମାନେ ଚେଷ୍ଟା କରୁଅଛନ୍ତି ପୁଣି ତଥାପି ତୁମର ପ୍ରିୟ ପାପ ଅଛି ଏବଂ ତୁମେ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହା ସହିତ କାମ କରୁଛ ଏବଂ ଯିବାକୁ କିଛି ବିଷୟ ଅଛି, ହଁ, ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହି ସିଦ୍ଧ ନାହାଁନ୍ତି। ମୁଁ ଚାହେଁ ନାହିଁ ତୁମେ ଭୟରେ ଏଠାରୁ ଚାଲିଯାଅ ଯେ କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ତୁମର ପରିତ୍ରାଣ ତୁମଠାରୁ ଛଡାଇ ନିଆ ଯାଉଅଛି କିମ୍ବା ସେପରି କିଛି। ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭରସାରେ ଓ ଆନନ୍ଦ ଓ ବିଶ୍ୱାସରେ ମୁଁ ତୁମକୁ ଯିବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ ହଁ, ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ପାପ କରେ ସେତେବେଳେ କ୍ଷମା ଅଛି। ଈଶ୍ୱର ବିଶ୍ୱସ୍ତ ଓ ନ୍ୟାୟବାନ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ଯଦି ଆମ୍ଭେମାନେ ଆପଣା ଆପଣା ପାପ ସ୍ୱୀକାର କରୁ ତେବେ ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ପାପ କ୍ଷମା କରିବାକୁ ଓ ସମସ୍ତ ଅଧର୍ମରୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ପରିଷ୍କାର କରିବେ। କିନ୍ତୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପବିତ୍ରତା ପାଇଁ ଏକାନ୍ତ ଇଚ୍ଛା କରୁ; ପରିପକ୍ୱତା ଆଡକୁ ଗତି କରି; ପଶ୍ଚାତ ବିଷୟସବୁ ଭୁଲିଯାଇ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଯୀଶୁଙ୍କଠାରେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସ୍ବର୍ଗୀୟ ଆହ୍ୱାନର ପୁରସ୍କାର ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟିପାତ କରୁ। ସେହି ପ୍ରକାରର ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଭୟ ନାହିଁ କାରଣ ସିଦ୍ଧ ପ୍ରେମ ଭୟକୁ ଦୂର କରିଥାଏ ଏବଂ ଆନନ୍ଦ ଓ ବିଜୟ ଅଛି ପୁଣି ହଁ, ଆମ୍ଭେମାନେ ତଥାପି ପାପ କରୁ ଏବଂ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କ୍ଷମା ମଧ୍ୟ ଦିଆଯାଉଅଛି ଏବଂ ଆମ୍ଭେମାନେ ଆଗକୁ ଅଗ୍ରସର ହେଉଅଛୁ। ହାଲେଲ୍ଲୁୟା! ପ୍ରଭୁଙ୍କର ପ୍ରଶଂସା ହେଉ!
କିନ୍ତୁ ଯେଉଁମାନେ ସେମାନଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସର ମତ ପ୍ରକାଶ କରୁ ନାହାଁନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ କ’ଣ?
କିନ୍ତୁ ଯେଉଁମାନେ ସେମାନଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସର ମତ ପ୍ରକାଶ କରୁ ନାହାନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ କ’ଣ? ଯେଉଁମାନେ ଆନ୍ତରିକ ନୁହଁନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ କ’ଣ? ଯେଉଁମାନେ ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ୱାସକୁ ଦୃଢ଼ ଭାବରେ ଧରି ରଖୁ ନାହାନ୍ତି ବରଂ ଲକ୍ଷ୍ୟଭ୍ରଷ୍ଟ ହେଉଅଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ କ’ଣ? ତୁମେ ଓ ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ କିପରି ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର କରୁ? ମୋତେ ମୋର ମତାମତ ଦେବାକୁ ଦିଅ।
ତୁମକୁ ସମସ୍ତ ପ୍ରକାରର ପାପ ମଧ୍ୟରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ ଜାଣିବାକୁ ପଡ଼ିବ ଯାହା ସମସ୍ତ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନଙ୍କୁ ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ଆଉ ଯେଉଁମାନେ ପାପର ଜୀବନ ଶୈଳୀକୁ ଯାଉଅଛନ୍ତି। ଏବଂ ମୋ’ ମତରେ, ମୋର ପରାମର୍ଶ ହେଉଛି, ଯଦି ତୁମେ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ କେହି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଦେଖ, ମୁଁ ଭାବେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ହେବ ଯେ ସେମାନଙ୍କର ବିଶ୍ୱାସ ବାସ୍ତବ ନୁହେଁ। ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ଯେ ଏହି ଲୋକମାନେ ନର୍କକୁ ଯିବା ପଥରେ ଅଛନ୍ତି।
ସବୁଠାରୁ ମନ୍ଦ ବିଷୟ ଯାହା ଆମ୍ଭେମାନେ କରିପାରିବା ତାହା ହେଉଛି କାହାକୁ ମିଥ୍ୟା ଆଶ୍ୱାସନା ଦେବା। ସବୁଠାରୁ ମନ୍ଦ କଥା ଆମ୍ଭେମାନେ ଜଣଙ୍କୁ କହିପାରିବା ଯିଏ ବିଶ୍ୱାସର ମତ ପ୍ରକାଶ କରିସାରିଛି ଏବଂ ତା’ପରେ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ସେପରି ଜୀବନ ବିତାଇ ନାହିଁ, ସବୁଠାରୁ ମନ୍ଦ କଥା ଯାହା ଆମ୍ଭେମାନେ ତାଙ୍କୁ କହିପାରିବା, “ଠିକ୍ ଅଛି, ତାହା ଠିକ୍ ଅଟେ। ତୁମେ ବିଶ୍ୱାସର ମତ ପ୍ରକାଶ କଲ ଆଉ ତେଣୁ ତୁମର ‘ନର୍କରୁ ବାହାରିଯିବା ମୁକ୍ତ’ କାର୍ଡ ତୁମ ପାଖରେ ଅଛି; ପୁଣି ଏହା ଠିକ ଅଛି।" ମୁଁ ବାଇବଲର କୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ତାହା ପାଇପାରୁ ନାହିଁ। ମୁଁ ବିଶେଷ ଭାବରେ ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକରେ ପାଇପାରୁ ନାହିଁ। ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟବଶତଃ ମୁଁ ହୃଦବୋଧ କରେ ଯେ ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯିବାକୁ କୁହାଯାଇଥିଲା ସେମାନେ ଅନେକ ନର୍କଗାମୀ ହେଉଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ଏକ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୁସମାଚାର ପ୍ରଚାର କରାଗଲା। ମୁଁ ଯେପରି ପୂର୍ବରୁ କହିଅଛି, ମୁଁ ଆଶା କରେ ଯେ ସମସ୍ତ ପାଳକଙ୍କ ପାଇଁ ବିଚାରାସନ ପାଖରେ ଠିଆ ହେବା ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ଯତ୍ନ ନେଉଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ଏକ ସ୍ଥାନ ଅଛି ଯଦ୍ୱାରା ସେମାନେ ପ୍ରକୃତ ସୁସମାଚାର ପ୍ରଚାରର ଫଳ ଏବଂ ସେହି ଅନୁସାରେ ସେମାନଙ୍କ ଜୀବନ ଯାପନ କରିଥିବାର ଦେଖିପାରିବେ। ଆମ୍ଭେମାନେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ମିଥ୍ୟା ଭରସା ଦେଇ ପାରିବା ନାହିଁ।
ଏବ୍ରୀ ପୁସ୍ତକରେ ଅନେକ ଚେତାବନୀ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶସବୁ ଅଛି। ସବୁଆଡେ଼ ଚେତାବନୀ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶସବୁ ଅଛି। ପାଉଲଙ୍କ ମୁଖରୁ ଅଧିକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ଉଦ୍ଧୃତାଂଶ। ପାଉଲ କହନ୍ତି ଯେ ଯୀଶୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ପୁନର୍ମିଳନ କରିଅଛନ୍ତି; ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସଙ୍ଗେ ଶାନ୍ତିରେ ରହିବାକୁ ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଆଣିଅଛନ୍ତି “ଯଦି ତୁମେ ପ୍ରକୃତରେ ବିଶ୍ୱାସରେ ବଦ୍ଧମୂଳ, ଅଟଳ ଏବଂ ସ୍ଥିର ରୁହ, ତୁମେ ଶୁଣିଥିବା ସୁସମାଚାରର ଆଶାଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯାଅ ନାହିଁ।" (କଲସୀୟ ୧: ୨୩) ମୋର ଅର୍ଥ, ଏହା ସବୁ ସ୍ଥାନରେ ଅଟେ।
ଯଦି କେହି ସେମାନଙ୍କ ପରିତ୍ରାଣ ବିଷୟରେ ନିଶ୍ଚିତ ନୁହଁନ୍ତି
ଯଦି କେହି ସେମାନଙ୍କ ପରିତ୍ରାଣ ବିଷୟରେ ନିଶ୍ଚିତ ନୁହଁନ୍ତି, ଯଦି କେହି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ବିଷୟ ସହିତ ସଂଘର୍ଷ କରୁଅଛି, ଯଦି କେହି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଗତକୁ ଆସ୍ୱାଦନ କରିଅଛି ଓ ଏହାକୁ ପସନ୍ଦ କରେ ପୁଣି ସେମାନେ ବୋଧହୁଏ କହୁଅଛନ୍ତି, ମୁଁ ଏହି ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ଉପାଦାନ ସହିତ ପରେ କାରବାର କରିବି, ବୋଧହୁଏ ବହୁ ପରେ। ଏଠାରେ ଏକ ପ୍ରଶ୍ନ ମୁଁ ତୁମକୁ ସେମାନଙ୍କୁ ପଚାରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଅଛି, “ତୁମର ଜୀବନ ବିପଦର ମୂଲ୍ୟ ଅଟେ କି? ଏହା ମୂଲ୍ୟ କି? ଜଗତ ଏତେ ଉତ୍ତମ କି ଯେ ଏହା ନର୍କରେ ଅନନ୍ତକାଳ ମୂଲ୍ୟ ଅଟେ?" କାରଣ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ବ୍ୟତୀତ, କୌଣସି ନିଶ୍ଚିତ ଭରସା ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ; ଏବଂ ସେହି ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଯେଉଁମାନେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଦାବିକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ଅନୁରୂପ କରିଅଛନ୍ତି ଏବଂ ତାପରେ ପାପ ଜୀବନକୁ ଗତି କରିଅଛନ୍ତି, ସେମାନେ ଯାହା କରୁଅଛନ୍ତି ତାହା ସେମାନଙ୍କର ଅନନ୍ତକାଳ ବିପଦ ସଂକୁଳ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରୁଅଛନ୍ତି। ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କର ଅନନ୍ତକାଳ ବିପଦ ସଂକୁଳ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରୁଅଛନ୍ତି। ଏବଂ ତୁମେ ସେମାନଙ୍କୁ ପଚାରିବାକୁ ପଡ଼ିବ, “ନର୍କ କେତେକାଳ ଅଟେ ତୁମର କୌଣସି ଧାରଣା ଅଛି କି? ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତି ବ୍ୟତୀତ ଅନନ୍ତକାଳ କେତେ ସମୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତୁମର କୌଣସି ଧାରଣା ଅଛି କି? ତୁମର କୌଣସି ଧାରଣା ଅଛି କି ଯେ ତୁମେ ତୁମର ପ୍ରାଣକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିପାରିବ ନାହିଁ ଯାହା ଏକ କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ଭାବପ୍ରବଣ ଧର୍ମୀୟ ଅନୁଭୂତି ହୋଇଥାଇପାରେ?"ତୁମେ ଏବଂ ମୁଁ କାହାକୁ ମିଥ୍ୟା ଭରସା ଦେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ। ଯଦି କେହି ସେମାନଙ୍କ ପରିତ୍ରାଣ ବିଷୟରେ ନିଶ୍ଚିତ ନୁହଁନ୍ତି, - ଏବଂ ସେମାନେ ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇପାରନ୍ତି, ସତ୍ୟ ଯେ ସେମାନେ ନିଶ୍ଚିତ ନୁହଁନ୍ତି ଯାହା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ- ବୋଧହୁଏ ଏହା ପ୍ରକୃତରେ ମନ୍ଦ ପ୍ରଚାରର ଫଳାଫଳ ଅଟେ। କିନ୍ତୁ ସେହି ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଇଁ, ଆମ୍ଭେମାନେ ସେମାନଙ୍କୁ ମିଥ୍ୟା ଭରସା ଦେଇ ପାରିବା ନାହିଁ; ସେମାନଙ୍କୁ ପୁନଃ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି କରିବାକୁ କିମ୍ବା ସେମାନଙ୍କୁ ଜୀବନ ଦେବାକୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ସେମାନଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚୟ ଆହ୍ୱାନ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ।
ମୋର ସାନ ଭାଇ କହେ ଯେ ସେ ଜଣେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ନ ଥିଲେ। ସେ ଯେତେବେଳେ ୧୬ ବର୍ଷ ହୋଇଥିଲେ ସେତେବେଳେ ସେ ଘରୁ ବାହାରକୁ ଚାଲିଯାଇ ଉଭୟ ପିତାମାତା ଏବଂ ଆପଣା ପିତାମାତାଙ୍କ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତି ହେୟଜ୍ଞାନ କରିଥିଲେ। ସେ କହିଲେ “ମୁଁ ତୁମ ସହ କିଛି କରିବାକୁ ଚାହୁଁ ନାହିଁ।" ଆଉ ଯେତେବେଳେ ସେ ୨୨ ବର୍ଷ ହୋଇଥିଲେ ସେ ଏକ ଖାଲି ଯୋଗ୍ୟ ଆବାସରେ ବସି କହିଥିଲେ, “ଠିକ ଅଛି ହେ ଈଶ୍ୱର। ଜୀବନ ନିଷ୍କାସନ ହୁଏ। ଏହା ବଞ୍ଚିବାର ମୂଲ୍ୟ ନାହିଁ। ଆହୁରି ଅଧିକ କିଛି ଅଛି। ଯଦି ତୁମେ ସେଠାରେ ଅଛ, ନିଜକୁ ବାସ୍ତବ କର। ମୋତେ ବୁଝିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କର।" ତାହାଙ୍କ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନରେ ଦାଉଦ ଜଣେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ପରି ଦେଖାଯାଉଥିଲେ, ମୋ’ ପରି, ସେ ମଣ୍ଡଳୀକୁ ଯିବାକୁ ଚାହିଁ ନ ଥିଲେ। ବଡ କଥା, ଆମ୍ଭେମାନେ ପିଲା ଥିଲୁ। ତେଣୁ ତୁମେ ଦାଉଦଙ୍କୁ ଦେଖ ଏବଂ ତୁମେ ତାହାଙ୍କୁ ପଚାର, ସେ ପୁନର୍ବାର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିବଦ୍ଧ କଲେ କି ନା ସେ ତାଙ୍କ ଜୀବନକୁ ଆସିଲେ? ନମୁନା କ’ଣ ଅଟେ? ତୁମ ଜୀବନକୁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନିକଟରେ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିବଦ୍ଧ କର। ଯଦି ତାହା ଉପଯୁକ୍ତ ତେବେ ତୁମର ଜୀବନକୁ ପୁନର୍ବାର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିବଦ୍ଧ କର। ପୁଣି ତା’ପରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଯେପରି କହୁ, ସେପରି କୁହ, “ଏଠାରେ ମୋର ହୃଦୟ; ପ୍ରତ୍ୟେକ ଅଂଶକୁ ଧୌତ କର।" ଏବଂ ଏହି ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସହବର୍ତ୍ତୀ ଅନୁଗ୍ରହରେ ରହିବାକୁ ଉତ୍ସାହିତ କର, ଆଶ୍ଵାଦନ ଓ ଦେଖିବାକୁ କୁହ ଯେ ସଦାପ୍ରଭୁ ମଙ୍ଗଳମୟ ଅଟନ୍ତି। ବାସ୍ତବରେ, ଜଗତ ଯାହା ପ୍ରଦାନ କରେ ତା’ଠାରୁ ଅଧିକ ଈଶ୍ୱର ସ୍ୱାଦଯୁକ୍ତ ଅଟନ୍ତି। ତା’ପରେ ସେମାନଙ୍କୁ ଆସିବାକୁ ଉତ୍ସାହିତ କର, ଯେପରି ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଶରୀର ଦ୍ୱାରା, ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଗୃହରେ ଥିବା ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା, ଆମ୍ଭେମାନେ ସେମାନଙ୍କୁ ଉତ୍ସାହିତ କରିପାରିବା ଏବଂ ସେମାନେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଉତ୍ସାହିତ କରିପାରିବେ। ଏବଂ ଏକତ୍ର ଆମ୍ଭେମାନେ ଆଉ କେବେ ହେଁ ଲକ୍ଷ୍ୟଭ୍ରଷ୍ଟ ହେବା ନାହିଁ। ଏହା ତୁମେ କିପରି ଆରମ୍ଭ କର ତାହା ନୁହେଁ; ଏହା ତୁମେ କିପରି ସମାପ୍ତ କର ତାହା ଅଟେ।